ALPER
Sidra’nın karnının üzerine boşalıp geri çekildim. Yüzüne bakamıyordum, bakmakta istemiyordum. Çünkü benim gibi acı çeksin, üzülsün diye yaptığım bu şey yanmakta olan canımı daha çok acıtıyordu. Artık kendimden de ondan da nefret ediyordum. Onu yatakta öylece bırakıp ayak bileğime kadar inen pantolonumu yukarı çektim. Odadaki havanın ağırlığı, Sidra’nın varlığı, yaşadığımız bu iğrenç şey boğuyordu beni. Nefes alamıyordum. Gitmek, uzaklaşmak istedim. Fakat beynimin içine kazılan bardaki o görüntü yüzünden gidemedim. Bedenimi taşımakta zorluk çeken dizlerim tutmuyordu. Ağlayarak olduğum yere çöktüm. Sırtımı yatağa yasladığımda sinirlerim iyice boşaldı. Durduramıyordum kendimi. Gözlerimden yaşlar durmaksızın akıyordu. Çocukluğumda bile böyle alamamıştım ben. Bu defa sadece kalbim değil,
