ภรรยาออกจากบ้านไปโดยที่แม้แต่เขาก็ไม่สามารถฉุดรั้งเอาไว้ได้ พราวตะวันไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมามองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ แม้จะยกเอาลูกมาอ้างสุดท้ายก็ยังไม่ได้ผล พริ้งเพราที่เลี้ยงมาแต่เด็กก็เอนเอียงไปทางพราวตะวัน เขาไม่มีหนทางไหนจะรั้งเธอเอาไว้ได้เลย
ตัวลูกชายเองก็ยังไม่กลับบ้าน เมฆาราวกับถูกควักหัวใจออกจากอก ไม่พอยังถูกบดขยี้ด้วยความจริง ทุกย่างก้าวเหมือนกับคมมีดที่ปักเข้าตามร่างกายเขาซ้ำ ๆ มันแหลกละเอียดเสียจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก
รู้เพียงแค่เจ็บเจียนตาย ตอนพราวตะวันพูดว่าเคยรักคนอื่นมากแค่ไหน และกำลังจะขาดใจตอนที่เธอตัดเยื่อใย หากเป็นนักมวยเขาคงโดนชกจนทรุดแล้ว พราวตะวันยังลงมาซ้ำ ก่อนจะน็อคเขาด้วยการบอกเลิก
ประตูชั้นใต้ดินถูกเปิดออกด้วยเท้าหนัก เมฆาใช้เวลาเพียงไม่นานก็เอาทองและเครื่องประดับหลายชิ้นออกมาพร้อมกับกล่องของขวัญที่เพื่อนซื้อให้ เขาเคยรู้สึกดีใจจนกระทั่งมารู้ว่ามันไม่ได้หวั
