แผนลวงบ่วงรัก

Chapter 13

"ให้ผมช่วยยกตุ๊กตาขึ้นไปให้ที่ห้องนะ"

"ขอบคุณค่ะ" 

จีอุ้มเจ้าหมีพูห์ส่วนคุณธาดาและคุณกรเขาสองคนช่วยกันแบกตุ๊กตาตัวอื่นให้เธอ เธอพาพวกเขามาขึ้นลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นสิบสองก่อนจะออกมาแล้วพาเดินตรงไปยังห้องนอนของเธอ

"ห้องนี้ค่ะ"

จีแสกนนิ้วเปิดประตูให้เขาทั้งสองคนเอาหมีพูห์และแก๊งเพื่อนๆของเขาเข้ามาไว้ภายในห้องนอนวันนี้แหละเธอจะไม่เหงาอีกแล้วเพราะเธอมีตุ๊กตานอนเป็นเพื่อนแล้ว

"วางตรงไหนครับคุณจี"

"วางตรงโซฟาก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจีจัดการเอง ขอบคุณมากเลยนะคะทั้งสองคนเลยโดยเฉพาะคุณธาดาที่เอาใจจีสารพัดเลย จีมีความสุขมากเลยค่ะ ^///^"

กรที่รู้ว่าตัวเองน่าจะเป็นส่วนเกินก็อมยิ้มแล้วเดินออกไปรอเจ้านายข้างนอกห้องเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับทั้งสองคน จีมองหน้าคุณธาดาอย่างซาบซึ้งในความดูแลของเขาที่มีต่อเธอ

"ผมอยากเจอคุณทุกวันทุกเวลาเลยไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่คงจะยากเพราะคุณต้องทำงานทำเยอะมากจนแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลย"

"จีจะพยายามหาเวลาว่างให้ตัวเองมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับวันนี้และวันต่อๆไปด้วย ^///^"

"ขอบคุณล่วงหน้าเลยเหรอ งั้นขอบคุณล่วงหน้าไปจนแก่เลยดีมั้ย :)"

จีหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขกับคนตรงหน้าคนนี้ ช่างพูดช่างจาจริงๆเชียว

"รีบกลับเถอะค่ะดึกแล้วจีจะอาบน้ำรอคุณโทรศัพท์มาหานะ "

"ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงคุยกันนะครับ แล้วก็วันนี้ขอวิดีโอคอลนะ :)"

จีพยักหน้ายิ้มๆไม่ว่าอะไร มาถึงขนาดนี้แล้วและตัวเธอเองก็แทบจะเปิดรับเขาเต็มร้อยแล้ว หลายคนอาจจะบอกว่ามันไวไปแต่ฉันเชื่อในเซ้นของตัวเองว่าเขาจะจริงใจกับเธอจริงๆ

"ได้ค่ะ จีจะรอค่ะ "

"อาบน้ำพักผ่อนนะระหว่างรอผม :)"

"ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ"

จีเดินมาส่งเขาตรงหน้าห้องก่อนจะโบกมือให้เขาอมยิ้มเล็กๆบนใบหน้า ธาดามองหน้าจีก่อนจะอมยิ้มอย่างมีความสุขเดินออกไปจากคอนโดของเธอแล้วรีบกลับห้องตัวเองเพราะเขาจะรีบมาวิดีโอคอลคุยกับหญิงสาว

"คุณธาดาดูมีความสุขมากเลยนะครับ"

เขามองหน้ากรผ่านกระจกก่อนจะเอ่ยถามด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มกว้าง

"ฉันดูมีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ครับ ไม่ได้เห็นนานมากแล้ว คุณจีเธอเป็นผู้หญิงที่น่าค้นหาเธอเป็นคนดูมีความลับตลอดเวลานั้นคงทำให้คุณธาดาสนใจเธอได้ไม่ยากเลย"

"นายก็รู้ว่าฉันชอบผู้หญิงที่น่าค้นหามีอะไรให้เซอร์ไพรส์ตลอดเวลา และจีเป็นคนนั้นฉันถึงถูกใจเธอมากและต้องการที่จะครองครองทั้งตัวและหัวใจของเธอ"

"เธอเป็นผู้หญิงที่ต่างจากที่คุณธาดาเคยคบหา ผมว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไปไม่รีบร้อนน่าจะเอาชนะใจเธอได้ไม่ยาก แต่ผมคิดว่าตอนนี้เธอก็ดูชอบคุณนะครับ"

เขามองหน้ากรอย่างชั่งใจเล็กน้อย บางทีก็ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะดูสนใจเขาอยู่เช่นกันแต่บางทีก็เหมือนว่าเธอกลัวๆเขาอย่างนั้นแหละ

"นายก็คิดว่าจีสนใจฉันใช่มั้ย แต่บางทีฉันรู้สึกว่าเธอจะกลัวฉันอย่างนั้นแหละ"

"กลัวยังไงครับประมาณว่าไม่กล้าเข้าใกล้แบบนั้นรึเปล่า"

"ประมาณนั้นแหละ"

กรนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิดภรรยาของเขาตอนที่คุยกันแรกๆก็เป็นแบบนี้นะเธอจะกลัวและต่อต้านเวลาที่เขาอยากจะล่วงเกินเธอเช่นโอบเอว กุมมือ หอมแก้มอะไรแบบนี้

"ภรรยานายเป็นแบบนั้นมั้ยตอนคบกันแรกๆ"

"เป็นแบบนั้นแหละครับ รายนั้นต่อต้านไม่ให้แม้แต่จับมือ คุณธาดายังดีที่คุณจีเธอใจดียอมให้จับมือ ภรรยาผมนะแทบจะต่อยผมอยู่ละผมก็เคยถามนะว่าทำไมตอนนั้นเธอถึงทำแบบนั้น"

"แล้วเธอตอบว่าไง"

"เธอไม่ชินที่อยู่ใกล้ผู้ชายนะครับ และเธอคงพูดจริงเพราะผมเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ :)"

ธาดายิ้มออกมาบางๆซึ้งกับความรักของลูกน้องของเขา มีภรรยาที่ดีและเข้าใจเขาทุกอย่างกรคือผู้ชายที่โชคดีคนหนึ่งเลยแหละ เขามานิ่งไปคิดถึงตอนที่เคยจะจับเธอแต่จีทำท่าทางเหมือนกลัวเขาอาการเดียวกับภรรยาของกรและเธอยังบอกว่าไม่ค่อยชิน

"จีก็บอกว่าไม่ค่อยชินเหมือนกัน แต่เธออายุขนาดนี้แล้วนะจะไม่เคยมีแฟนเลยเหรอ"

"คงเป็นมนุษย์ทำงานไม่มีเวลาแน่นอนเลยผมว่านะ ถ้าคุณธาดาจะจีบเธอและใช้ชีวิตกับเธอในฐานะสามีภรรยาคุณต้องทำใจเรื่องงานของเธอด้วยนะครับ"

นั้นเป็นเรื่องที่เขากำลังกังวลอยู่ จีเป็นผู้หญิงที่บ้างานมากดูจากการที่ได้เรียนรู้เธอในช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่เขาอยากจะให้เธออยู่สบายๆไม่ต้องทำอะไรแค่อยู่ข้างๆเขาก็พอแต่คงจะยากและเรื่องนี้คงต้องได้คุยกันถ้าในอนาคตเราสองคนตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันแล้ว

"ตอนนี้ปล่อยให้เธอสนุกกับงานไปก่อนแล้วกัน วันนี้ฉันจะนอนคอนโดอีกวันนะไปส่งที่นั้นด้วย"

"ได้ครับ"

กรเลี้ยวขวาเข้ามายังคอนโดของคุณธาดาเจ้านายของเขาที่อยู่ห่างไม่ไกลจากบริษัทนัก เขาลงมาเปิดประตูให้เจ้านายด้านหลัง

"เอารถฉันกลับไปเลยนะแล้วพรุ่งนี้มารับด้วย ซักสิบโมงแล้วกันนายจะได้พักผ่อนวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

"ขอบคุณครับคุณธาดางั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ถ้ามีอะไรด่วนโทรศัพท์มาได้ตลอด24ชั่วโมงนะครับ"

"ฉันไม่รบกวนเวลานายนอนกอดเมียหรอกน่า ไปได้ละ :)"

กรหลุดขำออกมาเล็กน้อยก่อนจะโค้งตัวให้เจ้านายแล้วเดินไปขึ้นรถขับออกไปทันที เขาเดินขึ้นคอนโดไปในระหว่างนั้นโทรศัพท์ของเขาสั่นขึ้นอยู่นานตั้งแต่เขานั่งอยู่ในรถแล้วด้วยซ้ำ

"ใครโทรมาเนี้ยโทรไม่หยุดเลย"

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเปิดดูหน้าจอเป็นเบอร์ของคุณแม่ของเขานั้นเอง มีอะไรรึเปล่าทำไมถึงโทรศัพท์มาหลายสายขนาดนี้

"ว่าไงครับแม่โทรมาหลายสายเชียว"

(ทำไมไม่กลับบ้านอีกแล้วลูก ไม่คิดถึงแม่คิดถึงบ้านบ้างหรือยังไงกัน)

"คิดถึงสิครับแต่ช่วงนี้ผมมีงานเยอะและก็นอนคอนโดมันใกล้กว่าสะดวกกว่า"

(ไม่ใช่ติดผู้หญิงใหม่จนไม่มีเวลากลับบ้านนะ)

"ใครไปฟ้องอีกละครับ"

(ไม่มีหรอกแม่ก็แค่เดา เรานะอายุเยอะแล้วนะควรจะแต่งงานได้ละ นี่อะไรควงคนนั้นคนนี้จะเอาลูกใครก็ไม่เอาสักคน)

"ผมเจอแล้วครับขอเวลาผมจีบเธอก่อนแล้วจะพาไปเจอนะครับ :)"

(เจอแล้ว หมายถึงลูกเจอคนที่ลูกอยากจะแต่งงานแล้ว...)

"ครับ เจอแล้ว :)"