เขาเลิกคิ้ว “นี่เจ้ากำลังแดกดันข้าอยู่หรือ”
“เจ้าคิดมากไปแล้ว” มู่เฟยเหลียนส่ายหน้าพลางสบตาเขาอย่างใสซื่อ “เจ้าออกไปรอข้างนอกก่อน ข้าจะเปลี่ยนชุด”
“หือ” หลวนเจี้ยนเสียนเอียงคอ “ในเมื่อข้ามีหน้าที่คอยอารักขา ก็ควรอยู่กับเจ้าตลอดเวลา ใครจะไปรู้... อาจมีคนคิดมาทำร้ายเจ้าในขณะที่เจ้าเปลี่ยนชุดอยู่ก็ได้”
เด็กสาวรู้ดีว่าเขาพูดเพื่อเอาคืนเรื่องที่นางแดกดันเขาเมื่อครู่ ทว่าเรื่องนี้จะโทษนางได้อย่างไร ในเมื่อจนกระทั่งยามนี้ นางคิดว่าตนเองต่างหากที่คอยปกป้องหลวนเจี้ยนเสียนอยู่ฝ่ายเดียว
“หรือเจ้าจะไม่ฟังคำสั่งของข้า”
ครานี้หลวนเจี้ยนเสียนยอมถอย เห็นแก่ที่เด็กสาวมีบุญคุณช่วยชีวิตเขาเอาไว้
มู่เฟยเหลียนใช้เวลาแต่งตัวเพียงไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย เสื้อผ้าที่สวมเป็นชุดบัณฑิต โดยทางหอหมื่นอักษรตระเตรียมไว้ให้ นางรวบผมสีเข้มซึ่งตัดกับชุดสีขาวที่สวมเป็นทรงหางม้า ซ่อนดาบไว้ใต้ผ้านวมแล้วเปิดประตูก่อนเดินออ
