Kerim kıpkırmızı gözlerle bize doğru adımlıyordu.
Refleks olarak Meleğimi arkama sakladım.
Saniyesinde yumruğu çenemi bulmuştu. Bu sefer uçmadıysam da birkaç hafta katı şeylerden uzak kalacak gibiydim.
Arkamdan Meleğimin korku dolu çığlığı geldi.
“Abi Napıyorsun, haydutmusun sen, dün de vurmuşsun zaten. Yeter artık!”
“ KARIŞMA Aymelek, şimdi seni de alacağım ayağımın altına. Biz oku adam ol diye bekliyoruz bizim kızın aklı BAŞKA YERLERDE!”
Meleğime laf edemezdi. Yine de son sabır kırıntılarımı kullanarak sakin kalmayı denedim.
“ Kerim bunları konuşmanın yeri burası değil. Korkutuyorsun kızı. Sabah çıktı hastaneden. Biz seninle sahile inelim orada konuşuruz sakin kafa.”
“ SANANE LAN, sana mı düştü kardeşimi korumak. Anmayacaksın adını bir daha!”
“Oğlum bir sakin ol. “
“ Ne sa
