ยี่สิบเจ็ด
ถอยทัพ
ริมฝีปากจิ้มลิ้มของมู่เฟยเหลียนอ้าออกจากกันอย่างอึ้งทึ่ง
ใครบอกว่านางชอบเขากัน!!
คนรอบตัวนางเป็นอะไรไปหมด หรือจะถูกวางยา กินอาหารแปลกพิสดารจนสติฟั่นเฟือน จึงได้พูดจาแปลกประหลาดไปในทางเดียวกันเช่นนี้
มู่เฟยเหลียนคิดพลางส่ายหน้าไปมา ขืนยังนั่งในรถม้ากับใต้เท้าลิ่วต่อ นางอาจกลายเป็นคนเสียสติไปอีกคนหนึ่งเข้าจริงๆ
นางคิดพลางเอามือเกาะผนังรถม้า ตะโกนถามแข่งกับเสียงล้อที่บกขยี้ไปบนพื้นถนนด้านนอก “ใกล้เวลาพักกินข้าวแล้วหรือไม่”
“ใกล้แล้ว” หลวนเจี้ยนเสียนตอบกลับมา “เจ้าหิวแล้วหรือ”
“หิวแล้ว” มู่เฟยเหลียนตอบกลับเสียงแข็งทื่อ ครั้นได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มต่ำจากผู้ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ใบหน้าน่ารักก็งอง้ำกว่าเดิม “นั่งอยู่ข้างในมันอุดอู้!”
จอมยุทธ์หนุ่มประหลาดใจไม่น้อยที่นางแสดงอาการงอแงเหมือนเด็กๆ อาจเป็นเพราะนางอยู่ต่อหน้าใต้เท้าลิ่วจึงได้กระทำตัวแบบนี้
“เจ้าใจเย็นหน่อย อี
