บทที่ 5 แผนอ่อยผัว (2)
858 Words
ก่อนจะเอามือออกด้วยความรวดเร็วเมื่อได้สติ จากนั้นก็สะบัดหน้าเบา ๆ แล้วสังเกตปฏิกิริยาของคนหลับด้วยความระแวงว่าเธอจะเห็นสิ่งที่ตนเองทำหรือไม่
“ฟู่ โล่งอก เกือบไปแล้วไอ้โลแกน มึงเป็นอะไรเนี่ย”
เขาพูดคนเดียวในขณะที่ค่อย ๆ เดินลงมาจากเตียงแล้วไปลากกระเป๋าของตนเองและหญิงสาวมาวางไว้ตรงหน้าตู้เพื่อแขวนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยตามนิสัยเจ้าระเบียบ ด้วยความมีน้ำใจจึงถือวิสาสะจัดการกระเป๋าเดินทางเมียไปด้วยเลย
“อะ... อะไรเนี่ย เสื้อแบบนี้คือ? หืมมมมม ยัยตัวแสบคิดจะอ่อยเราจริง ๆ สินะ” ชุดนอนบางเบาที่อยู่ในมือไม่อาจทำให้โลแกนผู้ช่ำชองเรื่องผู้หญิงคิดไปในทางอื่นได้เลยนอกจาก เธออยากอ่อยเขา คนตัวโตจึงยิ้มน้อย ๆ อย่างอ่อนใจกับความคิดของเฟรียาที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าแผนการใส่ชุดนอนไม่ได้นอนมาอ่อยผัวนั้นพังไปแล้ว
“เอาวะ ไหน ๆ เธอก็เอาชุดนี้มาแล้ว หลับหูหลับตาทำเป็นไม่รู้อะไรก็ได้”
พูดเหมือนจำใจแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มก่อนจะเก็บเสื้อแล้วลากกระเป๋าไปวางไว้ที่เดิม โลแกนจัดการเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จเรียบร้อยก็กลับมานอนบนเตียงอีกครั้ง จากนั้นก็หลับตาลงพร้อมกับความคิดแปลก ๆ ที่อยากเห็นเมียสาวในชุดนอนบางเบาตัวนั้น
ตกเย็นหลังจากตะวันลับขอบฟ้าหญิงสาวก็เริ่มแผนการอ่อยผัว โดยการชวนสามีไปเดินริมทะเลและรับประทานอาหาร
โลแกนเองก็ให้ความร่วมมือกับภรรยาเป็นอย่างดี เพราะอยากเห็นแผนการของอีกฝ่ายเร็ว ๆ จึงไม่ทำตัวร้ายใส่เธอเหมือนวันที่ผ่าน ๆ มาจนสร้างความสงสัยให้เฟรียาไม่น้อย
“ทำไมวันนี้คุณดูแปลก ๆ คะ คุณโลแกน” เธอหรี่ตาจับผิดเขาในขณะที่จิบไวน์เพื่อเพิ่มความกล้า
หากไม่ดื่มของมึนเมาละก็เธอไม่มีทางกล้า อ่อยผัว อย่างแน่นอน
ยิ่งต้องใส่ชุดนอนที่เห็นไปถึงไหนต่อไหนยิ่งต้องดื่ม เพราะแอลกอฮอล์ที่ซึมอยู่ในร่างกายช่วยให้ตนหน้าหนามากขึ้น
“เปล่า ผมว่าคุณเลิกดื่มเถอะ เรากลับห้องดีกว่า”
“อืม ก็ได้ค่ะ ไปดื่มที่ห้องต่อ คืนนี้ฉันอยากเมา”
“หึหึ ตามใจคุณ มาเที่ยวทั้งที อยากทำอะไรก็ทำเลย”
จากนั้นสองสามีภรรยาจึงเรียกพนักงานให้มาคิดเงินแล้วพากันกลับห้องพัก แต่หญิงสาวดูเหมือนจะมึน ๆ เลยมีอาการเซเล็กน้อยในขณะก้าวเท้าตามหลังชายหนุ่ม
โลแกนหันมาแต่ยังไม่ทันจะคว้าตัวทำให้เฟรียาตกไปอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายคนอื่นที่เดินตามหลังมาพอดิบพอดี
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาขรึมขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นใบหน้าของผู้ชายที่เข้ามาช่วยภรรยาพร้อมกับดึงตัวเธอให้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดตนเองอย่างรวดเร็ว
“อย่ายุ่งกับเมียกู”
“หึ นี่เหรอมาดามเฟรียา หน้าตาสวยแบบนี้เอง มึงถึงได้ทิ้งเมียเก่าอย่างแซนดี้”
“หุบปากเน่า ๆ ของมึงซะไอ้มาติน”
“โอเค้ วันนี้กูแค่มาทักทาย ไม่ได้อยากมีเรื่อง แล้วค่อยเจอกันใหม่นะครับสาวสวย ผมรับรองเลยว่าเจอกันคราวหน้าคุณจะรู้จักผมมากยิ่งขึ้น”
มาติน มาติยาโน่ ศัตรูคู่อาฆาตของโลแกนเอ่ยพร้อมโปรยเสน่ห์แบบที่ชอบทำกับสาว ๆ ก่อนขยิบตาให้เฟรียาแล้วเดินออกไปจากร้านแห่งนี้ ทำราวกับว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
หญิงสาวที่อยู่ในอาการมึนเล็กน้อยไม่ได้สนใจท่าทีของผู้ชายทั้งสองเลย เพราะเธอเหมือนจะเห็นแฟนเก่าสามีอยู่ที่นี่ด้วยจึงเพ่งสายตามองไปยังโต๊ะอาหารด้านใน แต่ผู้หญิงคนที่เธอมองหายไปแล้ว
อยู่ ๆ เฟรียาตัวร้ายและเฟรียาตัวดีที่อยู่ในสมองของเธอก็เริ่มทำงาน สุดท้ายเฟรียาตัวร้ายก็ชนะ
เมื่อสมองคิดไปในทางลบว่าทั้งสองคนนัดเจอกัน เพราะฉะนั้นช่วงเวลาที่อยู่เสม็ดเธอต้องทำให้โลแกนหมดเรี่ยวหมดแรงไปไหนไม่ได้แม้แต่วันเดียว แผนการปล้ำผัวจึงผุดขึ้นมาในสมอง
เป็นไงเป็นกัน คืนนี้โลแกนต้องเสียตัวให้เธอ
“ยิ้มอะไรของคุณ ชอบหรือไงที่โดนผู้ชายกอด”
เขาเอ่ยประชดประชันคล้ายคนหึงที่เห็นเมียที่กำลังยิ้มตาพราว ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นแนบอกแล้วก้าวเท้าฉับ ๆ กลับไปยังห้องพักด้วยอารมณ์ขุ่นมัวอย่างบอกไม่ถูก
“ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นคุณ ฉันชอบค่ะ คืนนี้เรามาทำลูกกันมั้ย”
“แล้วถ้าผมตอบว่า 'ไม่' คุณจะทำยังไง”
“ปล้ำ”
“คุณจะปล้ำผม”
“ใช่ ฉันจะปล้ำคุณ”
- Writer
