แผนลวงบ่วงรัก

Chapter 14

เมื่อมาถึงคอนโดธาดารีบจัดการตัวเองโดยด่วนเพราะเขาอยากที่จะคุยกับหญิงสาวแล้ว แค่เพียงห่างกันยังไม่ถึงชั่วโมงเขาก็อยากจะได้ยินเสียงเธออีกแล้ว นี่เขาเป็นเอามากแล้วสินะ

ตู้ดดดดดดดด 

หลังจากที่เขาสวมชุดนอนเรียบร้อยก็เดินมานอนลงบนเตียงนอนก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาหญิงสาวทันทีอย่างไม่รอช้า

(เรียบร้อยแล้วเหรอคะ)

"เรียบร้อยแล้วครับ ว่าแต่คนสวยของผมจัดการตัวเองเสร็จหรือยังครับ"

(เรียบร้อยแล้วค่ะ)

"งั้นเปิดกล้องได้มั้ย"

จีเอาโทรศัพท์ออกมาจากใบหูก่อนจะกดเปิดกล้องเพื่อคุยกับเขา

(ชัดพอมั้ยคะ ^///^)

ธาดาเห็นจีในชุดนอนหมีน้อยกำลังยิ้มออกมามันเป็นภาพที่สวยที่สุดสำหรับเขาเลยจริงๆ

"ชัดเจนเลยครับ ว่าแต่ทำไมไม่อยู่ในห้องนอนเอ๋ยทำไมถึงนั่งอยู่ เอ่อ เหมือนโต๊ะทำงานมากกว่า"

จีหมุนกล้องให้เขาดูไปทั่วโต๊ะตรงหน้าเธอเป็นเอกสารที่เธอต้องเตรียมไปพบลูกค้าพรุ่งนี้เช้า ธาดาเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาเบาๆอย่างพูดอะไรไม่ได้ เขาเพิ่งจะคุยกับกรเรื่องเธอทำงานหนักเขาพูดเองว่าจะให้เวลาเธอก็ควรจะอยู่เงียบๆใช่มั้ย

(กำลังทำเอกสารเสนอราคาให้ลูกค้าพรุ่งนี้ค่ะ เคลียร์งานอื่นด้วยเพราะมะรืนจีต้องไปภูเก็ตกับคุณ)

"งั้นเอาใจช่วยครับคุณทำงานไปเลยผมขอนั่งดูตอนคุณทำงานก็พอแล้วจะไม่กวนใจโอเคมั้ย"

(เกรงใจจังเลยคุณนอนก็ได้นะคะ)

"ไม่เอาอ่ะผมอยากดูคุณเวลาทำงาน เอางี้ผมเล่นเกมส์ดีกว่าส่วนคุณทำงานโอเคมั้ย"

(งั้นก็ได้ค่ะ)

จีมองธาดาที่หยิบโน้ตบุ๊คของตัวเองมาวางไว้ตรงหน้าแล้วกดเล่นเกมส์ไปเพลินๆของเขา ส่วนจีก็ก้มหน้าทำงานต่อเพราะมีหลายอย่างที่ต้องเคลียร์ของวันพรุ่งนี้และวันมะรืน จริงๆมะรืนเธอไม่ได้ว่างแต่เธออยากไปเที่ยวกับเขาก็เลยส่งลูกน้องไปคุยกับลูกค้าแทนจริงๆเธอก็อยากไปด้วยตัวเองแต่เธอก็อยากจะเอาใจชายหนุ่มด้วยก็เลยต้องทำแบบนี้

"โอ๊ยยย ตายเฉย!!"

จีเงยหน้ามองโทรศัพท์ธาดากำลังหัวร้อนกับการเล่นเกมส์ของเขานั้นทำให้เธออดยิ้มออกมาไม่ได้

(ใจเย็นๆสิคะ)

"ผมขอโทษครับที่เสียงดังรบกวนคุณ "

(ไม่เป็นอะไรค่ะคุณเล่นไปเถอะ จีไม่ต้องใช้สมาธิมากมายขนาดนั้นหรอก)

"ถ้าผมเสียงดังมากคุณบอกได้นะ"

(ค่ะ)

จีก้มหน้าทำงานต่อแอบลอบมองชายหนุ่มเป็นพักๆ ตอนนี้เขาเล่นเกมส์อย่างดุเดือดแทบไม่คุยกับเธอเลย นี่จริงจังมากขนาดนั้นเลยเหรอเนี้ย

"ฮ้าวววว เสร็จหรือยังครับ"

จีเงยหน้ามองธาดาที่ตอนนี้เขาปิดโน้ตบุ๊คของตัวเองและมาเปลี่ยนเป็นเท้าคางมองหน้าเธอผ่านกล้องวิดีโอคอล

(ใกล้แล้วค่ะ คุณดูเหมือนง่วงนะคะนอนมั้ยสักพักจีเสร็จก็นอนแล้วค่ะ)

"ไม่เป็นอะไรครับผมนั่งดูคุณเนี้ยแหละ ผมชอบมองคุณเวลาทำหน้ายุ่งๆอ่ะมันน่ารักดี :)"

จียิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ ส่วนธาดาเขาก็ลอบมองเธออย่างเพลินๆเล่นเกมส์ก็แล้วดูหนังก็แล้วสุดท้ายมองหน้าหญิงสาวในโทรศัพท์มีความสุขกว่าเยอะเลย เวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีจีทำงานเสร็จเรียบร้อยเธอวางทุกอย่างลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่มที่เงียบไปจนผิดสังเกต

(คุณธาดาคะ จีเสร็จละ... อ่าว)

ภาพที่เห็นผ่านโทรศัพท์คือธาดานอนหลับคาโทรศัพท์ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาทำให้จีถึงกับยิ้มออกมา 

(เวลานอนนี่น่ารักจังเลยนะคะ)

เธอเท้าคางมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะเก็บของแล้วเดินไปนอนลงบนเตียงโดยไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์มาด้วย เสียงกรนเบาๆของชายหนุ่มนั้นทำให้เธอมองเขาอย่างหลงไหล

(เอายังไงดีเนี้ยจีจะเรียกคุณดีมั้ย)

จียิ้มออกมาก่อนจะปิดไฟหมดทั้งห้อง เธอล้มตัวลงนอนอีกครั้งพร้อมกับบอกลาชายหนุ่มที่นอนหลับจนไม่สนใจแม้แต่เสียงของเธอ

(ฝันดีนะคะคุณธาดา พรุ่งนี้เจอกันนะคะ)

จีกดวางสายปล่อยให้เขานอนหลับทั้งอย่างนั้น ถ้าเขาสะดุ้งตื่นคงจะเปลี่ยนท่านอนเองแหละ เธอวางโทรศัพท์ลงบนหัวเตียงนอนก่อนจะหลับตาลงช้าๆเนื่องด้วยวันนี้เธอเหนื่อยพอสมควรเลย

เช้าวันต่อมา.....

ตู้ดดดดดดดดด

จีที่กำลังแต่งตัวอยู่เดินมาหยิบโทรศัพท์ดูสายเรียกเข้าและไม่ต้องคาดเดาว่าใครโทรศัพท์มาเช้าขนาดนี้เป็นคุณธาดาแน่นอนควจะกำลังรู้สึกตัวตื่น

(ว่าไงคะคุณธาดาตื่นแล้วเหรอ)

"ผมเสียมารยาทจริงๆนอนหลับไปทั้งอย่างนั้นเลย ทำไมไม่ตะโกนปลุกผมครับ"

(คุณกำลังนอนหลับสบายๆจีจะปลุกทำไมคะ ว่าแต่ว่าตื่นแล้วล้างหน้าแปรงฟันทานข้าวรึยังเอ๋ย)

จีเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่อยากให้ธาดารู้สึกไม่สบายใจเรื่องเมื่อคืน เมื่อวานเขาเหนื่อยจะตายฝืนคุยกับเธอได้นานขนาดนั้นก็ดีมากแล้ว

"ยังเลยผมเพิ่งตื่นและอยู่ในท่าที่นอนหลับคาโทรศัพท์ สิ่งแรกที่นึกถึงก็คือคุณนั้นแหละกลัวจะโดนโกรธนี่นา"

(ไม่โกรธค่ะอย่าคิดมากนะ จีกำลังจะออกไปทำงานแล้วค่ะคุณจัดการตัวเองแล้วก็ทานข้าวด้วยนะ ยังไงจีคุยกับลูกค้าเสร็จแล้วจะโทรศัพท์ไปหานะคะ)

"โอเคครับได้เลยผมจะรอนะเย็นนี้เจอกันอีกนะครับ :)"

(ได้ค่ะเย็นนี้เจอกันค่ะ)

จีกดวางโทรศัพท์ก่อนจะรีบจัดการตัวเองให้เสร็จแล้วรีบออกไปทำงานทันที ตอนนี้เธออยู่บนรถและกำลังขับไปยังสถานที่ที่นัดคุยงานกับลูกค้าไว้

ตู๊ดดดดดดด

จีกดรับโทรศัพท์ผ่านบลูทูธเสียงแรกที่ได้ยินก็คือเสียงของคุณพ่อของเธอนั้นเองวันนี้มาแปลกเชียวโทรศัพท์มาหาเธอได้

"คะป๊า"

(จีอยู่ไหนลูกเย็นนี้ป๊าอยากชวนหนูทานข้าวนะ ป๊านัดเพื่อนไว้อยากจะชวนหนูไปเป็นเพื่อนนะ มี้ก็ไปกับเพื่อน เฮียหนูก็ไม่ไปป๊าเหงา)

"ทานข้าวเหรอคะ? กลางวันนี้เหรอ"

(ตอนเย็นสิไปกับป๊านะ หนูไม่เข้าบ้านเลยแล้วก็ไม่มาให้ป๊ากอดเลยมาเถอะนะถือว่าป๊าขอ)

จีทำหน้าคิดหนักมากๆเพราะเธออยากไปจะไปหาคุณธาดามากกว่าแต่เธอก็ไม่ได้เจอพ่อของตัวเองเลยเพราะมัวแต่ทำงานจนไม่ได้กลับบ้าน

"ได้ค่ะป๊าจีไปก็ได้"

เธอตัดสินใจไปตามนัดของพ่อเพราะเธอไม่ได้เจอท่านนานมากแล้วและอีกอย่างพรุ่งนี้เธอก็ได้ไปกับคุณธาดาอยู่แล้วไม่เจอกันแค่วันเดียวเขาคงไม่ว่าอะไรหรอกมั่ง

(น่ารักที่สุดลูกสาวป๊า เจอกันเย็นนี้ป๊าส่งโลเคชั่นร้านไปให้นะ)

"ค่ะป๊า เจอกันค่ะ"