“ว่าไงล่ะ ตกลงยอมรับหรือยัง ว่าเราเป็นอะไรกัน” เขายังสนุกที่ได้แหย่ เมื่อสังเกตเห็นเธอยืนตัวสั่นอย่างคนโกรธ หากแต่ไม่ได้ระบายความอึดอัดออกมา
“คุณยอมรับไปคนเดียวเถอะ เพราะสำหรับสา สัญญาบ่งบอกเป็นแค่การแลกเปลี่ยน...” แม้จะเป็นประโยคที่เจ็บปวด แต่เธอก็กลั้นใจเอ่ย เพื่อย้ำเตือนตัวเขาและตัวเธอเอง ว่าความสัมพันธ์ทางกายที่เกิดขึ้นระหว่างกัน ควรเรียกว่าอะไร แต่แน่ละถึงเขาจะร้ายหากแต่ครั้งหนึ่งเขาได้ช่วยเธอและโจเซฟเอาไว้ แล้วอย่างนี้เธอจะคิดเช่นไรกับเขาได้
คำพูดของณริสาทำเอาชายหนุ่มนักธุรกิจถึงกับอึ้งไป ใช่ ไม่แปลกหากเธอจะคิดแบบนั้น ‘อาญาเถื่อน’ ที่เขาต้องการและเขาก็ได้มันมาแล้ว ความบริสุทธิ์ที่ผู้หญิงทุกคนต่างหวงแหนไว้ให้ชายคนรัก แต่เขาก็ได้มาจากเธอจนสาแก่ใจแล้วนิ แล้วจะคิดมากอะไรแทนเธออีก...
ร่างบางเดินออกจากเงาพุ่มไม้ตรงไปยังที่พัก เมื่อชายหนุ่มที่สนทนากันอยู่หันหลังให้
เมื่อณริสาเดินหายลับ
