ตอนที่ 5 แต่ผมมีแฟนแล้ว
1394 Words
Episode 5 แต่ผมมีแฟนแล้ว
Talk ฟิวด์
ในห้องคอนโด ที่เต็มไปด้วยคิดตี้ สีชมพู ไม่ว่าจะมองทางไหนก็มีแต่สีชมพู พื้นกำแพง ประตู ทีวี โซฟา เพดาน ผ้าม่าน เป็นเอามากนะอีเจ๊!! แต่มันคุ้นๆอะเหมือนเคยเห็นแหะ
ผม : เดี๋ยวเข้าห้องน้ำแป๊บ
เจ๊ : อืมม
เจ๊มองบนใส่ผม
Talk คิดตี้
ฉัน : สงสัยขี้แตก ชิ หาววว
ง่วงจังงง!!
' ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ '
ใครอีกเนี่ยยย!! หรือจะเป็นตาแรฟ
แอ๊ดด!
เราเดินไปเปิดประตู แต่คนที่ยืนอยู่กลับเป็น ...
ฉัน : วาย!!
วาย : ครับ ผมเอง
มาคราวนี้ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ
ฉัน : มีอะไรเหรอ
วาย : ขอเข้าไปคุยในห้องได้ไหมครับ
ฉัน : คือ ฉันมีแขกนะ
เรารู้ตั้งนานแล้วว่าวายชอบเรา วายเป็นน้องชายของไอ้ไวน์เหี้-นั้นเกลียดไม่อยากเอ่ยชื่อมันแล้ว
วาย : แป๊บเดียวเอง
ฉัน : อืออ เข้ามาสิ
เราเดินไปนั่งโซฟาวายตามมาติดๆ
วายนั่งลงแล้วจ้องมองเราแววตาที่มองเรามันอ่อนโยนมาก..แต่ก็นะเราไม่ได้ชอบวาย
ฉัน : มีอะไรรีบพูดมา
วาย : ผมรู้ว่าคิดตี้ท้อง
ฉัน : ห๋าาา
ไอ้เหี้-ไวน์คงบอกน้องมันสินะ
วาย : ผมจะรับผิดชอบเอง
ฉัน : ห๋าา
อึ้งคูณสอง
วาย : แต่ไหนแต่ไรเธอก็รู้ว่าผมชอบเธอนิ
ฉัน : เอ่ออ ...
วาย : อย่าปฏิเสธ! เลย ผมยินดี
ฉัน : มะ..ไม่ดีกว่า ใครท้องไม่มี๊ นายกลับไปเถอะ!!
วาย : ไม่! ฟังผมก่อนสิ ผมไม่ได้ถูกใครบังคับมา ผมเต็มใจจะรับผิดชอบแทนพี่ไวน์
อืมมม ไม่มีใครบังคับเหรอ ต้องเป็นไอ้เหี้-ไวน์แน่ๆ บอกเลย ลาละตระกูลเหี้-นี้ อย่าได้เจอกันเลย พูดก็พูดวายอะเป็นคนอ่อนโยนผิดจากพี่ชายเขามาก
ฉัน : นายรู้ได้ไง ว่าเราท้อง
วาย : พี่ไวน์บอก
ฉัน : มันบังคับนายให้มารับผิดชอบฉันแทนมันใช่ไหม
วาย : เปล่า ผมยินยอมมาเอง เรื่องนี้พี่ไวน์ยังไม่รู้เลยว่าผมจะมารับผิดชอบ
ฉัน : ไม่ใช่ลูกของนายนะ แต่พี่ชายนายก็ไม่ยอมรับว่าเป็นลูกของตัวเองอะ
วาย : พี่ไวน์เขาคงทำใจลำบากแหละเพราะพี่ลินท้องจวนจะคลอดแล้วนางเป็นถึงลูกผู้พันแหนะ
เหรอ!!! กลัวพ่ออีลินสินะ
ฉัน : เหอะ อย่ามาแก้ตัวแทนมันเลย ส่วนนายก็กลับไปได้ละลูกฉันฉันเลี้ยงเองได้ ไม่ต้องมายินยอมรับผิดชอบหรอก
วาย : แต่เด็กต้องมีพ่อนะ
ฉัน : ฉันหาพ่อเด็กได้แล้วนายไม่ต้องกังวลหรอก
วาย : ไหนล่ะ เอามาคุยกับผมดิ
ฉัน : มันจะมากไปแล้วนะนายมายุ่งอะไรกับชีวิตฉันห้ะ
วาย : แต่นั้นมันหลานผมนะ
ฉัน : ใครบอกฉันท้องกับหมาต่างหาก!!
วาย : คิดตี้!!
หน้าตึง!
ฉัน : ทำไม!!
ฉันเชิดหน้าขึ้นพร้อมตะเบ็งใส่ ไม่กลัวหรอกนะ
วายจับข้อมือเรา แล้วจ้องหน้าเราอย่างจะกินเลือดเนื้อ
ฉัน : ปล่อยฉัน
ไอ้บ้าฟิวด์แกตกส้วมตายแล้วใช่ไหมออกมาไอ้เด็กบ้า
วาย : ใคร ที่จะมารับผิดชอบ
ฉัน : มันกงการอะไรของนาย ห้ะ!
วาย : พูด! ใครหน้าไหนบอกมาเส่!
ฉันขอลบคำว่าอ่อนโยนออกจากนายวาย ตอนนี้มันเริ่ม หน้ากลัวอะ
ไอ้ฟิวด์ออกมานะ แกออกมาได้แล้ว
ฉัน : ฟะ แฟน เฮ้ย คนที่จะมารับผิดชอบอะ เขาอยู่ในห้องนี้แหละ
วาย : บอกให้มันออกมาดิ
ไอ้วายมันเริ่มป่าเถื่อน มันบีบมือฉันแน่น
... : มีอะไรกับผมมิทราบ
เฮ้อออ!
พรึ่บ!! เราสะบัดมือวายออกตอนนี้ไอ้วายจ้องมองฟิวส์ แล้วเราวิ่งไปหลบหลังฟิวด์ทันที
วาย : นายเองเหรอ
ฟิวด์ : อืมม
ฉัน : นายต้องช่วยฉันนะ
กระซิบเบาๆให้ได้ยินสองคน ฟิวด์พยักหน้ารับ
วาย : นายจะรับผิดชอบเด็กที่ไม่ใช่ลูกของตัวเองเหรอ
ฟิวด์ : ...
เราหยิกไปที่เอวของฟิวด์นางสะดุ้ง
ฟิวด์ : อะ..เอ่อดิ ทำไมวะ
วาย : ก็ไม่ทำไม แล้วนายยอมรับได้เหรอ ลูกคนอื่น
ฟิวด์ : ก็.. โอ้ย (หยิกเอวนางอีกรอบ) ได้ดิได้ ทีนายยังรับได้เลย
วาย : หึหึ ดูนายไม่ค่อยเต็มใจเนอะ
เรา : เต็มใจสิ ใช่ไหมฟิวส์
ฉันเอียงคอไปมองหน้าฟิวด์ พร้อมขยิบตาให้นาง
ฟิวด์ : อะ เอ่อ...เต็มใจสิ
ตอบเหมือนไม่เต็มใจไอ้บ้าช่วยเล่นละครให้มันเนียนๆ หน่อยไม่ได้หรือไง
วาย : หึหึ คนอย่างนายนี่นะ รู้จักคิดตี้แค่ไหน
ไอ้บ้านี้ก็ถามยังกับมันเป็นตำรวจมาสอบปากคำคนร้ายแหนะ
ฟิวด์ : 5555555
อ้าวไอ้นี่หัวเราะบ้าบออะไรคิดถูกปะเนี่ยที่ให้มันช่วยเล่นละคร ง้อวว
วาย : ??
ฟิวด์ : จะบอกว่าโครตสนิทมากฉันกับเจ๊..เฮ้ย..กับคิตตี้อะ รู้หมดไส้หมดพุงเลยแหละ (เวอร์มั้ง)
ฉัน : พอละๆ วายขอบคุณสำหรับความหวังดีของนายแต่เราเลือกแล้วเราเลือกฟิวด์นายเข้าใจเราด้วยนะ และอีกอย่างไม่ต้องมาหาเราอีกนะ เราขอบอกไว้เลยว่าเราเกลียดพี่นายเกลียดทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี่นาย ครอบครัวพี่นายด้วย กลับไปเถอะวายเราอยากพักผ่อน
วาย : หึหึ ฉันไม่เชื่อมันหรอกนะ ฉันจะไปบ้านเธอคิดตี้ ฉันจะไปบอกว่าเธอท้องกับฉัน พ่อแม่เธอต้องให้เราแต่งงานกันแน่ หึหึ เธอก็รู้ว่าฉันชอบเธอ
ฉัน : ห๋าาา อย่านะ ฉันไม่ได้ชอบนายไง หูแตกเหรอ ฉันเอ่อ ...ฉันคบกับฟิวด์มาตั้งแต่คบกับพี่นายแล้วแหละ
ฉันพูดแบบนี้เผื่อวายจะหยุด แต่ฟิวด์มองฉันแบบตกใจ
ฉันเลยขยิบตาให้ฟิวด์
วาย : เธอคบซ้อนเหรอ ฉันหลงคิดว่าเธอเป็นคนดี หึหึ
เรา : แล้วไง ทีพี่นายอะยังคบซ้อนเลย นี้ถ้าฉันไม่ทำบ้างปานนี้ฉันคงร้องไห้ฟูมฟายที่พี่นายทิ้งไปแล้ว
วาย : อืม ฉันจะยอมถอยหนึ่งก้าว รอไปงานแต่งเธอ เธออย่ากีดกั้นระหว่างฉันกับหลานเลยนะติดต่อฉันมาบ้างคลอดเมื่อไหร่ก็บอกมา แต่ถ้าฉันยังไม่ได้ข่าวว่าเธอจะแต่งงานเร็วๆ นี้เตรียมตัวได้เลยฉันจะเป็นเจ้าบ่าวเธอเอง..
พูดจบวายหันหลังเดินออกไปปล่อยให้ฉันกับฟิวด์มองหน้ากันพะงาบๆ ซวยแล้วไง
ฟิวด์ : เฮ้ย..เจ๊ ทำไงดี แต่ผมมีแฟนแล้วนะ
เรา : เฮ้อออ...
ฟิวด์ : ไม่น่าเลยกรู
สถบเบาๆ
เรา : ช่วยแล้วต้องช่วยให้ถึงฝั่งสิ
ฟิวด์ : ห๋าาา เจ๊บ้าหรือไง ผมมีแฟนแล้วและรักแฟนด้วยไม่อยากให้เธอเสียใจ ผมดูๆไอ้คนเมื่อกี้อะมันก็เป็นคนดีนะ แต่งกับมันเถอะ
เรา : ดี มันก็ดีแหละแต่มันเป็นน้องไอ้เหี้-ไวน์อดีตแฟนเก่า ฉันไม่ชอบครอบครัวนั้น
ฟิวด์ : แต่..
เรา : เงียบก่อนสิ!! ถือว่าฉันขอนะ ช่วยหน่อย แต่งแค่ในนามก็พอนะๆ ฉันไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของนายหรอก ให้ฉันเจอแฟนนายอธิบายให้ฟังก็ได้ เราแต่งกันแค่ปีเดียวพอแค่ปีเดียวแล้วเราค่อยแยกกันฉันจะบอกทางบ้านว่าเราไปกันไม่ได้เคไหม นะๆ
ฟิวด์แสดงสีหน้า
ฟิวด์แสดงสีหน้าแววตาเครียดทันที
เรา : นะๆ มีแค่นายที่ช่วยฉันได้
ฟิวด์ถอนหายใจ นิ่งมองไปที่ประตูเหมือนกำลังใช้ความคิด
เรา : นะๆ สัญญาว่าแต่งกันแค่ในนาม ฉันจะตามไปที่จังหวัดที่นายประจำการอยู่ด้วย แต่หาบ้านอยู่เอง เวลาพ่อแม่ฉันมาหาเราค่อยไปรวมกันที่บ้านนาย ฉันขอแค่ปีเดียวเอง
อ้อนวอนสุดๆทำหน้าน่าสงสารเข้าไว้
ฟิวด์ : ผม... เฮ้อออ ถือว่าช่วยหลานแล้วกันให้ผมเคลียร์กับแฟนก่อนนะ
เรา : ให้ฉันเคลียร์ให้ก็ได้ เราจะรีบไปที่บ้านฉันพูดเรื่องแต่งงาน
ฟิวด์ : ผมพูดเองก็ได้
❤️_____________❤️
นามปากกา ByMinne
- Writer
