BURHAN ALİ DİNÇER
Sevdiğim kadın... Sevdam... Günlerdir duymuyordum sesini. Bir kere tek arama şansım olmuştu o'da çok kısa sürmüştü.
Bir kerecik de olsa duymuştum sesini. Kokusunu özlemiştim.. Kısık bakan bakışlarını özlemiştim..
İlk defa zor geliyordu görevde olmak. Doğru düzgün kavuşamamıştık. Özlemim bağrımı deşiyordu.
Teninde soluduğum çiçek kokusu hâlâ burnumun ucundaydı. Unutmamıştım.. Unutmak ne mümkündü..
Dağ başında günlerdir ne zaman geçmek biliyordu ne de ona özlemim dinmek biliyordu.
Telefonlarımız doğru düzgün çekmediği için ne haber verebiliyordum ne de ondan bir haber alabiliyordum.
Merak etmiş miydi beni? Ben çok merak ediyordum onu. Hele ki künyemi. Boynunda mıydı? Yoksa çoktan çıkarmış mıydı?
O gün sormuştum telefonda ama söylememişti. En merak ettiğim de bu
