[ตอน]
เจ้าควรเรียนรู้จากพวกนาง
“เข้าใจเล่นนะเพคะ” หญิงสาวพึมพำเสียงเบากับท่านอ๋อง
“หวางเฟยดูสนุกถึงเพียงนั้น เปิ่นหวางเพียงช่วยให้เจ้าได้สนุกยิ่งขึ้น” ท่านอ๋องกระซิบตอบ ก่อนตวัดวงแขนโอบกอดเอวนางไว้ มืออีกข้างยกชาขึ้นจิบ ราวสบายอกสบายใจที่ได้กลั้นแกล้งนาง
เห็นท่านอ๋องทำท่าคล้ายโปรดปรานพระชายาเอก ก็ทำเหล่าสนมขุ่นเคืองในใจ หากแต่ไม่สามารถแสดงออกทางสีหน้าได้ ทั้ง ๆ ที่ปล่อยนางทิ้งในคืนเข้าหอราวไม่ไยดี เหตุใดหลังกลับจากเขาชิงซานครั้งนี้ ท่านอ๋องจึงปฏิบัติต่อนางต่างไปลิบลับ
“ม้วนรายงานช่างเยอะยิ่งนัก วันนี้หม่อมฉันช่วยท่านอ๋องฝนหมึกนะเพคะ” สนมหลิวเสนอตัว
“ไม่ต้อง วันนี้เปิ่นหวางมีเรื่องจะบอกพวกเจ้า” จ้าวเว่ยหลงเอ่ยขัด ทำสนมหลิวหน้าเจื่อน แต่ก็ยอมสงบปากสงบคำทันที
คำพูดของเขาทำให้ลั่วจินหลิงอดไม่ได้ที่จะขยับตัวหันไปมองหน้าคนพูด ทำให้บุรุษหนุ่มยกยิ้มบนมุมปาก ท่าทางเช่นนี้ช่างทำให้ท่านอ๋องด
