ร้านกาแฟ
เมฆานั่งเงียบมาเป็นชั่วโมงตั้งแต่เพื่อนโทรมาชวน เขาเลือกจะมานั่งรอเงียบ ๆ ทว่าภายในหัวกลับคิดวนเวียนถึงเรื่องภรรยาคู่ชีวิตไม่จบสิ้น รอบนี้พราวตะวันประชดเขาแรงเกินไป
ไม้มองหาเพื่อนที่เอาแต่นั่งเหม่ออย่างแปลกใจ ตอนได้ยินเมฆาตอบว่าว่างเขาถึงกับต้องถามซ้ำ ตั้งแต่แต่งงานน้อยครั้งมากที่เมฆาจะมีเวลามาเจอเพื่อน ด้วยหน้าที่การงานและหน้าที่พ่อ เมฆาทุ่มเทเวลาให้ลูกชายเป็นอันดับหนึ่งเสมอ
“มึงว่างได้ไงว่ะ กูแปลกใจมากตอนมึงตอบตกลง” ไม้สั่งกาแฟเสร็จก็แซวเพื่อนสนิท เขายังคงโสดสนิท วันนี้ลองโทรชวนเพื่อนเล่น ๆ เพราะเพิ่งกลับจากฮ่องกง หลังจากตัดสินใจย้ายไปอยู่ที่นั่นตั้งแต่จบมัธยมปลาย
หลายครั้งบินมาประเทศไทยบ้าง หากนัดรวมเพื่อนแล้วเมฆาไม่มาก็ต้องไปหาเมฆาที่บ้านถึงจะได้พบ เพื่อนหลายคนเข้าใจถึงภาระหน้าที่ของอีกฝ่ายดี เพราะเวลาโทรชวนทีไรเมฆาก็ชอบบ่ายเบี่ยงทุกที แม้จะบอกให้พาภรรยากับลูกชายมาด้ว
