ตอนที่ 20
อิศรวัชร์ดันตัวขึ้นมาจูบกลีบปากนุ่มอีกครั้ง ทาบไล้แล้วสอดแทรกเรียวลิ้นลงพัวพัน ดื่มด่ำความหวานฉ่ำละมุนละไม จุมพิตลงทัณฑ์ในคราแรกแปรเปลี่ยนเป็นเรียกร้องอย่างเร่าร้อน เขาปล่อยสองมือบางเป็นอิสระ เพื่อใช้มือตนสัมผัสเรือนร่างนุ่มอย่างที่ใจต้องการ แผงอกกระด้างเบียดสีกับยอดทรวงนุ่มหยุ่น สะโพกสอบเคลื่อนขยับให้กายส่วนหน้าเบียดทับบดไล้กับหน้าขาอ่อนนุ่ม
แม้สองมือจะได้รับอิสรภาพ โมรีกลับไม่สามารถใช้มันเพื่อช่วยเหลือตัวเองได้ นอกจากตะปบจับหัวไหล่แกร่ง กดมือจิกเล็บจนลำแขนเรียวเกร็ง ดิ้นรนบิดเร่าเบาๆ หวังบรรเทาความรู้สึกรัญจวนที่พลุ่งพล่านในร่าง แต่ยิ่งดิ้นกลับยิ่งเสียดสีและเสียดซ่าน...
ทำไมเป็นแบบนี้... เธอทรมานเหลือเกิน...
เสียงหวานสั่นดังเล็ดลอดจากลำคอระหงเบาๆ เมื่อไม่สามารถต่อต้านไฟร้อนที่กำลังลามเลียจนลวกกาย สองขาเรียวถูกดันให้แยกห่าง ร่างหนาใหญ่แทรกอยู่ตรงกลาง บดเบียดความร้อนผ่าวรวดร
