ชูก้าร์เบบี้ของคุณทิม

คุณทิโมธี

“คุณมีนเรียกผมว่าพี่ก็ได้ครับ อย่าเรียกคุณเลย มันฟังดูห่างเหินไปหน่อย”

ท่ามกลางบรรยากาศสบายๆ ในบาร์ของโรงแรมหรูระดับห้าดาว เสียงเพลงแจ๊ซเบาๆ คลอเคล้าไปกับเสียงพูดคุยของผู้คนที่นั่งอยู่ภายในโถงกว้างที่ประดับประดาไปด้วยไฟสีนวล

คำพูดนั้นเอ่ยผ่านน้ำเสียงทุ้มเนิบนาบของหนุ่มใหญ่เรียกรอยยิ้มจากเด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างกันได้เป็นอย่างดี นิ้วเรียวละจากแก้วค็อกเทลสีสวยเบื้องหน้าก่อนจะวางมันลงบนหน้าแขนของเขา

“งั้นให้มีนเรียกว่า…พี่ทิม ได้ไหมคะ” รอยยิ้มหวานที่มาพร้อมกับแววตาซึ่งหวานมากกว่าถูกโปรยใส่หน้าผู้ชายลูกครึ่งจีน - เยอรมันในชุดแบบแคชชวลสบายๆ

เขายิ้มทันทีที่ได้เห็นความขี้เล่นที่ตรงข้ามกับรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูสวยเป๊ะออกจะไปทางหยิ่งยโสเสียด้วยซ้ำ ความเอ็นดูผุดขึ้นในหัวใจของชายหนุ่มวัยสามสิบหกย่างสามสิบเจ็ดปี

“ได้ครับ แบบนั้นผมจะยิ่งชอบเลย” เขาว่าด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูใจดีเหมือนเดิมขณะที่ก้มมองเธอลากปลายเล็บไปบนผิวเนื้อ ไม่รู้ว่าแม่คนนี้เขาไปได้วิธีนี้มาจากไหนกัน แต่มันได้ผลกับผู้ชายอย่างเขามาก

จากที่พูดคุยทำความรู้จักกันมาร่วมๆ ชั่วโมง กิริยาท่าทางของเธอมันไม่มีตรงไหนที่ขัดตาเขาเลย ทุกอย่างดูสมูทและดูมีเสน่ห์ไปหมดแม้กระทั่งท่าทางตอนพูด ตอนเกี่ยวผมมาทัดหู ตอนดูดค็อกเทลขึ้นจากแก้ว

ไม่เคยเจอผู้หญิงทรงนี้ที่น่ารักขนาดนี้เลยสิให้ตาย คิดถูกจริงๆ ที่เลือกพาเธอออกมาข้างนอก เพราะดูโชว์ที่แชงกรีล่าแล้วรู้สึกว่าไม่เข้ากับตัวเองเลยจริงๆ

“พี่ทิมชอบดื่มไวน์เหรอคะ”

“ครับ ยิ่งไวน์แดงก็ยิ่งชอบ พี่ดื่มได้เป็นขวดๆ เลยนะ แล้วคุณมีนล่ะครับ ชอบดื่มอะไรเป็นพิเศษไหม”

“หนูดื่มได้หมดเลยค่ะ ไม่มีที่ชอบแต่มีแบบที่ไม่ชอบอยู่เหมือนกัน”

“อะไรเหรอครับ”

“เหล้าชะเอมค่ะ เปิดใจไม่ไหวจริงๆ” หญิงสาวเอ่ยพลางนึกถึงตอนที่ต้องดื่มกับผู้ชายชาวฟินแลนด์ที่เลี้ยงเธอคนแรก แค่พูดชื่อรสชาติแปลกๆ ก็เหมือนจะเอ่อขึ้นมาในปากพาให้ขนลุกขนชันขึ้นมา

อันที่จริงเธอเป็นคนดื่มเก่งและไม่ค่อยเมาง่ายเท่าไหร่ เพราะแบบนั้นจึงมีโอกาสได้ลิ้มลองหลายๆ อย่าง เบียร์ดำหรืออะไรที่รสชาติแรงแค่ไหนก็ผ่านมาหมดแล้ว แต่เหล้าชะเอมคือปราบเธอได้อยู่หมัดของจริง

“ไม่แปลกครับ มันเป็นรสชาติของคนฝั่งยุโรปน่ะ เราจะดื่มไม่ได้ก็ไม่แปลก ขนาดแม่พี่เป็นคนเยอรมันพี่ก็ยังไม่ชอบเลย”

“พี่ทิมก็ไม่ชอบเหมือนกันเหรอคะ”

“ไม่ชอบครับ อาจจะเป็นเพราะพี่โตที่จีนลิ้นเลยชินกับอาหารเครื่องดื่มที่นี่ด้วย”

“พี่ทิมชอบอาหารไทยไหมคะ’ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเธอจึงถามเขาไปแบบนั้น ความตั้งใจคือถามแค่เรื่องอาหารจริงๆ ทว่าพอถามจบแววตาของเขากลับวาววับเหมือนเจอเหยื่ออันแสนโอชะขึ้นมา

แขนแกร่งที่วางเอาไว้บนที่พักแขนให้เธอเขี่ยเล่นนั้นยกขึ้นมาโอบไหล่บางของหญิงสาว ทว่าไม่ได้ทำแบบรุนแรงอย่างที่มีนานึกกลัว กลับกันเขายังดึงตัวเธอเข้าไปหาแบบนุ่มนวลจนกระทั่งต้นแขนสีน้ำผึ้งแนบชิดกับแผงอกแกร่ง

“ชอบครับ ไม่ได้ชอบแค่อาหารนะครับ พี่ชอบอย่างอื่นด้วย” เขาว่าพลางกวาดสายตามองใบหน้าสวยหมดจดที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนดูโฉบเฉี่ยวของเธออย่างกระหาย มือหนาเกลี่ยผิวเรียบเนียนบนต้นแขนของหญิงสาวอายุน้อยกว่าเป็นรอบเบาๆ

“จริงเหรอคะ ชอบขนาดไหนคะ” ทว่าแทนที่เหยื่อในอ้อมแขนจะตกใจกลัวขึ้นมาสักหน่อย เธอกลับท้าทายเขาด้วยน้ำเสียงหวานๆ แววตาแพรวพราวเชื่อมฉ่ำพาให้ทิโมธีรู้สึกคันยุบยิบในใจขึ้นมา

เขาเจอผู้หญิงไทยเปรี้ยวเข็ดฟันมาก็มาก แต่ไม่เคยเจอคนไหนที่ทำเอาต้องข่มใจไม่ให้เผลอทำอะไรน่าเกลียดต่อหน้าผู้คนเหมือนอย่างเธอเลย

“ชอบขนาดที่กินแบบไม่เหลือเลยล่ะครับ”

ปัง!

เสียงปิดประตูดังขึ้นที่ชั้นยี่สิบแปดซึ่งเป็นชั้นที่มีแค่ห้องสวีทสำหรับแขกวีไอพีของโรงแรม หลังประตูบานที่เพิ่งปิดไปมีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังฟัดกันอย่างกระหาย

ความเร่าร้อนของบทรักที่เริ่มขึ้นนั้นแม้แต่ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศก็ไม่อาจดับลงได้

“แฮ่ก อืม…พี่ทิมใจร้อนจังเลยค่ะ” แว่วเสียงหวานลอยมาเข้าหูของเจ้าของห้อง ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเล็กน้อยยามที่โดนเขาซุกไซร้หนักๆ ภายใต้ชุดเดรสเกาะอกสีดำถูกมือของเขาสัมผัสบีบคลึงไปเสียถ้วนทั่ว

“คุณมีนสวยขนาดนี้พี่ใจเย็นไม่ได้หรอกครับ” เขากระซิบเข้าที่ข้างหูพาให้มีนาขนลุกชันไปทั้งร่าง แต่แม้ว่าท่าทางจะหื่นกระหายทว่ามือของคุณทิมกลับเบามาก

เบาที่ว่านี้ไม่ได้หมายถึงเบาหวิว เหมือนเขารู้ว่าต้องเบาตอนไหนและตอนไหนที่ต้องบีบ ไม่ได้สักแต่จะเค้นสนองความมันตัวเองเหมือนที่เธอเคยเจอมา

และเพราะแบบนั้น ในยามนี้หนุ่มใหญ่อย่างเขาจึงสามารถปลุกปั่นเด็กสาวอายุน้อยอย่างเธอได้เป็นอย่างดี มีนารู้สึกว่าเลือดลมมันร้อนผ่าวไปทั้งร่าง

ความรัญจวนแล่นปรี่ขึ้นมาจากปลายเท้า ทุกจุดที่ปากของเขาพรมจูบนั้นยังคงความรู้สึกวาบหวามเอาไว้อย่างเหลือร้าย เล่นเอาดวงตาคมสวยถึงกับรื้นฉ่ำไปด้วยน้ำเลี้ยง เผลอครางเสียงหวานเพราะการกระทำของเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

“อ๊ะ! อื้มมม พี่ทิม” เธอร่ำร้องชื่อของเขา ร่างกายบิดเร้าจากความกระสันที่กำลังจู่โจม หน้าอกอวบแอ่นขึ้นอีกเล็กน้อยเพื่อให้คุณทิโมธีได้รูดซิปด้านหลัง

มีนาเป็นคนดูแลตัวเอง แม้ไม่ได้มีหน้าตาและหุ่นพระเจ้าสร้างโดยไม่ต้องพยายามอะไรมากเหมือนอย่างสุดที่รัก แต่เธอก็มั่นใจว่าความพยายามในทุกๆ วันไม่ทรยศ เพราะตอนนี้ที่ตัวเธอเหลือเพียงชั้นใน ผู้ชายตรงหน้าดูเหมือนจะชอบมากทีเดียว

“สวยไปหมดทั้งตัวเลยครับ” คุณทิโมธีพูดเพียงเท่านั้น ก่อนที่เกาะอกชั้นในของหญิงสาวจะดีดตัวออกจากกัน ปลดปล่อยเต้านมสีน้ำผึ้งนวลเนียนให้ต้องกับแสงไฟสีส้มที่หน้าประตู

ชายหนุ่มลากสายตาคมกริบไล่มองไปบนผิวเนื้อสีสวยขณะที่เมื่อถอดท่อนบนไปแล้วก็ถึงเวลาถอดท่อนล่างของเธอออก ตอนนี้ความอดทนของเขาได้สิ้นสุดลงแล้ว หลังจากที่ข่มใจในที่สาธารณะมานาน

เขาย่อขาลงไปนั่งคุกเข่า ปากกดจูบลงบนแพนตี้ตัวจิ๋วของแม่คนสวย ในเวลาเดียวกันมือก็เคล้นคลึงช่วงขาหนีบจนเธออ่อนระทวยไปด้วย

เขาชอบเวลาได้เห็นผู้หญิงโดนกระตุ้นจนต้องการอย่างแท้จริง ไม่ใช่เพียงแอคติ้งเพื่อเอาใจเพราะเขาเป็นคนจ่ายเงิน

ที่เคยบอกคุณมีนคนดีว่าชอบกินอาหารไทยจนกินได้แบบไม่เหลือนั้นพูดความจริงทั้งหมด วันนี้จะกินฮันนี่หอมหวานอย่างเธอไม่ให้เหลือเลยทีเดียว

“อ้าขาให้พี่หน่อยครับ คุณมีนหุบขาแบบนี้พี่กินไม่ถนัดนะ”

“อื้ออ พะ พี่ทิมคะ”