ตอนที่ 6 เรารักกัน

1279 Words

Episode 6 เรารักกัน บ้านคิดตี้ื 17:50 น. ทำไมวันนี้ถึงมีรถหลายคันจังจอดอยู่หน้าบ้านหรือพ่อจะนัดพบปะเพื่อนๆ ฟิวด์ : ฉี่จะราด เรา : เป็นไร ฟิวด์ : กลัวดิเจ๊ เรา : เอาน่าา พ่อแม่ฉันใจดี ฟิวด์ : ฮือ!! พอเราก้าวย่างเข้าบ้านแค่นั้นแหละใจตัวเองกลับเต้นเหมือนกัน แต่ที่น่าตกใจคือแบบอยู่กันครบเลยมีพ่อ แม่ไม่มีไม่รู้ไปไหน มีตาศินน้องอิง พี่รันกับแพร ตาริท ยัยกิ่งแก้ว ยัยกิ๊กคือคนที่ฟิวด์ชอบเมื่อก่อน เสี่ยไลท์ผัวของกิ๊ก ยัยเกล น้าเรียว แต่ก็ไม่เห็นน้ากันเหมือนกัน น้าอลิซ ลุงริวจิ ยังขาดตาแรฟอีกคน ฟิวด์ : เจ๊ เรียกเราเบาๆ เรา : อืม จับมือฟิวด์ไว้แล้วบีบเบาๆ กิ๊ก : ฮายยย พี่ฟิวด์ พี่มากับพี่ตี้ได้ไง ทุกสายตามองมาที่เรา กดดันชิบ เสี่ยไลท์ : ทำไม มันมากับใครแล้วไง นั้นไง ผัวอีกิ๊กหึงจ้า กิ๊ก : ก็.. เรา : หวัดดีค่ะทุกคน ฟิวด์ : วะ..หวัดดีครับ ทุกคน พ่อ : หวัดดีลูก คิดตี้ ตาฟิวด์ ไปไงมาไงเนี่ยถึงมาด้วยกันได้ เรา : คะ..คือว่า ฟิวด์ : ผมพูดเอง พูดเบาๆกับฉัน กิ๊ก : คืออะไร มานั่งก่อนเร็วพี่ฟิวด์พี่คิดตี้ ยัยกิ๊กลุกขึ้นยืนกวักมือเรียกพวกเราแต่ดันโดนผัวกระชากให้นั่ง555 เรา : มีอะไรกันเหรอคะวันนี้ทำไมมารวมตัวกัน รัน : อย่าบอกว่าเราลืม เรา : อะไร ศิน : วันนี้วันเกิดแม่ไงพี่ กิ๊ก : วันเกิดแม่หนูด้วยจ๊ะ ริท : ทุกเรื่อง!! กิ๊ก : แกว่าใครไอ้ริท น้าเรียว : เจ้ากิ๊ก น้ำเสียงดุ กิ๊ก : ป๊าา น้ำเสียงอ่อน น้าเรียว : ไอ้ลูกเขยปิดปากเมียหน่อยสิ พ่อของกิ๊กหันไปสั่งลูกเขยตัวเอง เสี่ยไลท์ : ครับป๊า กิ๊ก : เอ่อๆ เงียบๆ ศิน : แต่เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมต้องจับมือกัน ตาศินน้องชายคนที่สองของฉันมองมาที่มือของเราทั้งคู่ กิ๊ก : โอ้ว เออ ใช่ๆ ทำไมอะ ยัยนี้มันอะเวอร์ตลอด ทุกคนมองตามทำหน้าสงสัยมีแต่ฟิวด์นี้สิทำหน้าเหมือนขรี้ไม่ออก เกล : มานั่งก่อนค่ะพี่ตี้ เรา : อืม ฉันจูงมือฟิวด์ไปนั่ง พ่อ : มีอะไรหรือเปล่าลูก พ่อศิวะก็อ่อนโยนเสมอไม่เคยเปลี่ยนแม้เราจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ เรา : คะ....คือ ฉันกับฟิวด์นั่งใกล้กัน ฉันจับมือฟิวด์แน่น เกร็งแหละ ส่วนฟิวด์เหงื่อผุดตามใบหน้าเหมือนคนพึ่งออกกำลังกายมาใหม่ๆ กิ่งแก้ว : ร้อนขนาดนั้นเลยเหรอฟิวด์ ฟิวด์ : แฮ่ๆ กิ่งแก้วยืนทิชชู่มาให้ ฉันหยิบมาซับเหงื่อให้ฟิวด์ ทุกคนมองตาม ส่วนฟิวด์อึ้งอะดิเขาจ้องฉันแบบเหว่อๆ เรา : มันต้องเนียนหน่อยไง พูดเบาๆ เบาสุดๆ ฟิวด์พยักหน้า กิ๊ก : ฮะแฮ่ม!! อิอิ มีอะไรในกอไผ่นร้าาาา อีนี้ตลอด5555 ปกตินางก็แบบนี้แหละ เสี่ยไลท์ : เงียบน่าาา ผัวดุอีกแล้วว555 เรา : พ่อคะ ฟิวด์ : เจ๊ พูดเบาๆ เรา : หนู!! จะ!! แต่ง!! งาน!! ค่ะ!! ฉันพูดเน้นๆ ทุกคำพร้อมหลับตา เงียบ ไร้เสียงตอบรับ!! เหมือนทุกคนจะอึ้ง เราค่อยๆลืมตา ทุกคนเหว่อ พ่อ : กะ...กับใครลูก เรา : นี่ค่ะ ฟิวด์ไง ทุกคน : ห๋าาาาา ไม่แปลกที่ทุกคนจะทำเสียงหลง ก็ฉันไม่เคยบอกว่าเป็นแฟนฟิวด์ ไม่เคยพาฟิวด์มาบ้านในฐานะแฟน ฉันพบปะกับฟิวด์เมื่อไหร่มีแต่กัดกันทุกครั้งที่ฟิวด์ติดสอยตามแรฟมาปาร์ตี้กับครอบครัวฉัน รัน : เฮ้ยย!! ศิน : เป็นไปได้ไงว่ะ กิ๊ก : โอ้วว! พ่อ : ลูกมีอะไรหรือเปล่า ถึงรีบแต่ง เรา : คือเราก็คบกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว เลยอยากแต่งงานกันค่ะพ่อ ฉันส่งยิ้มเพื่อไม่ให้ดูมีพิรุธ พ่อ : อืม! แค่นั้นเหรอ พ่อพูดแค่นั้น กิ๊ก : คบกันตอนไหนเนี่ยปกติกัดกันจะตาย เรา : ก็..ก็ นานแล้ว ปีหนึ่งได้ละ เนียนไปเนียนไป พ่อ : ดูใจกันไปอีกสักสองสามปีสิลูกค่อยแต่ง บทห่วงลูกสาวก็มา เรา : ไม่ได้!! ฉันโพล่งขึ้นเสียงดังทันที ทุกคนนิ่ง มองฉันแบบตกใจแต่เหมือนทุกคนกำลังสงสัยไม่เชื่อทำนองนั้น พ่อหันมองฉัน เรา : บอกไปสิว่าเรารักกัน กระซิบฟิวด์ ฟิวด์ : ระ...เรา.. เอ่อ... หันมามองหน้าฉัน เรา : เรารักกันค่ะพ่อ อยากใช้ชีวิตร่วมกัน ไหนๆ ตี้ก็เรียนจบแล้วส่วนฟิวด์ก็มีหน้าที่การงานที่ดีแล้วให้เราแต่งงานกันเถอะนะค่ะ ศิน : ไม่ได้!! เรา : ?? กิ๊ก : พี่ตี้ให้ผู้ใหญ่ฝ่ายพี่ฟิวด์มาพูดสู่ขอสิ เอ่อใช่ เราลืมไปได้ไง เรา : แฮ่ๆ .. หัวเราะแหย่ไป เราเอามือจิกแขนฟิวด์ที่นั่งเงียบเหมือนเปาสาก ฟิวด์ : ครับๆ เดี๋ยวผม ให้ผู้ใหญ่มาพูด พ่อ : ..... เรา : .... รู้สึกจะอึดอัดอะ น้าเรียว : เฮ้ย เป็นไรว่ะไอ้ศิวะ ลูกจะแต่งงานไม่ได้ไปตายสักหน่อย ดูดิลูกเขยกูก็มีแล้วเห็นไหม มันไม่เสียหายอะไรเลย ริวจิ : ใช่ๆ ลูกกูก็แต่งแล้วด้วยไม่เห็นเป็นอะไร ทุกคนมันก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้างแหละ โตๆ แล้วหลานมันคงอยากมีคนครอบครัวอะ อลิซ : ใช่ๆ ในเมื่อเด็กๆเขารักกันให้แต่งไปเหอะพี่ศิวะ อยากขอบคุณน้าทุกคน พ่อ : กู ...เอ่อ.. ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่..กู แค่ พ่อมองหน้าฉันสลับกับหน้าฟิวด์ น้าเรียว : หวงลูกว่างั้น พ่อ : เออ ดิ...กูรักกูหวงทุกคนอะลูกกู ริวจิ : แล้วตาศินนี้มึงหวงอีกปะ เอากลับไปดิ ทุกคน : 5555555 ศิน : อ้าววว!!! 555 อลิซ : เอาเป็นว่า ให้คิดตี้แต่งไหมพี่ศิวะ พ่อ : ถามแก้มก่อนสิ ใบหน้าเครียด ฉันมองฟิวด์สบตากัน ฟิวด์ : ผมต้องบอกพ่อแม่ผมด้วยใช่ไหม กระซิบกันสองคน เรา : อืมม นายกลัวเหรอ!! พูดเบาๆ ฟิวด์ : เปล่านะ จริงๆแม่ผมอยากได้ลูกสะใภ้มาดูแลลูกตัวเองตั้งนานแล้ว แต่... เรา : อะไร ฟิวด์ : ก็อาทิตย์ก่อนผมพาแฟนผมไปกินข้าวกับพ่อแม่แล้วนะสิ เรา : ฉิบหาย เปิดตัวแฟนนายครั้งแรกเหรอ ฟิวด์ : ครับ แล้วนี้ผมต้องไปบอกว่าแต่งกับอีกคนอะ คิดดู ผมดูเลวมาก ใบหน้าฉันเครียดทันที ฉันเห็นแก่ตัวไปปะ ทั้งบังคับฟิวด์ โดยที่ฟิวด์ไม่เต็มใจและเด็กก็ไม่ใช่ลูกฟิวด์หรือฉันต้องยอมรับและเป็นซิงเกิลมัม อืมม ฉันจะไม่เห็นแก่ตัว ฟิวด์ : เจ๊ เจ๊ ...ร้องไห้ทำไมอะ ฟิวด์กระตุกแขนฉัน เรา : ฮือออ ืเราไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลเอามือไปแตะที่แก้มตัวเองทันที กิ๊ก : พี่ตี้ร้องทำไมคะ อีนี้ทำให้ทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียวอีกครั้ง เรา : ปะ..เปล่า น้าเรียว : สงสารลูกไหมละมึง น้าเขาหันไปพูดกับพ่อของฉัน พ่อ : เอ่อ...พ่อ เรา : ไม่เป็นไรคะ หนูไม่แต่งแล้วก็ได้ ทุกคนเหว่อ เลิกคิ้วสูง ฟิวด์ : ไม่ได้ครับ ผมอยากแต่ง ผมจะโทรบอกพ่อแม่เลยให้มาคุยเลยตอนนี้ Talk ฟิวด์ เมื่อเจ๊คิดตี้พูดแบบนั้น ผมสงสารเธอขึ้นมาทันทีเลยโพล่งออกไปว่าผมจะแต่ง.. ❤️_____________❤️ นามปากกา ByMinne

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more