LXIV.
“SNOW, YOU’RE HERE?” tanong ni Sid.
May pagtataka sa mukha ni Sid nang makita ang anak sa mansion nila. Hindi lang iyon, napansin niya rin na hindi ito nakangiti at halatang galit. Nakikita niya sa mga mata nito na kagagaling lang nito sa pag-iyak. Hindi niya mapagkaila na may malaking dahilan kung bakit nasa harapan niya ang panganay na anak.
“Snow, napadalaw ka?” nakangiting tanong ni Ivy. Nagsusuklay ito habang papababa ng hagdan.
“Oo nandito ako, Mom, dahil may dapat kayong malaman,” seryosong sabi ni Snow. Tiningnan nito ang ama. “Dad, sabihin mo. ’Wag mong hayaan na ako pa ang magsabi kay Mommy.”
“Snow,” sambit ni Sid. Nakaramdam na siya kung anong ibig sabihin ng anak.
“Ano, Dad? Kung si Ice ay nakayanan mong patahimikin—ibahin mo ako. Babae ako! And I know how it hurt
