ตอนที่ 5 เอาผิดตัว NC25+

1447 Words

-NOEY PART- “เนย เนยทางนี้ๆ”นิกกี้มารอรับฉันที่ท่าเรือบนฝั่ง ยืนโบกไม้โบกมือจนคนหันไปมอง “เบาๆก็ได้เกรงใจคนอื่นเขา” “ก็ฉันกลัวแกไม่เห็นนี่ ไปๆกลับกัน” ฉันเดินมาขึ้นรถที่นิกกี้ขับมารับ ระหว่างทางฉันรู้สึกง่วงและเหนื่อยเหลือเกิน พยายามจะหลับก็หลับไม่ลง “งานเมื่อคืนเป็นไงบ้าง โอเคไหม”อยู่ๆนิกกี้ก็ถาม ฉันว่าจะไม่พูดถึงอยู่แล้วเชียว “ก็...โอเค”ฉันพยักหน้า “โอเคหรอ...แต่หน้าแกดูไม่โอเลยนะ ฉันว่าจะทักตั้งแต่ที่ท่าเรือเมื่อกี้แล้ว” “ฉันแค่เหนื่อย หลังจากนี้แกหยุดรับงานให้ฉันซักพักนะ ตอนนี้ฉันไม่อยากทำอะไรเลย” “เออๆ ฉันก็เคยบอกให้แกพักตั้งนานแล้ว ทั้งเรียนทั้งทำงานไม่เหนื่อยบ้างหรือไงก็ไม่รู้” นิกกี้บ่นเป็นรอบที่ล้านตั้งแต่ฉันกับมันเป็นเพื่อนกันมา อย่างว่าแหละเนอะ ตัวคนเดียวแบบฉันถ้าไม่มีเงินจะมีชีวิตอยู่ยังไง มีงานเข้ามาฉันก็รับหมดไม่เคยปฏิเสธ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยมากๆจริงๆแถมในหัวก็ไม่รู้คิดอะไรนักหนา ก็แค่เสียตัวให้ใครก็ไม่รู้... DIGNE : ถึงแล้วไหนครับบอกจะไลน์มา พี่ดินไลน์มาหา สงสัยจะรู้จากฮอร์ที่มาส่งฉันเมื่อกี้ ฉันหยิบโทรศัพท์จะไลน์ตอบแต่ก็ไม่รู้จะส่งอะไรกลับไปเลยกดส่งแค่สติ๊กเกอร์ขอโทษ แล้วกดปิดเครื่อง -PHAYU PART- หลังจากที่ผมตื่นนอนก็คิดไว้แล้วว่าจะคุยกับเธอคนนั้นเรื่องการกินยาคุมเพราะผมไม่ได้ป้องกัน แต่อยู่ๆตื่นมาเธอก็หายไปแล้วซ่ะงั้นข้าวของอะไรก็เอาไปหมดเลย ผมเลยรีบแต่งตัวแล้วกลับห้องตัวเองเพื่อมาค้นประวัติของเธอคนนั้น “เนย นิรดา นางแบบงั้นหรอ” ในประวัติบอกว่าเธอขึ้นเรือมากับงานเลี้ยงเมื่อคืนและจะต้องเดินทางออกจากเรือวันนี้ แล้วก็ออกไปแล้วด้วย “พวกดาราก็แบบเนี้ย ได้เงินทางเดียวไม่พอ ต้องขายตัวเพิ่ม”ผมกดออกจากประวัติของเธอแบบไม่ค่อยใส่ใจ ในเมื่อเธอขายตัวเป็นอาชีพเรื่องป้องกันคงไม่ต้องห่วงอะไร ก๊อกๆ “เข้ามา!!”ผมเอนหลังพิงเบาะ และเชื่อว่าคนที่มาหาผมเช้าๆแบบนี้ ไม่ไอ้แผ่นดินก็ไอ้ธาราแน่ๆ ดีเลยผมจะด่าเรื่องเมื่อคืน “ไอ้พายุ มึงชักจะแข็งเกินไปแล้วนะเว้ย พวกกูใส่ยาขนาดนั้นทำไมมึงถึงยังทนได้อีกว่ะ”ธาราเข้ามาถึงก็โวยวาย อะไรของมันว่ะ ผมไม่ได้ทนอะไรเลยนะแถมยังใช้งานของเล่นที่มันให้มาแบบคุ้มค่า “...พูดเรื่องอะไร” “ก็เรื่องเมื่อคืนไง ที่พวกกูจ้างผู้หญิงมาให้มึง ทำไมมึงไม่ไปเอา รู้ไหมว่ากูจ่ายเงินไปเท่าไหร่” “กู..ไม่ได้ไปหรอ”ผมชี้มาที่ตัวเอง ก็ยังยืนยันในใจว่าผมไป ผมรู้ทุกคนรู้ เธอคนนั้นก็รู้ ว่าแต่ทำไมไอ้ธาราถึงไม่รู้ “ก็เออดิ..!! กูกะจะไปแอบดูซ่ะหน่อย เห็นแต่ผู้หญิงคนนั้นนอนอยู่คนเดียว”ชิปหายละ!!! “เมื่อคืนมึงส่งผู้หญิงไปให้กูที่ห้องอะไรนะ” “VVIP 23!!” ครั้งนี้ชิปหายจริงๆละเพราะเมื่อเช้าผมออกมาจากห้อง VVIP 29 แสดงว่าเมื่อคืนผม ผม... “อย่าบอกนะว่ามึงไปผิดห้อง”ไอ้ธาราลดเสียงแล้วมองผมอย่างจับผิด “ไม่ได้ผิด แต่กูแค่ไม่อยากไปเลยต่างหาก ผู้หญิงที่มึงส่งมาจะสะอาดหรือป่าวกูก็ไม่รู้”ผมทำเหมือนตั้งใจจะไม่ไป เพื่อกลบเกลื่อนเรื่องที่ผมเอาผิดตัว “แล้วไป!! แต่มึงแม่ง!! ถ้าพวกกูหาให้ก็ต้องสะอาดอยู่แล้วป่าวว่ะ” “ก็ไม่แน่หรอก”ผมหยิบแฟ้มงานขึ้นมาทำ กลัวไอ้ธาราจะจับได้ “ว่าแต่เมื่อคืนนี้เหมือนกูเห็นผู้หญิงแว๊บๆ ที่ห้อง29 พวกมึงพาใครมาหรือเปล่า” ถ้าเธอขึ้นมานอนชั้นนั้นได้ก็แสดงว่าต้องรู้จักพวกผมไม่คนใดก็คนนึงแน่ๆ “ไม่รู้ดิ เมื่อคืนกูเมา พอได้เด็กก็ขอแยกกับไอ้ดินเลย” ผมพยักหน้าให้ธารา ถ้ามันไม่รู้ก็แสดงว่าคงไม่ได้จริงจังอะไร อย่างมากไอ้ดินก็แค่เอามานอนเล่น -มหาลัย SCU- วันนี้ผมเข้ามหาลัยหลังจากที่ไม่ได้เข้ามาซักพัก เพราะขี้เกียจ วันๆไม่ค่อยมีเรียน เพราะถึงภาคที่ผมต้องวนเวียนอยู่ในช็อป นานๆจะมีงานมาให้ทำซักที “วันนี้มีเรียนไอ้ดินไปไหนว่ะ” ผมกำลังจะเดินไปเรียนแต่ยังไม่เห็นไอ้ดินโผล่หัวมา ต้องให้ผมตามทุกทีเลยสินะ “วันนี้ไม่ต้องตาม มันบอกจะเข้าสายเพราะต้องไปรับน้องอะไรของมันก็ไม่รู้ก่อน” “น้อง?? ของขวัญหรอ” ผมไม่เคยเห็นไอ้ดินจะจริงจังกับใครถึงขนาดรับส่ง เลยคิดว่าน้องที่ว่าคือของขวัญน้องสาวของเรา “มึงจะบ้าหรอ ของขวัญจะมาทำอะไรที่นี่ล่ะ น้องที่ว่าหมายถึงเด็กมันนู่น” สายฟ้าช่วยขยายความจนผมเข้าใจ แล้วเดินไปเรียน ผมอยากเห็นหน้าผู้หญิงที่มันไปรับจริงๆเลย “เห้ยๆ นั่นไอ้ดินนี่หว่า”สายฟ้าชี้ไปที่ใต้ตึกคณะนิเทศ “แสดงว่าเด็กที่มันไปรับเรียนมหาลัยเดียวกับเราหรอว่ะ แถมอยู่คณะนิเทศซ่ะด้วย” ธาราพูดวิเคราะห์ ผมก็ได้แต่มองตามแต่ไม่ค่อยใส่ใจ ไอ้ดินเป็นเสือตัวใหญ่ขนาดที่ผมไม่คิดว่าจะมีใครมาหยุดมันได้ เด็กคนนี้ก็คงแค่แปลกว่าเด็กคนอื่น แต่อีกซักพักมันก็คงทิ้งเขาเหมือนเคย ผมหันไปมองรอบสุดท้ายก่อนจะเดินขึ้นตึก ผมมองไม่ถนัดว่าหน้าตาเธอเป็นยังไง เห็นแค่หลังตอนเดินขึ้นบรรไดไป แต่อยู่ๆก็รู้สึกคุ้นตาขึ้นมาเหมือนเคยเห็นที่ไหนแต่ก็นึกไม่ออก “ไอ้พายุ ไอ้พายุ” “อะไรๆ”ไอ้สายฟ้าเรียกผมเสียงดัง จนผมตื่นจากความคิดบางอย่าง “เหม่ออะไรว่ะ ไปขึ้นเรียนกัน” “เออๆ...”ผมเลิกคิดแและเดินตามไอ้สายฟ้าขึ้นมาเรียน ระหว่างเรียนในหัวผมก็สลัดภาพของผู้หญิงคนนั้นไม่ออก อยากรู้จริงๆว่าเธอหน้าตาเป็นยังไงแต่ก็ไม่อยากถามไอ้ดิน เดี๋ยวมันจะหาว่าผมสนใจเด็กมัน “เอาเว้ยๆ หรือว่าครั้งนี้เฮียดินของเราจะสละโสดเป็นคนที่สอง แซงหน้าเฮียพายุ”ไอ้สายน้ำแซว เพราะตั้งแต่ไอ้ดินขึ้นมามันก็เอาแต่ยิ้มกับกดโทรศัพท์เล่น มันดูมีความสุขเกินเรื่องไป “พวกมึงแม่ง!! อย่าแซวดิว่ะ” “เขินขนาดนี้แสดงว่ามึงจริงจังหรอว่ะ” “ก็...ไม่รู้ว่ะ แต่กูไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน น้องคนนี้คือคนแรก”ไอ้ดินทำหน้าเหมือนตอนที่ไอ้สายฟ้าแอบชอบซ้อพอใจใหม่ๆ แสดงว่ามันคงชอบน้องเขาจริงๆ “หน้าของมึงแม่งโครตชัด แล้วจะพามาเจอพวกกูเมื่อไหร่” ไอ้สายฟ้าถามเพราะตามธรรมเนียนของพวกเราคือ ถ้าคิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนต้องพามาเจอพี่น้องก่อน ถามว่าถ้าเราไม่โอเคแล้วจะเลิกไหม ก็คงไม่ แต่ก็ก็ต้องพามาเจอ “กูนัดน้องเขากินข้าวที่ผับวันนี้ ถ้าพวกมึงอยากเจอก็ไปเจอแล้วกัน กูกับน้องเขายังไม่ได้เป็นอะไรกันถ้าพาไปเจอแบบจริงๆจังๆกูกลัวน้องเขาไม่โอเคว่ะ” “มีห่วงความรู้สึกด้วย กูชักจะอยากเจอซ่ะแล้วสิ” สาฟ้ากับธาราหัวเราะกันคิกคัก มีแต่ผมนี่แหละที่ยังรู้สึกสงสัยผู้หญิงคนนั้น ท่าทางของเธอคุ้นตาผมมากแต่นึกไม่ออกจริงๆ ผมกลัวว่าเธอจะคือคนไม่ดี เพราะในหัวผมจดจำได้แต่แบบนี้ ผู้หญิงที่เข้ามาหาพี่น้องผมไม่ต้องการอำนาจก็ต้องการเงิน และตระกูลเราไม่ต้องการสะใภ้แบบนั้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more