MY DEAR [แมวน้อยหัดอ้อน]
1454 Words
EP.2
"คุณหนูครับนายเรียกให้ไปพบครับ"ร่างบางของเด็กสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาเพื่อที่จะออกไปมหาลัยเป็นอันต้องหยุดชะงักแล้วหมุนตัวกลับไปมองยังต้นเสียง ฮันน่าถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายไม่รู้ว่าเขาจะอะไรกับเธอนักหนา
"แต่ฮันน่าต้องรีบไปเรียนนะคะ"เปล่าหรอก วันนี้เธอไม่ได้เรียนอย่างที่บอกกับเทเลอร์ไปหรอกแต่เพราะว่าไม่อยากจะเจอหน้าตาแก่บ้ากามที่ขโมยจูบแรกของเธอไปอย่างหน้าด้านๆต่างหากล่ะ ตั้งแต่ที่ย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่นี้ไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะไม่เรียกให้เธอขึ้นไปพบ
"อย่าทำให้นายโกรธหรือไม่พอใจดีกว่านะครับ"เทเลอร์เอ่ยเตือนเพราะเขาทำงานในตำแหน่งมือขวาให้กับมาเฟีย ร้ายแห่งลาสเวกัสผู้นี้มานานหลายปีเขาย่อมรู้จักนิสัยใจคอของเจ้านายดีว่าเวลาโกรธหรือโมโหและไม่พอใจอะไรมันน่ากลัวขนาดไหน
"เหอะ"เด็กสาวสบคำออกมาเบาๆแล้วเหลือบตาไปมองหน้าของเทเลอร์เล็กน้อยก่อนจะเดินกะฟัดกะเฟียดขึ้นไปด้านบนเทเลอร์ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างเอื้อมระอา
แอดดด ปัง
เสียงเปิดและปิดประตูดังลั่นชี้ชัดถึงอารมณ์ของคนทำได้เป็นอย่างดีฮันน่าเดินกระแทกเท้าตึงตังเข้ามาในห้องของมาเฟียหนุ่มก่อนจะทิ้งสะโพกงอนงามลงบนเตียงกว้างอย่างถือวิสาสะใบหน้างามของเด็กสาวหันไปมองยังประตูห้องน้ำอย่างไม่สบอารมณ์
"นี่ ถ้าอีก 5 นาทีแล้วยังไม่ออกมาฉันไปละนะ"ตะโกนบอกคนข้างในเสร็จเด็กน้อยก็เริ่มนับจับเวลาทันที หนึ่ง สอง สะ สาม แอดดด เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมาพร้อมกับที่เด็กสาวกำลังจะนับหมดเวลาร่างกำยำที่แสนจะสมบูรณ์แบบของมาเฟียหนุนเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่มีเพียงผ้าขุนหนูพันปิดช่วงล่างไว้ส่วนท่อนบนก็ปล่อยมันให้เปลือยเปล่าโชว์ซิกแพคหน้าท้องแน่นๆให้ปรากฏแก่สายตาสาวน้อยเด็กสาวเหลือบไปมองร่างที่แสนจะเพอร์เฟคถึงกับกลืนนํ้าลายลงคออึก คนอะไรบอดี้ดีขนาดนี้ทั้งที่อายุอานามก็จะปาเข้าเลขสามแล้วแท้ๆ
"มองขนาดนี้ จับกดเลยไหม"คำพูดเรียบๆแต่ฟังดูน่าเกรงขามและมีพลังของมาเฟียหนุ่มทำให้ฮันน่าได้สติก่อนที่จะเบะปากน้อยๆแล้วมองบนด้วยความหมั่นไส้คนตัวโต ก็แค่หุ่นดีแต่เธอก็ไม่ได้ที่จะพิศวาสเขาเสียหน่อย เพราะเธอไม่ชอบคนแก่เด็กเอ๊าะๆน่ากินกว่าอีก
"มีอะไรก็รีบๆพูดมาสิ ฉันรีบ"สาวน้อยทำทีไม่สนใจในสิ่งที่มาเฟียหนุ่มพูดแล้วรีบเปลี่ยนประเด็นไปเรื่องที่เขาเรียกเธอให้ขึ้นมาพบ
"ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วฮันน่า ถ้าคุยกับผู้ใหญ่ให้แทนตัวเองว่ายังไง"เขาเอ็ดเธอสอนไม่รู้จักจำ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ยัยเด็กปากหมานี้ยังพูดจาไม่เข้าหูเขาสักครั้ง ดุก็แล้วด่าก็แล้วยัยตัวเล็กนี่ก็ยังเหมือนเดิมและไม่มีท่าทีว่าจะเกรงกลัวเขาสักนิด
"แล้วไง!!"ไม่สำนึกแล้ว เด็กสาวยังว่ากลับเหมือนว่าสิ่งที่คนตัวโตพูดมันไม่ได้เข้ามากระทบสมองน้อยๆของเธอเลย กรามแกร่งของมาเฟียหนุ่มขบเข้าหากันแน่นพร้อมกับเรียกชื่อของเด็กสาวเสียงดัง
"ฮันน่า"แต่เธอก็หาได้กลัวหรือสนใจไม่ เด็กสาวยังคงนั่งกอดเชิดหน้าเชิดตาใส่เขาอย่างไม่เกรงกลัวแต่หารู้ไหมว่าการกระทำของเธอมันกำลังทำให้มาเฟียหนุ่มเลือดร้อนเดือดพล่าน
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวนะ"ว่าจบก็ยันตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วรีบสาวเท้าไปยังประตูแต่เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าวเสียงทรงอำนาจของเจ้าของห้องก็ดังขึ้นพร้อมกับคำพูดที่ทำให้เด็กสาวต้องหันหน้ากลับมามองเขาอย่างไม่พอใจ
"ถ้าเธอก้าวออกไปจากห้องนี้ เธอเตรียมรับสถานะใหม่ได้เลย"คนตัวสูงยิ้มเยาะก่อนจะเดินเข้าไปหาเด็กสาว เพียงไม่กี่ก้าวเขาก็ถึงตัวเธอท่อนแขนแกร่งดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะแผงอกกว้าง เด็กสาวทำท่าขัดขืนพร้อมกับพยายามผละตัวออกจากอ้อมแขนคนตัวโต
"หยุดดิ้น แล้วฟัง ต่อไปนี้ถ้าเธอยังพูดจาไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่อีกฉันจะลงโทษเธอ"
"ลงโทษ"เด็กสาวหยุดดิ้นแล้วยอมยืนนิ่งๆอยู่ในอ้อมกอดอุ่น
"ใช่ ลงโทษ"
"จะตีฮันน่าหรอ"นํ้าเสียงเริ่มอ่อนลงพร้อมกับสรรพนามเรียกแทนตัวเอง
"ไม่หรอกเด็กน้อย อย่างเธอตีไปก็ไม่สำนึกหลอกสำหรับเด็กดื้ออย่างเธอฉันเตรียมบทลงโทษสุดพิเศษไว้ให้แล้วแต่ถ้ายังไม่อยากโดนทำโทษก็ควรหัดพูดจากับฉันให้มันดีๆ อย่างแรกเลยห้ามแทนตัวเองว่าฉันเพราะมันไม่น่าฟังสักเท่าไหร่ ต้องแทนตัวเองว่าฮันน่าหรือหนู แล้วก็เรียกฉันว่าคุณลีโอ"
".........."
"เข้าใจไหม หืม!!"
"ไหนลองเรียกใหม่ซิ"
ตาแก่บ้าทำไมถึงชอบบังคับกันด้วยเนี่ย เด็กสาวเอ่ยต่อว่าคนตัวโตในใจก่อนที่สมองน้อยๆจะคิดอะไรดีๆออก ผู้ชายร้อยทั้งร้อยมักจะแพ้ผู้หญิงขี้อ้อน ถึงมันจะเคยใช้กับเขาไม่ได้ในตอนนั่นแต่ก็ใช่ว่ามันจะใช้ไม่ได้จะใจแข็งแค่ไหนก็ต้องอ่อนยวบบ้างแหละ เมื่อตกลงกับตัวเองได้แล้วเด็กสาวก็เริ่มปฏิบัติการอ้อนคนตรงหน้าทันที เพราะยังไงเธอก็ต้องอยู่กับเขาไปอีกนาน ยอมๆไว้ก่อนแล้วกัน
"ก็ได้ค่ะ แต่หนูไม่อยากเรียกว่าคุณขอเรียกพี่เรย์แทนได้ไหมค่ะ"เด็กสาวเอ่ยบอกเสียงใส เป็นเหตุให้หัวใจดวงแกร่งของมาเฟียหนุ่มเต้นตึกตัก เพราะชื่อนี่จะมีแต่คนในครอบครัวและคนที่สำคัญกับเขาเท่านั้นที่เขาจะให้เรียกด้วยชื่อนี้
"แล้วแต่เธอสิ"
"ถ้าอย่างงั้นก็ตกลงค่ะ ต่อไปนี้หนูจะเป็นเด็กดีไม่ดื้อไม่ซนจะพูดจาเพราะๆแล้วก็จะเชื่อฟังพี่เรย์ทุกอย่างเลยค่ะ"หึ ยอมเขาง่ายๆแบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ มาเฟียหนุ่มคิด
"แล้ววันนี้พี่เรย์ว่างหรือเปล่าคะ"
"ทำไม"แม้จะรู้สึกดีไม่น้อยที่ยัยตัวเล็กเอ่ยเรียกชื่อเล่นของตน แต่ถึงยังไงเขาก็ยังไม่ไว้ใจยัยตัวเล็กตรงหน้านี่หรอก เหลี่ยมจัดจะตายจะมาไม้ไหนอีกก็ไม่รู้ แต่ยังไงก็เถอะหนูน้อยใยจะสู้ราชสีห์
"ก็ตอบหนูมาก่อนสิว่าว่างไหม?"
"ก็ว่าง ทำไม"
"วันนี้หนูอยากไปเที่ยว พี่เรย์พาหนูไปเที่ยวได้ไหมคะ"ว่าก่อนที่แขนเรียวเล็กทั้งสองข้างจะค่อยๆโอบกอดรอบๆเอวหนาไว้พร้อมส่งสายตาออดอ้อน ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อยกับการกระทำของคนในอ้อมแขน
"ไหนว่ามีเรียน จะไปเที่ยวได้ยังไง"ร่างกายที่เสียดสีกันถึงจะมีอาภรณ์กั้นกลางมันก็ทำให้ชายหนุ่มเริ่มหายใจติดขัด ไหนจะกลิ่นหอมๆจากร่างนุ่มนิ่มนี้อีก
"เอ่อ ที่จริงแล้ว วันนี้หนูไม่ได้มีเรียนหรอกค่ะ"เธอบอกความจริงกับเขา
"หึ ไม่อยากอยู่กับฉันขนาดนั้นเลย"
"ก็..."มันก็ไม่เชิงแต่มันรู้สึกอึดอัดยังไงชอบกล
"อยากไปไหนล่ะ"คนตัวโตเอ่ยตัดบทแล้วยอมปล่อยร่างบางออกจากอ้อมแขน
"ไม่รู้ค่ะ หนูไม่รู้จักที่ไหนนอกจากมหาลัยฯ"จริงๆนะ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็เกือบสามอาทิตย์แล้วเธอยังไม่เคยไปที่ไหนเลยนอกจากมหาลัยแล้วก็ที่นี่
"อืม ถ้างั้นไปเปลี่ยนชุดแล้วลงไปรอฉันข้างล่าง"
"โอเคค่ะ จุฟฟ"ฮันน่าเอ่ยตอบก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นไปจุ๊ฟที่ปลายคางคมของมาเฟียหนุ่มแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป
"หึ เด็กน้อย"ปากหนาคลี่ยิ้มออกมาบางๆ
ตัวละครเพิ่มเติม
เทเลอร์ มือขวาของลีโอนาร์ท อายุ29ปี ฉายา เพชฌฆาตไร้เงา
ไทสัน มือซ้ายของลีโอนาร์ท อายุ29ปี ฉายา เพชฌฆาตไร้เงา
- Writer
