บทที่ 3 แฟนเก่า VS ภรรยา
2017 Words
“คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง เฟรียา”
ประตูห้องนอนยังไม่ทันปิดสนิทโลแกนก็เอ่ยถามภรรยาด้วยความโมโหทันที เขาไม่เคยมีความคิดอยากจะผลิตลูกกับเฟรียาเลยสักนิด
แค่ยอมแต่งงานกับเธอก็ดีเท่าไรแล้ว ยังจะให้มาเป็นพ่อของลูก
ไม่มีทางเสียหรอก คนอย่างโลแกน ลอเรนส์โซจะไม่มีทางมีลูกกับผู้หญิงที่ไม่รักเด็ดขาด
“เรื่องอะไร ฉันพูดไปตั้งเยอะ”
เธอเดินกะเผลก ๆ ไปนั่งบนโซฟาเรียบร้อยก็เริ่มกวนประสาทคนตัวโตแล้วยิ้มยั่วราวกับนางร้ายในละคร ยิ่งได้เห็นใบหน้าบูดบึ้งของสามีก็ยิ่งชอบใจ เพราะรู้มาว่าไม่มีใครกล้าขัดใจเขาสักคน แต่เฟรียาคนนี้นี่แหละจะเป็นคนแรกที่ขัดใจ
“อย่ามากวนประสาท ก็เรื่องลูกไง คุณพูดให้ความหวังแด๊ดดี้กับมามี้ของผมทำไม”
“ฉันไม่ได้ให้ความหวัง แต่ฉันเอาจริง”
“แต่ผมไม่เอา ผมไม่มีทางมีลูกกับผู้หญิงอย่างคุณแน่นอน”
“วันนี้ไม่อยากมี พรุ่งนี้ก็อยากมีเองแหละ คุณดูฉันสิ อกเป็นอก เอวเป็นเอว อยู่ใกล้ฉันนาน ๆ คุณต้องหลงเสน่ห์ฉันแน่นอน”
บอกเขาด้วยความมั่นใจพลางชี้ไปที่หน้าอกตูม ๆ กับเอวคอดกิ่วของตนเองอย่างไม่เขินอาย
“ไม่มีทาง” โลแกนหรี่ตามองครู่เดียวก่อนจะเสมองไปทางอื่นแล้วปฏิเสธ เพราะอกเป็นอกเอวเป็นเอวของเธอกำลังสั่นคลอนความต้องการของเขาอย่างรุนแรง
ผู้หญิงอะไรไม่รู้มีผลต่อร่างกายของเขาเหลือเกิน ทั้งที่ใจปฏิเสธแต่ทำไมร่างกายมันทรยศเสียได้
“งั้นคุณก็ระวังตัวไว้แล้วกัน อย่าเผลอล่ะ ไม่งั้นโดนฉันปล้ำแน่ สามีขา” เฟรียาใช้ทั้งสายตาและน้ำเสียงยั่วยวนสามีที่เธอมั่นใจว่าเขาจะไม่มีทางแตะต้องตนเองอย่างแน่นอน
“ผู้หญิงโรคจิต”
เขาพูดจบก็หันหลังเดินออกจากห้องนอนด้วยท่าทางหัวเสียสุด ๆ แล้วปิดประตูดังโครมราวกับฟ้าผ่าทำให้เฟรียาสะดุ้งเล็กน้อย
แต่เพียงครู่เดียวเธอก็หัวเราะออกมาดังลั่นห้องอย่างถูกอกถูกใจในความใจกล้า เพราะไม่ต้องการร่วมหอลงโรงกับโลแกนจริง ๆ หญิงสาวจึงตัดสินใจใช้วิธีรุกเพื่อให้เขาไม่ชอบจะได้ไม่เข้าใกล้ตนเอง
และดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ชอบจริง ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่เดินออกจากห้องแบบหัวเสียแน่นอน ส่วนเรื่องลูกที่รับปากพ่อแม่ของสามีเดี๋ยวค่อยหาวิธีบอกที่ทำร้ายใจคนแก่น้อยที่สุดก็แล้วกัน
ทางด้านคนที่เดินออกมาด้วยอาการหัวเสียก็หายมาอยู่ตรงสระว่ายน้ำของบ้านหลังใหญ่พร้อมกับเบียร์หนึ่งขวดเพื่อระงับอารมณ์เดือดดาลของตนเอง ก่อนจะพลั้งมือบีบคอสวย ๆ นั่นเพราะกวนโทสะเหลือเกิน
ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ผู้หญิงอะไรไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยสักนิด เขาไม่ปลื้มจริง ๆ ผู้หญิงแบบเฟรียา
“เป็นไงบ้างพี่ชีวิตแต่งงาน”
ลูคัสเห็นพี่ชายนั่งหน้ามุ่ยอยู่เพียงลำพังจึงเดินเข้ามาทักทายแล้วนั่งลงบนเก้าอี้อีกตัวพร้อมตั้งคำถาม
ชายหนุ่มอายุน้อยกว่าโลแกนสามปีทำให้เข้าใจความรู้สึกของพี่ชายไม่น้อยที่ต้องแต่งงานสร้างครอบครัวทั้ง ๆ ที่ยังไม่พร้อม
“ลองแต่งเองไหม แกจะได้รู้” อีกฝ่ายตอบเสียงห้วนพลางยกเบียร์ขึ้นมาดื่ม
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ไม่ดีกว่า ขออยู่โสด ๆ แบบนี้ดีที่สุด แล้วนี่ไม่อยู่ดูแลเมียเหรอถึงได้มาจิบเบียร์อยู่ตรงนี้”
“ช่างเขาเถอะ คนแบบนั้นดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว”
“ระวังนะครับพี่ชาย ไม่ดูแลเขาให้ดีเดี๋ยวเขาก็ฟ้องหย่าหรอก”
“ดี ฉันก็อยากหย่าใจจะขาด” ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีน่ะสิ เขาจะจุดพลุฉลองให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
“เอาน่าพี่ ไหน ๆ ก็แต่งงานกันแล้ว ลองเปิดใจศึกษากันดูเผื่อพี่กับเขาคือเนื้อคู่กัน”
“เนื้อร้ายละสิไม่ว่า เออ เรื่องงานฉันฝากแกด้วย ช่วงนี้ฉันจะอยู่ดูแลงานที่ไทยก่อน”
เพราะงานของเขาอยู่ที่ประเทศรัสเซียเป็นหลัก แต่พ่อแม่ให้แต่งงานจึงต้องกลับมาอยู่ประเทศไทยก่อนจนกว่าอะไร ๆ จะเข้าที่เข้าทาง
อีกอย่างโลกในปัจจุบันไม่จำเป็นต้องทำงานแต่ในห้องทำงาน ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ทำงานได้ทั้งนั้น ทว่าโลแกนก็อดเป็นห่วงไม่ได้จริง ๆ จึงฝากฝังน้องชายซึ่งดำรงตำแหน่งเป็นรองประธานให้คอยดูแลอีกทาง
“ได้ ไม่มีปัญหา พรุ่งนี้ผมจะกลับไปทำงานแล้ว หวังว่าพี่กับพี่สะใภ้จะมีข่าวดีเร็ว ๆ นี้นะครับ”
“ข่าวดี? ข่าวดีอะไรของแก”
“อุแว้ ๆ เบบี๋ตัวน้อยของอา”
“ไอ้ลูคัสสสสสสสส”
ตกบ่ายของวันคฤหาสน์ตระกูลลอเรนส์โซก็มีแขกไม่ได้รับเชิญ
มาเยือนทำให้ภายในห้องรับแขกมีความร้อนระอุเกิดขึ้นแบบแปลก ๆ
เมื่ออดีตแฟนของโลแกนบุกมาหาถึงบ้านและบีบน้ำตาปานจะขาดใจที่เห็นชายหนุ่มแต่งงานไปกับหญิงอื่น
ทั้ง ๆ ที่เธอมีแผนจะแต่งงานกับเขาในอีกปีหรือสองปีข้างหน้า แต่แล้วความฝันก็พังทลาย เมื่อชายหนุ่มบอกว่าต้องการเลิกกับตนเพราะต้องแต่งงานกับคนที่พ่อแม่หามาให้ และเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ด้วย
“โลแกนขา แซนดี้คิดถึงคุณ”
แซนดี้ แฟนเก่าของโลแกนร้องห่มร้องไห้เรียกร้องความสนใจไม่พอ ยังบอกคิดถึงสามีชาวบ้านต่อหน้าภรรยาของเขาอีก เฟรียามองหน้าต้นเหตุสลับกับอดีตแฟนแล้วส่ายหัวเบา ๆ อย่างเอือมระอา
ถึงจะมาทีหลังแต่เธอก็ไม่ผิด เพราะโลแกนตัดสินยอมแต่งงานเอง ช่วยไม่ได้
“ผมขอโทษแซนดี้ ผมแต่งงานแล้วหวังว่าคุณจะเข้าใจ”
ชายหนุ่มเองก็ลำบากใจไม่น้อยแต่ตอนนี้เขาอยู่ในสถานะคนมีภรรยาแล้ว ไม่สามารถตอบรับความคิดถึงของอดีตแฟนได้จริง ๆ จึงทำได้เพียงขอโทษเท่านั้น และหวังว่าเธอจะเข้าใจ
อีกอย่างที่โลแกนไม่ค่อยเข้าใจตัวเองก็คือความรู้สึกหลังจากที่เลิกกับแฟน เขาไม่ได้เสียใจอะไรมากมายแค่เศร้านิดหน่อยเท่านั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกมากและก็ยังหาคำตอบไม่เจอว่าเพราะอะไร
“แต่โลแกนคะ แซนดี้/ขอโทษนะคะคุณแซนดี้ ตอนนี้คุณโลแกนมีฉันเป็นภรรยา การที่คุณมานั่งบอกว่าคิดถึงสามีชาวบ้านชาวช่องเขาเนี่ย หน้าด้านเกินไปหน่อยไหม”
เฟรียาตัดบทแล้วเอามือขึ้นมากอดอกพร้อมกับเชิดหน้าในขณะพูดกับอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนชายหนุ่มตัวต้นเหตุจะไม่พอใจที่ภรรยาพูดรุนแรงกับแฟนเก่าของตนเอง
“เฟรียา มันจะมากเกินไปหน่อยแล้ว”
“มากตรงไหนคะพี่โลแกนขา น้องเฟรี่พูดความจริง ไม่มีผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนมาบอกคิดถึงสามีคนอื่นต่อหน้าภรรยาของเขาหรอกค่ะ มีแต่ผู้หญิง... แถวนี้เท่านั้นแหละ”
“เพราะเธอแย่งเขาไปจากฉันไง เธอมันหน้าด้านกว่าฉันอีก ยัยคุณหนูนิสัยเสีย แย่งผัวชาวบ้านเขา”
“ว้ายยยยย พูดแบบนั้นก็ไม่ถูกนะคะ อดีตแฟนของคุณยอมตกลงแต่งงานกับฉันเอง ช่วยไม่ได้”
“พอเถอะทั้งสองคน หยุดทะเลาะกันได้แล้ว แซนดี้ ผมขอโทษคุณอีกครั้ง แล้วขอให้เรื่องของเราจบเพียงเท่านี้ หวังว่าคุณจะเข้าใจ เดี๋ยวผมให้เดวิดไปส่ง”
เมื่อเห็นเรื่องราวกำลังจะบานปลายใหญ่โต ชายหนุ่มจึงตัดบทแล้วให้แฟนเก่ากลับบ้านไปโดยมีมือขวาของตนเองเป็นคนไปส่งแทน เพราะเขาไปส่งเองคงไม่เหมาะ ยิ่งมีภรรยานั่งหัวโด่อยู่ด้วยก็ยิ่งไม่ควร
แซนดี้จึงแสดงอาการงอแงเล็กน้อยก่อนจะตอบตกลง แต่ไม่วายทิ้งระเบิดลูกใหญ่ให้สองผัวเมียอีก
“แต่โลแกนคะ เฮ้อ ก็ได้ค่ะ เอาไว้คุณหย่ากับเมียเมื่อไหร่เราค่อยมาคุยกัน”
“ฝันไปเถอะย่ะ ฉันจะนอนกอดทะเบียนสมรสไปจนตายเลย”
“เดวิด เดวิด เข้ามา”
“ครับนาย”
“พาคุณแซนดี้ไปส่ง”
“ครับนาย เชิญครับคุณแซนดี้”
แฟนเก่าของชายหนุ่มจึงลุกขึ้นจากโซฟาแล้วสะบัดหน้าอย่าง
แง่งอนใส่โลแกน ก่อนมองไปทางภรรยาแฟนเก่าตาเขียวปัดด้วยความเกลียดชัง
เมื่อวานเธอไม่น่าหลงมัวเมากับรสสวาทของชายชู้เลย ไม่อย่างนั้นงานแต่งงานของทั้งสองคนต้องพังพินาศแน่
แซนดี้ไม่ใช่หญิงสาวแสนดีอย่างที่ใคร ๆ เห็น เพราะเธอแอบคบกับศัตรูของโลแกนลับ ๆ โดยที่ไม่มีใครรู้
เพราะเรื่องบนเตียงอันเร่าร้อนที่โลแกนไม่เคยให้เธอได้เลยสักครั้ง ต่างจากมาตินโดยสิ้นเชิง จึงเป็นสาเหตุทำให้ตัดใจจากชายชู้ไม่ได้เสียที โดยที่อดีตแฟนหนุ่มไม่เคยรู้เรื่องเลยว่าตนเองโดนสวมเขามาโดยตลอด
หลังจากแฟนเก่ากลับไปชายหนุ่มก็หันมาทำตาขวางใส่ภรรยาที่นั่งยิ้มด้วยความพึงพอใจกับชัยชนะของตนเอง เธอไม่เคยคิดว่าชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยซ้ำ
แต่พอเจอแล้วก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่จะรับมือ คนอย่างเฟรียาไม่เคยยอมใครง่าย ๆ หรอก ตบมาตบกลับไม่โกงแน่นอน
“คุณพูดกับแซนดี้แรงไป”
“แรงตรงไหน มันคือเรื่องจริง”
“ถ้าคุณจะโกรธก็มาลงที่ผม แซนดี้ไม่เกี่ยว”
“เหอะ ปกป้องกันเหลือเกิน หมั่นไส้”
“เอาเป็นว่าผมจะเลี่ยงไม่เจอกับเขาอีกในช่วงที่ยังเป็นสามีของคุณ หวังว่าคุณจะไม่ไปหาเรื่องแซนดี้”
“คนอย่างฉันไม่มีวันหาเรื่องใครก่อนแน่นอน อีกอย่างคุณต้องเป็นสามีของฉันไปตลอดชีวิต อย่าหวังเลยว่าฉันจะหย่าให้ง่าย ๆ ไม่มีทาง
อ้อ ๆ ฉันลืมบอกอีกเรื่อง เตรียมตัวให้พร้อมนะคะคุณสามีขา สุดสัปดาห์นี้เราจะไปฮันนีมูนกัน”
“ผมไม่ว่าง คุณอยากไปก็ไปคนเดียวสิ”
“ไม่ว่างไม่ได้ค่ะ เพราะนี่คือคำสั่งของมามี้ คุณมีหน้าที่ทำตามก็พอ โอเค้”
คนเป็นเมียส่งจูบให้สามีหนึ่งทีด้วยท่าทางยั่วยวนทำให้โลแกนขนหัวลุกเย็นวาบไปทั้งตัว และปฏิเสธไม่ได้เพราะมันคือคำสั่งของมารดา
งานนี้เขาจะรอดพ้นจากการปล้ำของเมียไหมเนี่ย ไม่อยากจะคิด
หรือเขาควรไปซื้อถุงยางเก็บไว้เป็นโหล ๆ ดี เพื่อป้องกันการตั้งครรภ์
ถ้าจะต้องเสียตัวจริง ๆ เขาจะได้ไม่เพลี่ยงพล้ำจนถึงขั้นมีลูก
คิดได้ดังนั้นใบหน้าหล่อเหลาจึงยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ทำให้คนที่จ้องอยู่รู้สึกแปลก ๆ จนอดตั้งคำถามไม่ได้พลางจ้องหน้าสามีด้วยความระแวง
“คุณยิ้มอะไร กำลังวางแผนแก้แค้นฉันใช่ไหม”
“หึหึ ผมกำลังคิดถึงถุงยางต่างหาก”
“ถุงยาง! คะ... คุณคิดถึงถุงยางทำไม”
“นั่นน่ะสิ ผมคิดถึงถุงยางทำไม” เป็นคำตอบที่ไม่สร้างความกระจ่างแก่คนถามแต่อย่างใด หนำซ้ำยังสร้างความสงสัยให้เฟรียาอีกด้วย หญิงสาวจึงขมวดคิ้วมุ่น คิดแล้วคิดอีกแต่ก็คิดไม่ออกจึงปล่อยเลยตามเลยขี้เกียจถามต่อ และอดคิดไม่ได้เหมือนกันว่าเขาจะเอามาใช้กับเธอไหม แต่คิดอีกทีไม่น่าจะใช่ เพราะเขาแสดงออกชัดเจนว่ารังเกียจเธอขนาดนี้
- Writer
