Omuzlarımı dikleştirip mecburen bize ayrılan yere oturdum. Meleğim girişte öylece bekliyordu.
“ Gelsene kızım” diyen amcamın yönlendirmesiyle, başı önde gelip yanıma oturdu. Gözlerini kucağındaki ellerine dikmiş parmaklarıyla oynuyordu.
Bütün hayatım boyunca en çok zorlandığım anlar Meleğimi cansız yatarken gördükten sonra bu anlar olabilirdi.
Sabredecek, selamete kavuşmayı bekleyecektim.
Babam boğazını temizleyerek dikkatleri üzerine çekti.
“ Kızım, nasılsın, iyisin değil mi?”
Meleğim birkaç saniye babama bakıp tekrar ellerine dönerek “Teşekkürler, iyiyim amca. Hepinizi korkuttum özür dilerim” diye mırıldandı. Sesi o kadar az çıkıyordu ki oda bu kadar sessiz olmasa kimseler duymazdı.
“ Asıl ben özür dilerim kızım. Hepimiz adına. Sen bizim gözbebeğimizsin, ama hiç seni anlamay
