“สิ่งที่มึงควรทำคือทำตามคำสั่งของกูที่เป็นพวกมึงนามิกา” ไทด์เอ่ยขึ้นอย่างดุดัน ในมือกำไม้แขวนเสื้อแน่น
“อึก..มะ..ไม่ อย่าทำหนู อย่าตีหนูเลยนะ” นามิถอยหลังหนีอย่างหวาดกลัว นี่เขากำลังจะตีเธออีกแล้ว
ฟรึ่บ ฟรึ่บ!
“เลิกคบกับมันซะ..” ไทด์ก้าวสามขุมเอ่ยสั่งเด็กสาวตรงหน้าด้วยน้ำเสียงดุดัน ก่อนที่จะตวัดไม้แขวนเสื้อเพื่อทำให้เด็กสาวนั้นหวาดกลัว
“..พะ..พีเป็นเพื่อนของหนู” นามิเอ่ยออกไปอย่างแผ่วเบา น้ำตาเธอไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ทำไมเขาถึงไร้เหตุผลแบบนี้
ฟรึ่บ! เปี๊ยะ!
“กรี้ดดด! ฮือๆ หนูเจ็บ” เด็กสาวตัวสั่นเทาเมื่อโดนตีด้วยไม้แขวนเสื้อ เธอย่อตัวลงยกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่ม
“เลิกคบกับมันซะ!” ไทด์เอ่ยตวาดลั่นออกไปอีกครั้ง ลงมือตีเด็กสาวอีกสองครั้งตามแรงอารมณ์
ฟรึ่บ! เปี๊ยะ! เปี๊ยะ!
“กรี้ดดดด! ฮือๆ พอแล้วๆ” นามิกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทรมาน
“หึ กลัวเหรอ!”
“กลัวแล้ว ฮือ..” นามิสะอื้นอย่างหนัก พยัก
