บทที่ 6
“พลอย...คุณคงรู้ว่าผมจะมา เลยคิดจะยั่วผมว่างั้น”
เบนกระซิบกระซาบขณะเลื่อนมือขึ้นไปกอบกุมทรวงอกแน่นตึงข้างหนึ่ง หญิงสาวถูกเขาเร่งเร้าด้วยปลายนิ้วชำนาญที่เขี่ยเบา ๆ บนเม็ดเบอร์รี่แข็งเป็นไต แต่เธอก็ยังกัดฟันเถียงเขาด้วยเสียงอันเบาแสนเบา
“ฉันไม่ได้ยั่วคุณนะคะ เบน...ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณจะมาที่กระท่อมเก่า ๆ นี่ หรือถ้าฉันรู้ล่วงหน้า ฉันอาจจะไม่กลับมาเลยก็ได้”
“อ้อ...งั้นรึ แต่คุณไม่มีวันขัดคำสั่งผม อย่างน้อยก็ตอนนี้”
“อ๊ะ...เบน”
เขาทำให้เธอร้องออกมาเมื่อมืออีกข้างเลื่อนล้วงเข้าไปในขอบกางเกงเอวยืด ลูบไล้หน้าท้องแบนราบก่อนจุ่มจ้วงปลายนิ้วแทรกปุยไหมเข้าไปในรอยแยกของกลีบดอกไม้บอบบาง หยั่งลึกลงไปด้วยนิ้วชี้ก่อนจะแทรกนิ้วกลางจนความชุ่มฉ่ำอาบเอิบปลายนิ้วโดยที่ร่างอรชรก็แทบไม่รู้ตัว
“เบน...อย่าซีคะ...อ๊า!”
ทั้งที่อยากผลักเขาให้ห่างแต่พลอยพิชญากลับแอ่นส่วนกลางเด้งรับปลายนิ้วที่สอดเข
