[ตอน]
เปิ่นหวางมิเคยขาดสตรี
"อืม…" จ้าวเว่ยหลงครางต่ำ เบิกตาเล็กน้อยเมื่อนางบีบท้ายทอยเขาหนักมือขึ้น ทว่าเพียงอึดใจก็แปรเปลี่ยนเป็นยกยิ้มพอใจบนมุมปาก
ในเมื่อนางเป็นฝ่ายเริ่มรุกไล่เขาก่อน บุรุษหนุ่มจึงกดจูบเน้นหนักคืนย้ำ ๆ พร้อมมือใหญ่ที่เลื่อนขึ้นคว้าท้ายทอยนางให้แหงนเงยรับจุมพิตของเขาได้อย่างถนัดถนี่ ก่อนจอมพยัคฆ์ร้ายจะส่งเรียวลิ้นร้อน สอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดควานหาความหวานล้ำในโพรงปากเล็กของหญิงสาว กอดเกี่ยวเรียวลิ้นนุ่มมาดูดดุนอย่างเอาแต่ใจมิละห่าง
"อืม...อ่าส์...อื้อ" นางครางเครืออยู่ในคอ เมื่อไม่สามารถหลบหลีกริมฝีปากร้อนที่เอาแต่รุกไล่จูบนางไม่ยอมหยุด
'ไยเขาถึงทำราวกับอดอยากปากแห้งสตรีเช่นนี้'
ลั่วจินหลิงที่เป็นฝ่ายเริ่ม ตอนนี้กลับถูกรุกไล่ราวลูกกวางน้อย ที่กำลังวิ่งหนีเสือหิวโหยมิผิด
"อืม…" จ้าวเว่ยหลงครางพอใจ เสียงที่เขาดูดกลีบปากสะท้อนก้องในหูนางไม่หยุด ยิ่งยามที่อีกฝ่าย
