Chapter 4
2007 Words
Shy (POV)
Isinarado ko agad ang aking bintana nang makita ko ang matandang ulyanin sa kabilang bahay. Kumuha ako ng aking damit at lumapit sa salamin na hubad. Napatingin ako sa aking isang dibdib, kinapa ko ang aking dibdib. May halong takot ang aking naramdaman dahil naroon parin ang bukol at parang lumaki siya ngayon.
Maraming pumasok sa aking isipan, malaki ang pangamba ko na ito ay Canser. Saan kami kukuha ni Lolo ng pagpapagamot ko? Napakahirap ng buhay namin, paano kung mawala ako? sino ang mag-aalaga sa Lolo ko. Hindi ko napigilan ang aking luha na tumulo.
Nalaman ko na sana kung ano ang bukol sa aking dibdib kung hindi ako minanyak ng doctor na iyon. Isinuot ko na ang aking damit at hindi na ako mag abala na mag bra pa dahil nasa bahay lang naman ako. Lumabas ako sa king kwarto at hinanap ang Lolo ko, nasa labas siya at nainigarilyo.
"Lo!" Malakas na pag kabigkas ko. Kaya nagulat siya at itinapon ang sigarilyong hawak niya.
"Ano ba apo nanggugulat ka." Reklamo niya na napalingon sa akin.
"Akala ko ba itinigil na ninyo ang paninigarilyo?"Inis ko na tanong sa kanya.
"Itinitigil ko naman ang paninigarilyo apo kapag tulog ako." Sagot niya na pabiro.
"Makuha pa ninyong mag biro, may edad na kayo madali nalang kayong kapitan ng sakit, tapos naninigarilyo pa kayo."
"Huwag kang mag-aalala apo, bukas hindi mu na ako makitang manigarilyo. Pero sa makalawa baka makita mo ako." Naiiling nalang akong tumingin sa kanya.
"Napakatigas talaga ng ulo niyo Lo! Matanung ko lang bakit apelyido mo ang gamit ko? Hindi po ba may Tatay naman ako? bakit hindi ko ginamit ang apilyedo niya?" Malalim muna na huminga ang Lolo ko bago sumagot.
"Nasa tamang edad ka na Apo, eto na siguro ang tamang oras para malaman mo ang totoo."
"Ano po iyon Lo?" Tinignan niya ako sa Mata bago nagsalita.
"Ampon ka lang." Seryoso niyang pag kasabi.
"Po!" Naiiyak kong sambit.
"Sino po ang totoo kong mga magulang?" Naiiyak kong tanong. Ilang sandali ay narinig ko ang malakas niyang tawa. Kuha kuna pinag loloko na naman ako ng Lolo ko. Naiinis akong tinignan siya ng masama.
"Madali ka pala maniwala apo."
"Napakaseryoso po niyo kasi, kakainis ka talaga Lo, bakit nga hindi apilyedo ng Tatay ko ang gamit ko?"
"Seryoso na talaga ito anak. Napaka higpit ko noon sa Nanay mo noong nagdalaga siya, itinago niya sa akin na may kasintahan siya at ang masakit ay may nangyari na pala sa kanila kaya ka nabuo. Graduating pa lang ang Nanay mo ng high school nang mabuntis siya at dese syete pa lang. Sakin sinabi muna ng Nanay mo na buntis siya at hindi pa niya sinabi sa boyfriend niya. Ang ikinagalit ko ay umalis ang ama mo na hindi man lang niya alam na buntis na Inay mo. Kaya noong isinilang ka ay nag desisyon ako na hindi maging mahigpit saiyo. Ang problema ngayon tatandang dalaga ka naman yata apo "
"Sobra naman kayo, 18 pa lang po ako Lo tatandang dalaga na agad. Nasaan na ngayon ang Ama ko Lolo?" Yan hindi ko alam anak, dahil sa sakit na naramdaman ng iyong Ina sa pag-alis ng Ama mo na walang paalam ay kinalimutan niya na lang ito. Namatay ang iyong Ina na hindi niya sinabi sa akin ang pangalan ng Iyong Ama."Nanlumo ako sa narinig ko dahil parang putok ako sa buho. Akala ko malalaman ko kung sino ang aking ama para matulungan man lang niya ako sa aking problema pero wala talaga.
"Huwag ka nang malungkot apo, Ok naman na tayo."
"Iniisip ko kasi ang bukol sa dibdib ko Lo, parang lumalaki siya.'
"Doctor ang apo ni Pareng Leo, hayaan mo at kakausapin ko ang kaibigan ko."
"Yun po bang matandang ulyanin Lo na Apo niya?"
"Trenta palang naman siya Apo, ako ang matanda, ang edad niya ay hindi pa naman ganun katanda. Tsaka may itsura ang bata na iyon. Alam mo ba noong baby ka pa lang at dose anyos siya. Gusto ka noon na isama sa manila para ampunin ka pero hindi ako pumayag dahil wala na nga ang anak ko na ina mo pati ba naman ay mawawala din. Halos dalawang buwan ka rin inalagaan ni Caleb noon, sa edad niya siya ang gumigising para mag padede ng bote saiyo. Siya pa ang katabi sa pag tulog, halos mag dalawang buwan din siyang tumira sa bahay para alagaan ka. Hindi pa dito noon ang bahay natin, sa kabilang bario pa ang bahay natin. Kaya ikaw bata ka huwag mo siyang gagawan ng kalokohan."
"Opo Lo" Sagot ko pero walang kasiguraduhan.
"Ano ang gusto mong ulamin mamayang gabi Apo?"
"Lechon Lo."
"Hehehe wala tayo niyan apo, halika at mamitas nalang tayo ng mga gulay sa ating bakuran damihan natin para ibigay yong iba kay Leo."
"Patanung tanung pa kayo Lo, sige ho at kukuha ako ng bilao na paglagyan natin ng mga gulay na mapipitas natin." Pumanhik ako sa loob ng bahay at kumuha ng bilao, pag labas ko sa bahay ay naninigarilyo na naman ang Lolo ko. Ginulat ko siya kaya nabitawan niya ang sigarilyo sabay inapakan ko ito.
"Sayang naman apo at inapakan mo lang!"
"Mas sayang ang buhay ninyo Lolo, mamitas na tao ng gulay Lo para maabala yang pag-iisip mo at hindi mo maisip manigarilyo." Marami kaming napitas na gulay, yung iba ay nilagay ko sa harapan ng bahay. Minsan kasi may bumibili din, kapag kasi alam ng mga kapitbahay na itinitinda ay mahihiya na silang humingi. Ok, lang sana kung paminsan-minsan pero mula nang naging kapitan si Lolo ay halos araw-araw ng may humihingi. Itong Lolo ko naman sige lang ng sige, kainis bakit hindi niya sabihan na mag tanim din sila ok kaya noong nag tatanim ako ay tumulong sila hindi pag mamarites lang ang alam tapos pag kainan na puro sila hingi ng lulutuin.
"Ikaw na ang mag-dala apo sa mga gulay na napitas natin kay Lolo Leo mo at ako na ang mag babantay sa paninda."
"Sigurado ba kayo lo na ititinda niyo? baka mamaya konting drama lang nila ay ipamigay mo na naman. Buti sana kung dapat kaawaan talaga pero tamad naman ang binigyan niyo. "
"Hay naku apo ang buhay ay maiksi lang, hindi maganda ang mag damot. Isa pa darating din ang panahon na tayo ang mangailangan ng tulong nila, hindi natin alam ang mangyayari kinabukasan. Kung halimbawa namatay ako, ano ang gusto mong marinnig? Ang sabihin nila na ay sayang wala na siya mapagbigay pa man din o ang sabihin nila na buti nga sa kanya napakadamot kasi."
"Hindi ko naman sinasabi Lo na mag damot tayo ang ibig ko lang sabihin ay huwag naman pong bigay ng bigay, Kagaya noong nakaraan nag iinuman sina ka Tonyo? wala silang pulutan nag sabi lang sila saiyo iyo na walang silang pulutan. Ikaw naman pumunta agad sa bahay at ibinigay ang ulam natin. Nag ulam tuloy ako ng bagoong at saging."
"Hindi bale apo nabusog naman tayo." Sagot niya.
"Ewan ko sa inyo Lolo, diyan na nga kayo!"
"Mag suklay ka naman apo, naligo ka nga hindi ka man lang nag suklay!." Dinig ko na sigaw ng Lolo. Kinuha ko nalang ang panali ko sa aking pulsuhan at itinali ko ang aking buhok para hindi halatang hindi ako nagsuklay. Napatingin ako sa itim na t-shirt ko na malaki wala pala akong bra. Hindi naman siguro halata kaya kumatok ako sa pintuan ng bahay ni Lolo Leo. Ilang sandali sandali ay may nag bukas ng pintuan.
"Shy apo ikaw pala."
"Opo Lo, ibigay ko lang po itong mga gulay."
"Maraming salamat Apo."
"Ako nalang po mag lalagay sa loob Lo." Paalam ko at pumasok na ako sa loob papunta sa kusina nila. Naabutan ko doon si Tanders na umiinom ng tubig. Hindi ko siya pinansin at inilagay ko ang mga gulay sa mesa. Aaalis na sana ako pero nag salita si Lolo Leo mula sa aking likuran.
"Oo nga pala Shy apo, kumusta na pala ang pakiramdam mo?"
"Ok naman po Lo."
"Wala na ba yung bukol sa dibdib mo?" Yumuko ako dahil nahihiya ako ng konte.
"Mayroon pa po Lo, parang lumaki nga po." Sagot ko.
"Yang apo, isa yang Doctor. Caleb apo halika kausapin mo si Shy." Papalapit na si Tanders sa amin.
"Ano po iyon Lo? Seryosong tanong niya.
"Etong si Shy may problema. Isa kang doctor baka matulungan mo siya. Oh, sige maiwan ko n kayo. Shy apo sabihin mo lahat ng nararamdaman mo huwag kang mahiya." Iniwan na kami ni Lolo sa kusina.
"Follow me in the living room, doon tayo mag-usap." Napasalubong ang aking noo, parang ibang tao na ang aking kausap.
Sumunod naman ako sa kanya papuntang sala. Umupo kaming dalawa sa sofa at tinignan niya muna ako bago nagsalita.
"Tell me what is your problem." Hindi na sana ako magsalita at aalis nalang pero baka matulungan niya nga ako. Kaya sinabi ko lahat-lahat.
"May bukol ako sa kaliwang dibdib ko at parang lumaki siya. 18 years old na ako pero hindi pa ako ne regla." Patango-tango lang siya.
"Before I will do a further examination, may ipapapirma muna ako saiyo." Sambit niya, tumayo siya at may kinuha na papel sa drawer.
"Ito, write your full name with signature sa ibaba." Tinignan ko ang papel.
"Blangko naman ang papel."
"Kailangan ko pa ng abogado para gumawa ng salaysay, nandito kana kaya pirmahan mo nalang para deretso na bukas. You don't need to go to the hospital sa mga check-ups mo. We can do it here or sa bahay niyo." Seryoso niyang pagkasabi na tumingin sa akin. Wala na akong nagawa kaya pinirmahan ko nalang para sa ikakagaling ko. Inabot ko ang blangko na papel sa kanya na mayroon akong lagda. Kinuha niya ito at nilapag sa mesa.
"Pagkatapos gumagawa ng abogado ng salaysay ay pwede na kita examinin para legal ang pag examin ko saiyo. Tatawag na ako ngayon at i forward ko ito sa aking abogado." Napaisip ako sa mga pinag sasabi niya, wala akong alam. Hindi ko alam na may ganoon pala.
"Pwede na ba ako umalis?" Paalam ko.
"Yes, you can." Seryoso parin na sagot niya.
Caleb (POV)
Bumaba ako sa kusina para uminom ng tubig, habang umiinom ako ay may pumasok na diwata sa paningin ko. Dahil nasa ulo niya ang bilao na puno ng gulay. Malaki ang damit niya na medyo may kalumaan na. Pero napaka ganda parin niya, Hindi siya mukhang 18 years old. Wala siyang imik na inilagay ang mga gulay sa mesa, tinititigan ko siya habang ay abala sa paglalagay ng mga prutas sa mesa.
Nasa kusina lang ako at pinakikinggan ang usapan nila ni Lolo. Alam ko na asiwa siya dahil pinag uusapan nila ang pribadong katawan niya.
Nang kausapin ako ni Lolo ay doon na ako sumingit. Nauna akong pumunta sa sala at naramdaman ko ang pag sunod niya sa akin. Pero amoy ko parin ang pinag halong shampoo at pawis niya na para sa akin ay kahali-halina.
Napalunok ako nang napatingin ako banda sa dibdib niya Damn! wala siyang bra. I have to control myself, kaya tinatagan ko ang aking emosyon at maging seryoso. Kailangan ko ang panginoon muna ngayon, huwag muna si Lucifer. Sinabi niya sa akin ang kanyang problema. Kaya pinapirma ng blangko na papel, hindi ko na rin alam ang pinag sasabi ko basta mapa pirma ko lang siya. Pagka alis niya ay inihatid ko siya sa pinto at sinamyo ko muna ang kakaiba niyang amoy bago ko isinara ang pinto. Pagkaalis niya ay tinawagan ko agad ang kaibigan kong si Caleb.
Sinabi ko sa kanya ang gusto kong mangyari, madali lang daw dahil desi otso na si Shy. Pinatay ko ang aking telepono at agad na ipinadala ko ang papel na may pirma si Shy. Buti nalang at may fax machine si Lolo, Ilang sandali ay may nagawa na ang kaibigan ko na may seal. Binasa ko ang kanyang ginawa, napangiti ako dahil sakto sa sinabi ko walang labis walang kulang. See you tomorrow my sweet fighter.
- Writer
