ยี่สิบแปด
ไป๋หนิงเทียน
ณ เมืองหลวง แคว้นจื้อโหยว
นกนางแอ่นโผบินมาเล่นน้ำเป็นภาพที่น่ารักชวนมอง กลางศาลามีเด็กหนุ่มร่างบางในอาภรณ์สีเขียวนั่งเอนกายพิงเสาด้วยท่าทีเอื่อยเฉื่อย มุมปากอวบอิ่มยกยิ้มอย่างผ่อนคลาย นัยน์ตาสีน้ำตาลอมเขียวทอประกายลึกล้ำมองตามปลายนิ้วที่แตะอยู่บนขอบถ้วยชา เฝ้ารอเจ้าของเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินมุ่งหน้ามาหาอย่างใจเย็น
แท้จริงแล้วเด็กหนุ่มหน้าหวานผู้นี้เป็นสตรีที่สวมหน้ากากหนังมนุษย์ปลอมตัวมา โดยใช้นามว่า ‘เหอปี้เวิ่น’
เงาสีเข้มที่ทาบทับลงมาบ่งบอกการมาถึงของผู้เป็นเจ้าเรือน ไป๋หนิงเทียนเบนสายตาจากบ่อน้ำไปทางด้านข้าง เป็นจุดที่สตรีร่างเล็กน่าทะนุถนอมในอาภรณ์สีม่วงปรากฏกาย
เนื่องจากนางเป็นแขกที่พักอาศัยอยู่ในจวนอ๋อง ผู้ปรากฏกายย่อมเป็นผู้อื่นไปไม่ได้นอกเสียจาก ซูเฉิ้งหนาน ท่านอ๋องหญิงแห่งแคว้นจื้อโหยว
“ข้าสั่งให้แม่ทัพอวิ๋นถอยทัพกลับแคว้นจื้อโหยวตามที่ท่านแนะนำ” หญิง
