จากเพื่อนรักกลายเป็นเพื่อนแค้น ไม้รับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้น ซึ่งเขาก็พอเข้าใจได้ ตัวเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกันนัก ทันทีที่เขามาถึงหน้าบ้าน เมฆาไม่รอช้าที่จะตะโกนไล่เขากลับอย่างไม่ไยดี แต่คนแบบเขาเหลืออะไรให้สนใจอีก ทันทีที่โดนพุ่งเข้าใส่จึงตอบโต้กลับ ทั้งคู่ชกต่อยกันจนแทบหมดแรงถึงได้เปิดปากคุยกัน
“มึงมาทำไม” เรือนกายใหญ่กระชากคอเสื้อเพื่อนรัก หลังจากทะเลาะกันในร้านกาแฟ เขาไม่อยากเชื่อว่ามันจะกล้ามาเหยียบบ้านเขาอีก
“กูมาหาพราว ไม่ได้มาหามึงไอ้เมฆา” หากไม่มีพราวตะวันมีเหรอเขาจะมาเยี่ยมมันตลอด
“เลิกยุ่งกับเมียกูไอ้ไม้!” เสียงตวาดด้วยความโมโห เมฆาไม่เข้าใจว่าไม้จะรักปักใจอะไรนักหนา
ไม้เห็นความเกรี้ยวกราดก็พอเดาสถานการณ์ได้
“พราวไปแล้วสินะ” เขายิ้มอย่างพอใจ สุดท้ายวันนี้ก็มาถึงสักทีหลังจากรอมานาน
“กูไม่มีวันหย่ากับพราว มึงเลิกหวังได้เลย!” ใจชายหนุ่มร้อนดั่งไฟสุมหลังจากเห็นสีหน้าดีใจข
