พราวตะวันได้ยินสามีพูดก็ตกใจไม่ต่างกัน ปกติเขาเป็นคนสุภาพและใจดีมาก เวลาคุยพนักงานไม่ว่าโกรธมากแค่ไหนเขาไม่เคยใช้คำพูดรุนแรงเลยสักครั้ง แต่นี่กับคนที่เขาชอบทำไมพูดแรงจัง
เธอได้ฟังรู้สึกหน้าชาแทน เมฆากำลังด่าคนอื่นว่าไร้สมองไม่มีหัวคิด!
เมฆาหาวิธีด่าได้ดีจริง ๆ คนฟังคงสะอึก
“แค่ใช้แรงงานเหรอคะ” หญิงสาววัยกลางคนทวนถามอีกรอบเพื่อความแน่ใจ
ตลอดเวลาหลายปีที่ทุ่มเททำงาน หวังให้เมฆาได้เห็นว่าเธอมีดีพร้อมยืนอยู่เคียงข้างข้างเขา แต่เขามองเธอเป็นแค่คนใช้แรงงานเหรอ ที่ผ่านมามันคืออะไร
ที่เขาทำดีด้วย พูดดีด้วย ไหนจะเรื่องในอดีตที่เขาเคยชอบเธออีก
“ผมว่าพูดชัดนะ พราวเป็นเมีย ส่วนลูกจ้างแบบคุณนั้นต่างกัน การคุยที่คุณว่านั้นคือการสั่งงานครับ ไม่ใช่อย่างอื่น ผมจ้างคุณด้วยเงินเดือนที่สูง คุณก็ทำงานให้ผม ก็แค่นั้นคาดหวังอะไร” เมฆาไม่เว้นช่องให้อีกฝ่ายได้เอ่ยปากแก้ตัว เขาโง่เองนั่นแหละที่ทำให้น้ำห
