Battaniye...battaniye?
Meleğim puf böreği gibi battaniyeye sarılmış karşımda duruyordu.
Elini uzattı. Çikolatayı istiyordu. Yüzünde dişlerini görebileceğim kocaman bir gülücük asılı kalmıştı. Hipnotize olmuş gibi gözlerimi yüzünden ayırmadan çikolatayı uzattım. Aldı.
Bir saniye içinde eğilip yanağımdan öptü ve kayboldu.
Donakalmıştım.
Ne odadan çıkan annemi görebildim, ne de koluma girip beni kaldırdığını fark edebildim. Beni kurmalı bebek gibi koridorun başındaki dinlenme odasına yürüttü. Odaya girdik, kolumdan çıkıp yatak olabilen koltukları açtı. Birer carşaf serip yastık, pike çıkardı. Hala kapının önünde, bıraktığı yerde duruyordum. Arada bir bana bakıp gülüyordu.
İşi bitince tam önüme gelip dikildi.
“ Oğlum tamam ama , hadi kendine gel. Yengen gibi patlatacağım yoksa bir
