ม่านฝู เดินถือน้ำหวานออกมาแม่ไป๋ถามว่ามีเรื่องอะไรกัน เพราะได้ยินเสียงออกมาถึงข้างนอก และเห็นว่าสะใภ้ใหญ่พึ่งเดินเข้าไปภายในบ้าน
" มีอะไรกันหรือสะใภ้รอง เสียงดังมาถึงข้างนอก"
" ไม่มีอะไรค่ะ คุณแม่ เรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่าไปสนใจเลย ไปดูเขาขนไม้กันดีกว่าค่ะ"
" อืม ไป อาหมิง เสี่ยวซิน เดินดีๆ นะโคลนทั้งนั้น จะลื่นเอา"
" ครับ/ค่ะคุณย่า"
ถึงบ้าน ม่านฝูเห็นว่า พวกพ่อสามีคงจะขนไม้กันหลายรอบแล้ว เพราะกองไม้เพิ่มขึ้น เธอจึงเอาน้ำใส่กระบอกไม้ไผ่ ที่เตรียมมาให้ ทุกคนได้ดื่มกัน และให้แม่สามี กับลูกๆ ด้วย เด็กๆ พอได้ดื่มน้ำหวานก็ตาโต ชอบอกชอบใจ กันยกใหญ่ แม่ไป๋ เองก็อดเอ่ยเตือนเรื่องการใช้ของฟุ่มเฟือยสะใภ้รองไม่ได้
" สะใภ้รองทำไมต้องสิ้นเปลืองทำน้ำตาลต้มด้วยล่ะ มันแพงเราต้องเก็บไว้ใช้ยามจำเป็นรู้ไหม นี่เงินไม่หมดไปแล้วหรือไง "
"คุณแม่คะ ฉันใส่นิดเดียวเองไม่เปลืองหรอกค่ะ และเงินก็ยังไม่หมด แม่ไม่ต้อ
