Chapter 7
1266 Words
เดียน่า...
ตลอดการเดินทางจนมาถึงที่หมายฉันพยายามอย่างมากที่จะไม่ไปใกล้เขา กลัวว่าเขาจะรำคาญหรือเกลียดฉันมากขึ้นฉันก็เลยพยายามที่จะเลี่ยงการเจอกับเขาในตอนนี้และตอนแรกพวกเขาจะได้ไปที่ดีๆนอนดีๆ ตอนนี้กับเปลี่ยนไปเป็นนอนเต้นท์ไม่มีรีสอร์ตอย่างที่เคยตกลงกันไว้ ฉันไม่มีปัญหาหรอกกินง่ายอยู่ง่ายแต่มีคนเดียวที่จะอยู่ไม่ได้
"พื้นทรายหงุดหงิด!!!!"
"ใจเย็นๆก่อนนะ เอาจริงๆแบบนี้ก็เปลี่ยนบรรยากาศดีนะ สองคืนเอง เผลอๆพื้นทรายจะติดใจ"
"ร้อนจะตาย เดียน่าก็รู้ว่าพื้นทรายขี้ร้อน ใครจะไปนอนได้กัน"
"ธามเขามีพัดลมให้นี่นา กลางคืนก็น่าจะเย็นมากอยู่ น่าจะไม่มีปัญหาเรื่องร้อนนะ"
"ให้มันจริงเถอะ ป่ะไปเล่นน้ำกัน"
เราสองคนเดินออกมาจะไปเล่นน้ำที่น้ำตกนะ ส่วนธามเขาก็จัดที่นอนเผื่อให้แล้วด้วยก็เลยไม่ต้องได้ทำอะไรมาก โชคดีที่สุดก็คือพื้นทรายเนี้ยแหละ ธามทำให้ทุกอย่างตามใจสารพัดอยากได้อะไรหาให้ เขาคือผู้ชายในอุดมคติของใครหลายๆคนเลยนะ
"จะมีคนเล่นเยอะมั้ยเนี้ย"
"เมื่อกี้เห็นประธานวิ่งแจ้นไปก่อนละ น่าจะเยอะนะเดียน่าว่า"
"อี้ พูดถึงไอ้ประธานละเกลียดมัน มันโกหกพื้นทราย"
"เขาไม่ได้ตั้งใจหรอก อาจารย์เป็นคนจัดการให้นี่นา"
"ไม่ต้องไปปกป้องมันหรอก ชิ! อร๊ายน้ำตกสวยมาก"
ฉันส่ายหน้ายิ้มๆมองตามพื้นทรายที่วิ่งไปกระโดดลงน้ำตกทันที ฉันเดินไปนั่งริมน้ำเพราะดูเหมือนว่าจะลึกและฉันก็ว่ายน้ำไม่แข็ง ไม่เสี่ยงลงไปดีกว่าเกิดจมน้ำจะเป็นภาระของคนอื่นอีก
"เดียน่าลงมาเร็ว"
"เล่นเถอะจ้า เดียน่าอยู่ตรงนี้แหละจะเอาอะไรบอกนะ"
"โอเค"
ฉันนั่งลงตรงโขดหินก้อนใหญ่ น้ำตกที่นี่สวยมากจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะไม่ได้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวของจังหวัด แต่บางทีการที่ปล่อยให้มีคนมาท่องเที่ยวอาจจะทำให้สถานที่สวยงามแบบนี้กลายเป็นการทำลายธรรมชาติไปก็ได้ ให้มันเป็นแบบนี้ก็ดีนะ :)
"เดียน่าทำไมไม่ไปเล่นน้ำล่ะ ^^"
ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับพีระ เขาเป็นเพื่อนตอนเรียนวิชาเลือกด้วยกัน ได้ทำงานกลุ่มด้วยกันก็เลยค่อนข้างคุยกันได้
"ไม่เอาหรอกว่ายน้ำไม่ค่อยแข็งนะ อีกอย่างเกิดเจอที่ลึกขึ้นมาจะเป็นภาระคนรอบข้างอีก"
"ทำไมพูดแบบนั้น ไม่มีใครเป็นภาระใครหรอก ถ้าเดียน่าอยากเล่นเดี๋ยวเราอยู่ข้างๆเองจะได้ไม่จม ดีมั้ย"
ฉันยิ้มกว้างให้เขา ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับฉัน ทุกครั้งที่เจอกันเขาจะทำให้ฉันเห็นแต่ความหวังดีที่เขามีให้ฉัน เขาดีกับฉันมากนั้นแหละ อีกอย่างเขาไม่เจ้าชู้ด้วยแต่คนมันไม่รักไม่ชอบทำยังไงก็ทำใจคุยกันแบบนั้นไม่ได้หรอก
"อย่าดีกว่า วันนี้เดินทางเหนื่อยอยากนั่งรับลมเย็นๆมากกว่า แล้วทำไมพีระไม่ไปเล่นน้ำอ่ะ"
"ก็เห็นเดียน่านั่งคงเดียวกลัวเหงาเลยเปลี่ยนใจมาคุยด้วย :)"
"ฮ่าๆ นายนี่ตลกชะมัดใครจะเหงากัน แค่นั่งดูพื้นทรายโวยวายในน้ำก็สนุกแล้ว"
เขาหันไปมองพื้นทรายที่สาดน้ำสู้รบกับประธานจิตอาสาเขาหันมามองฉันยิ้มๆ
"ก็จริงรายนั้นสงสัยในชีวิตไม่เคยเครียด แฟนก็ดีแบบไอ้ธามชีวิตน่าอิจฉาโคตรๆ"
"พีระก็ดีนะ ดีเหมือนธามเลยใครได้เป็นแฟนก็คงโชคดี ^^"
"จริงเหรอ.. งั้นเดียน่าอยากเป็นคนโชคดีคนนั้นป่ะ :)"
คำถามเล่นเอาสะอึกเลยจ้า นี่จะตอบยังไงให้รักษาน้ำใจกันที่สุดดีนะฉันยิ้มแห้งๆก่อนจะเกาหัวอย่างไม่รู้จะตอบยังไงดี
"ก่อนจะได้เป็นคนโชคดีถามว่าที่ผัวยัยนี่ยัง?"
ฉันหันขวับไปมองผู้มาใหม่ พื้นดินยืนอยู่ข้างหลังของฉันกดอกมองมาทางฉันอย่างไม่พอใจ นี่ฉันไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีกละเนี้ยถึงมาทำหน้างอใส่เนี้ย
"ว่าที่ผัว.. เดี๋ยวนะพื้นดิน เท่าที่ฉันทราบเดียน่าไม่เคยมีแฟนนะ "
"เดียน่าบอกพีระไปสิ ว่าที่ผัวเธอเป็นใคร"
ฉันมองพวกเขาสองคนอย่างกดดัน อะไรของเขาเนี่ยมาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉันอย่างนั้นเหรอ แล้วไหนบอกไม่อยากแต่งไง ไอ้ตอนพูดจาให้ฉันเจ็บปวดนี่สนุกเชียวนะ ทีงี้จะให้ฉันตอบอะไรของเขา
"ตอบไปสิวะ!"
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกเขาเอ็ดเสียงดัง ผู้ชายทั้งสองคนมองฉันอย่างกดดัน คนหนึ่งมองเพราะต้องการคำตอบ อีกคนมองเพราะต้องการให้ตอบ
"เอ่อ คือว่า เดียน่ากับ.. เอ่อ"
"อ้ำๆอึ้งๆทำไม บอกไปว่าเธอกำลังจะแต่งงานกับฉันและฉันเนี้ยว่าที่ผัวเธอไง"
"ห๊ะ!!!!!! / T^T"
พีระคงจะตกใจมากถึงมากที่สุด เขามองเราสองคนอย่างไม่เชื่อในคำพูด ส่วนฉันหละอยากจะร้องไห้และหายไปซะตอนนี้เลย ทุกคนที่นั่งใกล้ๆเริ่มซุบซิบนินทาเราสามคนแล้ว
"เรื่องจริงเหรอเดียน่า"
ฉันมองพื้นดินเขาจ้องหน้าฉันอย่างดุดัน ฉันหันไปมองพีระก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ
"อื้ม เรื่องจริง"
"ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ก็ไหนใครๆก็พอฤดูว่าพื้นดินมันเกลียดเดียน่าจะตาย ทำไมถึงจะมาแต่งงานกันได้ เอ่อคือเราหมายถึงว่า"
ฉันสะอึกตรงคำพูดที่บอกว่าใครๆก็บอกว่าพื้นดินเกลียดฉัน นี่หมายความว่าทั้งมหาวิทยาลัยเขาคงรู้กันหมดสินะว่าเขาเกลียดฉันมากขนาดไหน
"ไม่ต้องเสือกอยากจะรู้ว่าฉันเกลียดยัยนี่ป่ะ รู้แค่ว่าฉันเนี่ยว่าที่ผัว คือพูดขนาดนี้แล้วนายคงเข้าใจใช่มั้ยว่าไม่ควรหวังลมๆแล้งๆ"
"นายรู้...?"
"รู้สิ ทีนี้ก็ไปได้ละ ว่าที่เมียฉันเดี๋ยวฉันดูแลเอง"
ฉันมองเขาอย่างไม่เข้าใจ นี่เขากำลังล้อเล่นอะไรกับความรู้สึกของฉันอยู่กันแน่ บางทีก็บอกว่าเกลียดฉันมาก บางทีก็มาทำเหมือนหึงหวงไม่อยากให้คนอื่นมาใกล้ บางทีฉันก็ตามอารมณ์ของเขาไม่ทันจริงๆ และไม่สามารถเดาความคิดของเขาได้เลย
"จะมีผัวละ ไม่น่าไปอ่อยผู้ชายไปทั่วนะ"
เขากอดอกมองฉันอย่างไม่พอใจสุดๆ ฉันเหนื่อยที่จะพูดกับเขาแล้วเจอทีไรก็ประชดประชันแบบนี้ตลอด นี่ฉันยังไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเคยไปทำอะไรให้เขารึเปล่าถึงได้พูดว่าฉันมั่วผู้ชายหลายใจไม่รักเขาคนเดียวแบบนี้ เคยลองถามก็ไม่ตอบเอาแต่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแบบนี้จะคุยกันรู้เรื่องได้ยังไง เห้อออ
"จะไปไหน?"
"ไปอยู่คนเดียว พื้นดินจะได้ไม่บอกว่าเดียน่าอ่อยคนอื่นอีก"
- Writer
