สิบหก
ของขวัญจากใต้เท้า
การรบไม่มีรูปแบบตายตัว ผู้ที่รู้จักพลิกแพลงย่อมเล็งเห็นหนทางแห่งชัยชนะ
บรรยากาศในหอหมื่นอักษรค่อนข้างเรียบง่ายและเอื่อยเฉื่อย เสียงท่องบทกลอนของบัณฑิตจะดังขึ้นพร้อมกันในยามเช้า ตกเย็นจะเป็นเสียงร้องของหมู่วิหคที่โผบินกลับรัง มองไปทางใดก็มีแต่หนังสือ ตำรา และม้วนกระดาษ ครั้นใช้จมูกสูดดมก็มีแต่กลิ่นชากับกลิ่นกำยาน
เหล่านักปราชญ์คงนิยมชมชอบบรรยากาศเช่นนี้ ทว่าสำหรับหลวนเจี้ยนเสียนที่ร่ำเรียนวรยุทธ์ ชอบท่องเที่ยวผจญภัยไปตามสถานที่ใหม่ๆ หอหมื่นอักษรแห่งนี้จึงให้ความรู้สึกไม่ต่างจากอยู่ในคุก
บัดนี้อาการป่วยของชายหนุ่มหายดีแล้ว แต่พวกเขาก็ยังออกเดินทางไม่ได้เพราะมู่เฟยเหลียนยังไม่หมดธุระกับเมืองต้าไห่
ร่างใหญ่กำยำหยุดยืนอยู่หน้าห้องนอนของเด็กสาว เนื่องจากอีกฝ่ายลงกลอนแน่นหนา เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเคาะประตูตามมารยาท
“มู่เฟยเหลียน”
เงียบ... ไม่มีเสียงตอบรั
