[ตอน]
ให้เปิ่นหวางกอดเจ้า
เมื่อไร้ซึ่งองครักษ์หนุ่ม ลั่วจินหลิงจึงทาบริมฝีปากอ่อนนุ่มของนางลงบนเรียวปากหยักสวยของบุรุษ กดจุมพิตย้ำ ๆ จนเขาดึงสติตอบรับรสจูบหวานล้ำของนาง จ้าวเว่ยหลงเมื่อโดนปลุกเร้าจึงสอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นนุ่มของนาง ความรู้สึกวาบหวามเข้าแทรกแซงอาการเจ็บปวดที่มี ทว่าเคลิบเคลิ้มได้เพียงครู่เดียว จอมพยัคฆ์หนุ่มจำต้องกำมือแน่น ด้วยลูกเกาทัณฑ์ถูกนางดึงออกจากหน้าอกอย่างรวดเร็ว
ฉึก!
"ฮึก...แฮ่ก ๆ" บุรุษหนุ่มหอบถี่รู้สึกปวดหนึบบริเวณบาดแผลจนต้องกลั้นหายใจ เลือดสีสดไหลออกมาตามรอยที่อาวุธเคยปักคา ทำให้นางรีบนำผ้ามากดปิดบาดแผลไว้ทันที
"เปิ่นหวางชอบวิธีนี้" เขาว่า แม้เรียวปากจะซีดเซียว แต่ท่านอ๋องก็ยังมีแก่ใจยกยิ้มร้ายกาจให้นางได้เห็น
"คนลามก" ลั่วจินหลิงเปรยเบา ๆ คล้ายต่อว่าหากแต่มิได้จริงจังนัก
“หวางเฟยเริ่มเองทั้งนั้น” เขาเอ่ยเย้านาง ด้วยเห็นว่าผิว
