ภรรยาที่คุณอาไม่รัก

คุณอาใจร้าย

ธนินถึงกับสะท้านใจกับแววตาที่มินดามองมาก่อนที่เธอจะเดินออกไป เหมือนในแววตาของเธอนั้นมีน้ำตาคลอหน่วยอยู่ แต่ไม่ว่าอยากไรเขาก็ต้องจบเรื่องนี้กับทีน่าก่อน ไม่ใช่เขากลัวคำขู่ของทีน่าแต่ธนินไม่ชอบให้ใครมาขู่

"มีอะไรก็ว่ามา"

ถามทีน่าเสียงห้วน

"ไปคุยกันในห้องดีกว่านะคะ..ทีน่าพักอยู่โรงแรมนี้พอดี"

"อืม"

ทีน่าเข้าไปคล้องแขนของธนินก่อนจะพาเดินไปขึ้นลิฟท์เพื่อขึ้นไปบนห้องของเธอ ถ้าเจอสายตาออดอ้อนคำพูดอ่อนหวานไปแบบนี้เมื่อก่อนเขาคงใจอ่อนยวบแล้ว แต่ทว่าตอนนี้เขากลับไม่รู้สึกคล้อยตามการกระทำของทีน่าเลย

ทีน่าคนนี้เขาเคยรักเธอมากให้เธอทุกอย่างไม่ว่าเจ้าหล่อนต้องการอะไร แต่คิดไม่ถึงเลยว่าสิ่งที่ทีน่าตอบแทนกลับมาคือความนอกใจสวมเขาให้ธนินอยู่ตลอดเวลา

จนเขาต้องเจ็บปวดใจอย่างหนักถึงกับหนีเธอกลับไทยไปเพราะทีน่าตามตื้อเพื่อให้กลับมาคืนดี...แต่คนอย่างเขาผิดพลาดได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้นถึงแม้ก่อนหน้านี้จะรู้สึกรักเธออยู่บ้างแต่ทว่าตอนนี้...มันเปลี่ยนไปแล้ว

"ดื่มไวน์ก่อนนะคะ"

ทีน่ายื่นแก้วไวน์ให้ธนินหลังจากพาเขาเข้ามาในห้องได้สำเร็จ

01:00

มินดานั่งกอดเข่ารอธนินอยู่บนโซฟาเมื่อเห็นว่าดึกมากแล้วเขายังไม่กลับมา เธอจ้องนาฬิกาในโทรศัพท์มือถือแทบจะทุกๆห้านาที และน้ำตาเจ้ากรรมมันก็ไหลลงมาไม่ขาดสายเมื่อคิดไปต่างๆนาๆว่าเขากำลังจะมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นเหมือนที่ทำกับเธอ

ตึ่ง!

'เป็นอะไรยังลงสตอรี่อยู่ทำไมยังไม่นอน สิงคโปร์ตีหนึ่งแล้วนะ'

ข้อความแชทจากพี่หมอธันวาแจ้งเตือนขึ้นมา โดยไม่รู้ว่าตอนนี้คนที่กำลังอ่านแชทอยู่นั้นมีน้ำตานองหน้า ความเจ็บปวดมันถาโถมเข้ามาทุกซอกมุมของหัวใจ

'มินดานอนไม่หลับค่ะ'

'ทำไมนอนไม่หลับ..มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า...เค้าทำอะไรมินดา?'

พี่หมอธันวาพิมพ์มาแบบนี้มินดารู้เลยว่าเขายังคงเคืองเรื่องวันก่อนอยู่

'ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ...งั้นมินดาไปนอนก็ได้good nightค่ะพี่ธันวา'

'โอเคครับ..ฝันดีนะ'

ก็มีแต่หมอธันวาที่คอยเป็นห่วงเป็นใยมินดาอยู่เสมอ แต่ว่า...มินดาแต่งงานแล้วไม่อยากให้พี่หมอเสียเวลากับเธออีกต่อไป อนาคตของมินดาเองตอนนี้ก็จะไปทิศทางไหนก็ไม่รู้เลย

ที่สำคัญมินดาไม่น่าไปหลงรักคนที่เขาไม่ได้รักมินดาเลย..ถ้าเพียงแต่อาธนินรู้สึกดีกับมินดาสักนิดคงจะไม่ทิ้งมินดาไว้แล้วไปอยู่กับคนอื่น

คิดไปต่างๆนาๆความเจ็บปวดก็พุ่งเข้ามาไม่หยุดหย่อนมินดานอนร้องไห้จนหลับไปบนโซฟา

03:00

ธนินกลับมาที่โรงแรมเจอชาลียืนรออยู่ก่อนแล้ว

"คุณผู้หญิงล่ะ"

"น่าจะหลับไปแล้วครับป่านนี้...เหมือนว่าจะร้องไห้ด้วยนะครับนาย...คงจะเข้าใจผิดอยู่ไม่น้อย"

ชาลีบอกผู้เป็นนายด้วยน้ำเสียงร้อนรนดูจะเป็นห่วงมินดามากจนธนินนึกแปลกใจ

"อืม..เดี๋ยวนี้นายหัดแสดงความคิดเห็นเรื่องแบบนี้แล้วเหรอชาลี"

"ขอโทษครับนาย...พอดีผมอดสงสารคุณผู้หญิงไม่ได้ครับ"

"นายกลับไปพักผ่อนเถอะ"

"ครับนาย"

เมื่อได้ยินแบบนั้นธนินก็อดที่จะสะท้านหวั่นใหวขึ้นมาในใจไม่ได้เมื่อรู้ว่ามินดาร้องไห้เพราะเขา เขารีบไปขึ้นลิฟท์เพื่อไปหาเธอทันที

"ให้ตายสิ!..ทำไมลิฟท์มันช้าแบบนี้"ไม่รู้เป็นเพราะลิฟท์ช้าหรือว่าอารมณ์ที่ร้อนรนของเขากันแน่ที่ตอนนี้กระวนกระวายใจจนเกินจะทานทน

เมื่อลิฟเปิดออกธนินรีบพุ่งพรวดออกมาทันที เขาเปิดประตูเข้ามาในห้อง ภาพที่เห็นคือมินดานอนหลับอยู่บนโซฟาบนใบหน้างามนั้นเต็มไปด้วยคราบของน้ำตา

เขาก้มลงไปช้อนร่างของภรรยาสาวขึ้นมาอุ้มไปนอนบนเตียงอย่างทะนุถนอมพร้อมๆกับซับน้ำตาบนใบหน้าที่ยังไม่แห้งเหือดไป

"คุณอาใจร้าย"

เสียงเล็กๆละเมอออกมาจากลำคอเบาๆ ธนินก้มลงไปจุมพิตบนหน้าผากมนอย่างอ่อนโยน

"อาขอโทษ"

พูดออกมาพร้อมๆกับลูบหัวมินดาอย่างอ่อนโยน เกือบไปแล้วจริงๆเมื่อกี้เขาเกือบจะมีอะไรกับทีน่าไปแล้ว ถ้าใบหน้าของมินดาไม่ลอยเข้ามาตอนที่เขากำลังเคลิ้มอยู่กับสัมผัสของทีน่า คืนนี้คงจะไม่ได้กลับมาแน่

และทุกอย่างคงวนกลับไปเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เขาให้เงินไปทีน่าไปก้อนสุดท้ายแล้ว พร้อมขู่เธอไว้คราวหน้าจะไม่ปล่อยไปแน่นอนถ้าขืนมายุ่งวุ่นวายกับเขาอีก เป็นเพราะเขาเห็นแก่อดีตที่เคยรักเธอมากจึงปล่อยเธอไป แต่คราวหน้าคงไม่ได้อีกแล้ว

'ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเคยโง่หลงรักผู้หญิงแบบนั้นไปได้อย่างไร'

รุ่งอรุณของวันใหม่

"อรุณสวัสดิ์"

มินดาตื่นมาพบกับใบหน้าของคนที่ทำให้เธอร้องไห้หนักเมื่อคืน แต่ดูอาธนินจะไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยแม้แต่นิด เขายังคงตีหน้าขรึม

"เพิ่งจะกลับมาเหรอคะ?"

"กลับมาตีสามแล้ว"

"ทำไมกลับมาช้า..คงไปทำอะไรกับใครมาใช่มั้ยคะ?"

พูดเสร็จน้ำตาเจ้ากรรมมันก็ไหลออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่ได้

"ร้องไห้ทำไม?"

อาธนินถามเธอเสียงเบาๆแสดงสีหน้าเคร่งขรึมอย่างเช่นทุกครั้ง ในใจก็อยากจะไปเข้าเช็ดน้ำตาให้และอยากจะเข้าไปปลอบอยู่นะแต่ว่าเขาไม่อยากจะทำแบบนั้น ความเจ็บปวดจากอดีตมันทำให้เขาต้องเว้นระยะห่างตรงนั้นเอาไว้แสร้งทำเหมือนว่าไม่มีหัวใจ

"เปล่าค่ะ..มินดาจะไปอาบน้ำ"

มินดาลงมาจากเตียงหันหลังให้อาธนินทันทีเพราะตอนนี้เธอไม่อยากร้องไห้หรือแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเขาอีกแล้ว

"เมื่อคืนไม่ได้เกิดอะไรขึ้นอย่างที่เธอเข้าใจหรอกนะมินดา"

อยู่ๆอาธนินก็โพล่งออกมาเสียงดังกังวาน มินดาหยุดฟังแต่ไม่ได้หันไปหาเขา รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอทันทีเมื่ออาธนินกล่าวออกมาแบบนั้น

พร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระคราบน้ำตาที่ไหลเปื้อนไปหมด

ไม่ถึงสิบนาทีธนินก็ตามมินดาเข้าไปในห้องน้ำเพราะตื่นมาเขาก็ยังไม่ได้อาบน้ำ และคิดจะแกล้งเธอในห้องน้ำสักหน่อย เห็นมินดาทีไรเขาก็ระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ทุกที

แอ๊ด!

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก

"คุณอา!"