[ตอน]
ลั่วจินหลิงการละคร
ถ้อยคำตอบรับของบุรุษหนุ่มทำให้หญิงสาวบนพื้น ถลึงตาใส่ลั่วจินหลิง มิใช่นางกำลังอวดว่าเขาเคยเห็นเสื้อบังทรงของนางแล้วหรือ ช่างพูดได้ไม่อายปาก
“ท่านพี่ยังบอกว่าข้าใส่แบบเนื้อผ้าบาง ๆ จะงามกว่า แต่ทำอย่างไรดีเจ้าคะ ข้าเลือกมิถูกเลยเจ้าค่ะ” นางยังคงทำเสียงออดอ้อนท่านอ๋อง คล้ายสตรีที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ได้กลายเป็นฝุ่นผงไปเสียแล้ว
“ที่จริงพี่ไม่อยากให้เจ้าใส่แม้เพียงชิ้น แต่หากทำเช่นนั้นเกรงว่าจะดูไม่งาม” ท่านอ๋องโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงเอ่ยบอก วงแขนโอบรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิด แววตาคมคร้ามแฝงเลศนัยของเขาที่มองมา คล้ายกำลังสื่อสารความเดือดร้อนบางอย่างมาถึงนาง
‘มิใส่สักชิ้นรึ จ้าวเว่ยหลงคนลามก!’ ลั่วจินหลิงได้แต่ค่อนขอดในใจ
“แหม! ท่านพี่เอ่ยเช่นนี้ ข้าอายนะเจ้าคะ ผู้คนผ่านไปมาเยอะแยะ อีกอย่าง...” ลั่วจินหลิงแสร้งทำขัดเขิน พร้อมทุบกำปั้นน้อยใส่แผ่นอกท่านอ๋องเบา ๆ หางตาปรายมองหญิ
