บานประตูถูกผลักเปิดออกจากด้านนอก ร่างของมู่เฟยเหลียนในชุดสีขาวของบัณฑิตก้าวฉับๆ เข้ามาพร้อมกับแม่ทัพหม่า ครั้นดวงตากวางเคลื่อนมาหยุดอยู่ที่ร่างของจิ่งเฟิ่น นางก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“คารวะใต้เท้า” เด็กสาวทักทายหยางหวู่ด้วยท่วงท่านุ่มนวลทว่าสง่างาม การแสดงความเคารพต่อชายหนุ่มแตกต่างจากคราที่กระทำต่อฝูเหิงลิบลับ
มู่เฟยเหลียนรู้จักปรับตัวตามสถานการณ์ ยามนี้นางไม่ต่างจากเดินเข้าถ้ำเสือ กระทั่งหลวนเจี้ยนเสียนซึ่งพกอาวุธและติดตามมาด้วยยังถูกกีดกันให้รออยู่ตรงชั้นล่างของโรงเตี๊ยม
นางมาที่นี่เพื่อรับตัวคน น่าจะใช้เวลาเพียงไม่นานก็สำเร็จลุล่วง
ด้านหยางหวู่ยืนขึ้นแล้วเดินมาทิ้งตัวนั่งลงตรงโต๊ะกลางห้อง ผายมือเชื้อเชิญให้ผู้มาใหม่นั่งลง ซ้ำยังรินน้ำชาให้นางด้วยตัวเอง
การแสดงการต้อนรับอย่างจริงใจ ส่งผลให้บุรุษที่ถูกหมางเมินก่อนหน้านี้รับรู้ถึงการเลือกปฏิบัติที่แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
จิ่งเฟิ่น
