ท่าทางไว้ตัวถือดีทำเอาอณาธิปมันเขี้ยว
“อะ อ้าว ไม่คิดขอบคุณกันเลยเหรอ” เขาท้วงเสียงขึง เธอค้อนให้ พลางขยับห่างเพื่อไว้ระยะพอสมควร
“แน่ะ จะมากลัวอะไรผมล่ะครับ” เขาเอ่ยอย่างน้อยใจเมื่อเห็นอาการไว้ตัวจนดูเหมือนตัวเขาเป็นอะไรสักอย่างที่น่ารังเกียจ
...แล้วเขาจะแคร์หล่อนทำไมกัน เมื่อคิดน้อยใจแต่ใจอดถามตัวเองไม่ได้เช่นกัน เมื่อจู่ๆ เขาก็มีความรู้สึกนั้นขึ้นมา ไม่สิ...มันมีมาหลายเดือนแล้ว!
‘ตาบ้า! หื่นไม่เก็บอาการ ใครจะอยากอยู่ใกล้’
“เปล่า ไม่ได้กลัว”
“ดี งั้นเราเข้าข้างในกันเถอะ” เขาว่าพลางเดินเข้าไปหาคนระวังตัวเอง ถือวิสาสะโอบไหล่มนแล้วรั้งเข้าหาตัว
ตากลมโตขยายกว้างอย่างตกใจ ขืนตัวออกจากวงแขน หากแต่เขากลับรั้งและเพิ่มน้ำหนักแขนไม่ให้เธอขัดขืน เธอหน้าเปลี่ยนสีมองสบตาเขาอย่างไม่ชอบใจ หากแต่เขาทำเป็นไม่ใส่ใจ แล้วเอ่ยขึ้นว่า
“ไปเถอะ ผมหิว” เขาว่าสีหน้าจริงจัง เธอขืนตัวหยุดกึก
“หิว” เธอ
