Ali’den;
Küçük bir oyunun başımıza açtığı dertlere inanamıyordum. Bütün ailem sanki bu anı bekliyormuş gibi üzerime geliyordu. Üstelik benim bir tanecik meleğimi de kendi fikirlerine alet ediyorlardı.
Ben onun her şeyi olurdum, abisi kardeşi, arkadaşı, Alisi. Bir tek kocası olamazdım.
Babamlar kendilerince haklıydı, o zaman ben de göstermelik bir nikah kıyar, meleğimi alır yurt dışına çıkardım. Orada herkes istediği hayatı yaşardı. İsterse boşanır kendi hayatlarımıza devam ederdik. Sadece bir soruya cevap vermesi gerekiyordu.
Birkaç basamak sonra onu uyandıracak odasından çıkarıp herkesin gözü önünde nasıl yanıldıklarını onlara ispat edecektim.
Aksini hiç düşünmedim, zira bu bütün hayatıma, geçmiş güzel günlerimize ihanet olurdu, gerek yoktu.
Kapısını önüne gelip tıkladım. Nered
