ep.6
1041 Words
ร่างสูงดูดีสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ ปลดกระดุมสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกแกร่ง แขนเสื้อพับขึ้นเกือบถึงข้อศอก นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ด้วยท่าทีน่าเกรงขาม ใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่ง สายตาคมกริบมองดูสารเหลวสีใสนับสิบขวด ซึ่งทั้งหมดเป็นส่วนผสมสำคัญของยาปลุกเซ็กส์ เขาคิดค้นตัวยาใหม่ออกมาทุกไตรมาส เพื่อตีตลาดกระตุ้นยอดขาย คนวงในรู้ดีและมักชอบลองของใหม่
แต่ทว่า... ในหัวของผมแม่งมีแต่เรื่องของผู้หญิงคนนั้น เฮ้ออ... เสียงถอนใจออกมาพรืดใหญ่ พร้อมกับเอนตัวไปด้านหลังพิงพนักเก้าอี้เงยหน้าขึ้น และปิดเปลือกตาลงอย่างคนคิดไม่ตก
สุดท้ายตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาใครบางคน เพื่อจบความคิดในหัว ผมไม่เป็นอันทำงาน มัวแต่คิดเรื่องนี้ แต่ก่อนจะได้กดโทรออก ดันมีสายเรียกเข้าแทรกเข้ามา เป็นเบอร์โทรของบ้านหลังใหญ่ที่ตอนนี้ลูกๆของผมอาศัยอยู่กับพี่เลี้ยงและลูกน้องจำนวนหนึ่ง
[ฮัลโหลคุณเพทายคะอ้อนเองค่ะ]
"มีอะไร!"
[นำทัพกับทิศเหนือไม่ยอมทานข้าวเลยค่ะ]
ได้ยินอย่างนั้นสายตาคมหลุบลงมองนาฬิกาข้อมือแบรนด์ดัง บอกเวลาสิบสี่นาฬิกา
"นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วห๊ะ!!!ทำไมลูกฉันยังไม่ได้กินข้าว" เสียงเข้มตวาดลั่นเข้าไปในสาย
[อ้อนพยายามแล้วค่ะ แต่ทั้งสองคนไม่ยอม ร้องหาแต่พี่คนสวย]
"ดูไว้ เดี๋ยวฉันกลับ"
[ค่ะ]
ผมลุกขึ้นยืนเดินออกมาจากห้องทำงาน สาวเท้าไปยังรถคันหรูกดสตาร์ทเครื่องยนต์และขับออกมาจากเซฟเฮ้าส์ทันที หัวใจแกร่งกระตุกวูบ เมื่อนึกถึงลูกน้อยทั้งสอง ป่านนี้ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าคงหิวแย่
ผมคงต้องตามเธอมาสินะ และต้องยอมรับกับการแต่งกายของเธอ เฮ้ออ..วันนี้ไม่รู้ว่าผมถอนใจกี่ครั้งแล้ว
ขณะรถจอดติดไฟแดง มือหนาเลื่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดต่อสายหาลูกน้องคนสนิท
[ครับนาย]
"มึงตามอัญญามาที่บ้าน"
[ครับ]
ใช้เวลาบนท้องถนนกว่าสองชั่วโมง รถหรูสีดำก็ขับเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่
ผมรีบลงจากรถเดินเข้ามาภายในบ้านสาวเท้าขึ้นบันไดตรงไปยังห้องนอนของเจ้าแฝด
แกร๊ก!
เมื่อเปิดประตูบานใหญ่เข้าไปภายในห้องภาพที่เห็นคือ นำทัพกับทิศเหนือนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงนุ่ม ใบหน้าอ้วนกลมบึ้งตึงบ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน
"ทัพ.. เหนือ..ทำไมไม่ทานข้าวครับ" ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งตรงกลางระหว่างลูกชายทั้งสองคน
"....."
"....."
นอกจากจะไม่ตอบผมแล้ว ทั้งสองยังขยับหนีและยกสองมือขึ้นกอดอกตัวเอง 'หึ!โกรธอะไรขนาดนั้น'
"ลงไปทานข้าวนะครับ เดี๋ยวจะปวดท้อง"เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยบอก แต่ไม่มีใครเอ่ยตอบ ได้ยินเพียงเสียงพ่นลมหายใจออกมาหนักๆอย่างหงุดหงิด
"บอกปะป๊าได้ไหมครับ ว่าต้องทำยังไงลูกถึงจะยอมทานข้าว"
"เราอยากเจอคนสวย"นำทัพเอ่ย เบนหน้ามามองเล็กน้อย
"ปะป๊าทำได้หรือเปล่า ถ้าไม่ได้ก็ออกไปเถอะ เหนือกับทัพไม่หิว"
"ริวกำลังไปรับเธอมาที่นี่"
"จริงหรอ?/จริงหรอ?"
"ครับ"
"งั้นเราลงไปกินข้าวกันเหนือ เดี๋ยวคนสวยรอ"
เด็กชายพากันวิ่งออกไปจากห้องนอนลงไปยังห้องอาหาร โดยไม่รอคนเป็นพ่อแม้แต่น้อย
ผมเดินตามลงมา ยืนมองอยู่ห่างๆ"ลูกดื้อเหมือนเธอเลยน้ำหวาน....เฮียทำถูกแล้วใช่มั้ย"เสียงทุ้มแผวเบาพึมพำกับตัวเองในขณะที่สายตามองจ้องลูกชายไม่ละไปไหน
ครืดด! ครืดด!
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของเพทายดังขึ้นมือหนาเลื่อนหยิบมามอง เป็นเบอร์ที่ไม่ได้บันทึกรายชื่อเอาไว้ แต่ก็เลือกกดรับสายนั้น
"สวัสดีครับ"
[คุณเพทาย อาเองครับ]
"ครับอาเรวัต" เสียงทุ้มเอ่ยตอบกลับไปในสายทันที ผมจำน้ำเสียงนี้ได้ดี เขาเป็นอดีตลูกน้องมือขวาของป๊าผม
[ริวติดต่อมา ให้อาส่งอัญญาไปที่นั่น]
"ผมให้ริวติดต่อไปเองครับอา"
[อาไม่รับปากนะ ว่าอัญญาจะยอมไปรึเปล่า เธอไม่เหมือนใคร"
"ผมขอเบอร์ติดต่อเธอได้มั้ยครับ"
[......]
"คือ...วันนั้นผมคงพูดไม่ดีกับเธอ ผมอยากขอโทษเธอน่ะครับ"
[ได้...เดี๋ยวอาส่งให้แล้วกันนะ]
"ขอบคุณครับอา"
ติ๊ง!!
สายตาคมมองจ้องหน้าจอโทรศัพท์ในมือ ที่แสดงข้อความเป็นเบอร์โทรศัพท์ของเธอคนนั้นอย่างชั่งใจ ก่อนจะกดปิดเก็บใส่กระเป๋ากางเกงไว้เช่นเดิม
"ปะป๊า ทัพอยากโทรไปหาคนสวย ทัพยืมโทรศัพท์ได้มั้ย"
"......" ผมยืนมองนำทัพอย่างใช้ความคิด ดีเหมือนกันให้นำทัพกับทิศเหนือเป็นคนพูด"ได้สิครับ ทานข้าวหมด ปะป๊าให้ยืม"
"ทัพรีบกินเร็ว เหนืออยากคุยกับคนสวย"
เวลาผ่านไป...
ติ๊ด! ติ๊ด!
[ฮัลโหล]
"ฮัลโหล คนสวยครับ ทัพเองครับ"
"เหนือเองครับ คนสวยใกล้ถึงรึยังครับ"
[ใกล้ถึง? ถึงไหนหรอคะพี่ทัพน้องเหนือ หื้ม?]
"บ้านทัพกับเหนือไงครับ"
[พี่อัญเพิ่งตื่นค่ะ แล้วหนูใช้โทรศัพท์ใครโทรมาคะ?มีเบอร์พี่อัญได้ไงเนี่ย]
"โทรศัพท์ปะป๊าครับ ทัพยืมมา"
[งั้นหรอคะ]
"เราสองคนอยากเล่นกับคนสวยครับ มาหาเราหน่อยได้มั้ยครับ"
[คงไม่ได้ครับพี่ทัพน้องเหนือ เดี๋ยวปะป๊าดุพี่อัญ]
"เหนือจะจัดการเอง"
[ไม่ได้ค่ะน้องเหนือเป็นลูก ทำแบบนั้นไม่ได้นะ]
"เอามาครับเดี๋ยวปะป๊าคุยเอง.......มาคุยกันหน่อย"
[คุย? คุยอะไรหรอคะ]
"เธอรู้ว่าฉันจะคุยเรื่องอะไร ออกมาคุยหน่อยได้มั้ย"
[อื้มม....] เสียงหวานดังเข้ามาในสาย ราวกับว่า เธอกำลังครุ่นคิด[ที่ไหนคะ?]
"Remix club สองทุ่มจะมาเองหรือให้ไปรับ?"
[มารับก็ได้ค่ะ คอนโดy] ติ๊ด.
- Writer
