FİRUZE GÖKMEN
Burhan gideli günler olmuştu. Ve ben günlerdir pusulamı kaybetmiş gibiydim. Yıllardır ondan ayrı kalmama, aramızda şehirler olmasına rağmen neden şimdi böyle hissediyordum anlam veremiyorum.
Belki de o zamanlar kendi içimde savaştığım duyguların tek taraflı olduğunu sanmamdandır diye düşünüyordum.
Günlerim okul ve ev arasında geçiyordu. Öğrencilerime ve kendim için oturttuğum çalışma düzenime alışmıştım. Ama ruhsuzdum etrafıma karşı.
Günlerdir robot gibi dolaşıyordum etrafta. Bugün cuma idi çocukları ailesine teslim ettikten sonra arabama binip kendimi sahil kenarına atmıştım. Yarın haftasonu tatili olduğu için geç saatlere kadar kafamı dinlemek ve inzivaya çekilmek bünyeme iyi gelecekti.
Elimde soğumaya yüz tutmuş kahvem ve sıkı sıkıya sarındığım siyah uzun kaşe kaba
