1อาทิตย์ผ่านไป..
CONDO TIDE
“กล้าๆหน่อยนามิกา”
ฟู่วว-- เสียงเอ่ยพร้อมกับลมหายใจเข้าออกอย่างหนักของเด็กสาวที่เดินวนไปมาอยู่หน้าตึกสูงที่เธอนั้นเคยเข้าออกอยู่เป็นประจำ แต่วันนี้นั้นเธอดันกลับไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าไป
“คุณนามิ..” จนเสียงทุ้มดังขึ้นจากทางด้านหน้าของเธอ
“เออ.. วะ..หวัดดีค่ะคุณยิม” นามิเอ่ยทักทายออกไปด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็ทำตัวไม่ถูก เพราะสายตาของยิมดูเหมือนจะกำลังเข้าใจเธอดีว่าเธอนั้นมาที่นี่เพื่ออะไร
“มาหาเฮียเหรอครับ” ยิมเอ่ยถามขึ้น
“เอ่อ..ค่ะ คือเฮียหายไปหลายวัน..” นามิพยักหน้าก่อนจะเอ่ยออกไปอย่างแผ่วเบา
“คือ..เฮียติดธุระสำคัญครับ” ยิมเอ่ยออกไป
“อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง..” นามิยกยิ้ม เอ่ยออกไป ในใจเธอรู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที “..แล้วตอนนี้เฮียอยู่ไหนคะ?”
“เอ่อ..เฮีย” ยิมเอ่ยตอบไปแต่เขากับดูกังวล ดวงตาไหววูบเหมือนกำลังวิตกบางอย่าง อย่างเห็นได้ชัด
“คุณยิมเป็นอะไรหรือ
