Sert adımlarla yeri döverek yürüyordu Meyra. İki adam arkasından yürürken birbirlerine baktılar. İkisinin de gözlerinde kadim bir nefret görünüyordu. Meyra Kerim’ lerin evinden çiftliğe kadar konuşmadan yürüdü. Kapıdan girerken de korumalara ahırların etrafında kimsenin olmaması talimatını verdi.
Ahırlara geldiğinde Seyis Osman’dan deponun anahtarını istedi. Ona da ahırlar ve çevresinin boşaltılmasını ve kendisinden gelen talimat dışında deponun kapısı açılırsa yeni bir iş bakmasını salık verdi. Seyis Osman önce Yiğit’e baktı ancak bir tepki alamadı.
“Seyis Osman kime diyorum?”.
Adam Meyra Barut’ u ilk defa böyle görüyordu.
“Tamam Hanımım.”
Saniyeler içinde ahırların etrafında ne bir çalışan ne bir koruma ne de bir kimse kaldı.
Depoya girmeden önce iki adama döndü.
“Telefonlar ve Si
