พริ้งเพรามองเมฆินทร์ที่คุยโทรศัพท์เงียบ ๆ ในหัวพยายามคิดหาวิธีการไล่เขาออกจากห้องเร็ว ๆ ลูกพระเอกควรจะเกลียดขี้หน้าเธอไปเลยสิ เขาทำตัวแปลกจนเธอรู้สึกรำคาญ ถึงจะอยากไล่แต่พริ้งเพรารู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีทางยอมกลับ เมฆินทร์กำลังอารมณ์ไม่ดี เขาแค่อยากหาคนกวนอารมณ์ไปอย่างนั้น
การซื้อห้องนี้มีจุดประสงค์คืออยากอยู่คนเดียว เธอต้องการอิสรภาพ แต่เมฆินทร์กำลังทำลายมัน
หวังว่ากินเสร็จเขาจะรีบกลับไปเสียที…
หญิงสาวเตรียมอาหารง่าย ๆ คือบะหมี่ซองเพราะใช้เวลาในการทำน้อย พริ้งเพราไม่อยากวุ่นวายหุงข้าวหรือทำอะไรที่ใช้เวลามากกว่านี้ เธอขี้เกียจและต้องการให้อดีตสามีรีบกลับ
“พริ้งทำเอง เป็นไง น่ากินไหม” พริ้งเพรายกชามบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาวางบนโต๊ะ เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาคุยโทรศัพท์เสร็จ
ถ้วยเปล่าสองใบกับตะเกียบถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ จากนั้นหญิงสาวก็ยืนยิ้มรอคำตอบจากชายหนุ่ม
“อาหารไม่มีประโยชน์ กินบ่
