"Oh? Nakaalis na?" Tanong sa akin ni Mama pagkapasok ko sa loob. Naka-upo siya sa pahabang sofa at halatang hinihintay ako.
"Opo." Nakangiti kong saad saka tumabi at yumakap sakanya. God, I really miss her. Niyakap din niya ako.
"Naku naman. Naglalambing ang dala--panganay ko." Wika nito saka tumawa kaya sumabay ako.
"Dalaga pa ako, Ma." Pagbibiro ko. "Kamusta na po kayo dito?" Tanong ko ng humiwalay sakanya.
"Maayos naman," tatango-tango nitong sagot habang nakangiti at nakatingin sa mukha ko.
Sa puntong iyon ay parang gusto kong umiyak dahil napansin ko sa mata ni Mama na may namumuong mga luha pero pinigilan ko ang sarili ko na magbreak down. Hindi ako iiyak.
Inilibot ko nalang ang tingin ko sa buong bahay na para bang sinusuri ang bawat sulok nito. Wala pa namang pagbabago. Ganoo
