Ep.5 ใครกันแน่ที่สำคัญ

858 Words

ครืด~ ครืด~ โทรศัพท์มือถือของขุนเขาแผดร้องขึ้นมาแทรกกลางความคิดที่กำลังตีกันรวนอยู่ในหัว แว๊บหนึ่งที่ตากลมใสเหลือบมองในยามที่ทำทีเป็นหันไปมองเบาะทางด้านหลัง เห็นเสื้อแจ็กเก็ตราคาแพงอยู่ตรงนั้นจึงหยั่งเชิงขอออกไป “ขอยืมเสื้อได้ไหม” ใบหน้าคมคายกดรับทั้งที่ไม่ได้หันมามอง เห็นอยู่ว่าตอนนี้เขาหยุดโฟกัสที่โทรศัพท์มือถือมากกว่า พอเขาเห็นรายชื่อที่โชว์เท่านั้นแหละ อาการของขุนเขาเริ่มออกทันที “เธอเงียบแป๊บนะ” คนฟังถึงกับเบือนหน้าหนี มีเสียงหัวเราะหลุดออกมาเบาๆ อย่าบอกนะว่าเธอจะดีใจได้แค่ไม่กี่นาที ตอนนี้ความรู้สึกมันใกล้จะดิ่งลงอีกแล้ว แค่เห็นเขาคุยโทรศัพท์แล้วเดินออกไปรับผู้หญิงคนนั้น เห็นสายตาหวงและห่วงใยกันก็หน่วงเกินทน ยังต้องมาเห็นเขารับสายใครอีกคนแล้วบอกให้เธออยู่เงียบๆ อีกหรือไง ที่เป็นแบบนี้เพราะเธอคนนั้นสำคัญมากกว่าใช่ไหม หรือนี่จะเป็นสัญญาณเตือนที่บอกให้เธอเริ่มทำใจ “ว่า…” (อยู่ไหนเนี่ย เดินมาส่งไว้ที่โต๊ะแล้วหายไปไหน ถ้ายังไม่กลับจะเดินไปตามที่ห้องน้ำแล้วนะขุน) “เดินไปตามอะไรในที่แบบนั้นวะพลอย” (ไม่รู้แหละ ฉันเชื่อว่าแกต้องอยู่ในห้องไหนสักห้อง จะออกมาดีๆ หรือจะให้ไปตาม) “อย่าทำอะไรบ้าๆ นะเว้ย ไอ้เหี้ยสิงกับไอ้ซีดีหายหัวไปไหน ขอคุยดิ” (คุยอะไร จะให้พวกนั้นห้ามฉันงั้นเหรอ) “แล้วควรเดินเข้าห้องน้ำผู้ชายเหรอ คิดแบบนี้ ถ้าอยู่ใกล้เธอโดนแน่” (แล้วสรุปอยู่ไหน เมื่อไหร่จะกลับมา) “โทษๆ พอดีว่ามีธุระด่วนอ่ะ” (ธุระอะไร ด่วนอะไรก่อน ทำไมถึงไม่บอกกันเลย) “เออน่า แป๊บเดียว เดี๋ยวกลับไปรับ” (แน่นะ) “แน่ดิ รอที่นั่น ห้ามไปไหน ห้ามเมา ห้ามอ่อย ห้ามสร้างปัญหา” (ถ้าแกไม่มาปัญหาเกิดแน่) “ไปแน่นอน อย่าให้เห็นว่าไปแล้วไปเจอ ไม่งั้นจะบุกไปให้ถึงที่เลย ขอเตือน” ปลาวาฬนั่งฟังบทสนทนาของคนทั้งคู่อยู่เงียบๆ ฝ่ามือบีบกำเข้าหากันจนรู้สึกว่ามันชื้นเหงื่อ เอาจริงๆ เธอเคยเห็นผู้หญิงคนนั้น เคยแอบส่องอยู่เหมือนกันจนรู้ว่าพวกเขาสนิทกันมากๆ ใครๆ ก็บอกว่าคนทั้งคู่เป็นเพื่อนกัน แต่เท่าที่ฟังมันมีอะไรที่มากกว่านั้นหรือเปล่า ทั้งท่าทีห่วงใย การกระทำที่เหมือนจะแคร์มากๆ อีกอย่างวันนี้ก่อนที่เขาจะเจอกับผู้หญิงคนนั้นเขาตั้งใจที่จะมาส่งเธอ ทว่าพอผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเขาก็รีบเดินออกไปหาทันที ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหากในตอนนี้ขุนเขาอยู่กับเธอ เขาจะออกไปรับผู้หญิงคนนั้นแบบที่บอกเธอในสายหรือเปล่า เอาให้รู้กันไปเลยว่าเธอที่เผลอคิดว่าตัวเองก็อาจจะมีอิทธิพลต่อใจเขาอยู่บ้างไม่มากก็น้อย ทุกอย่างมันเป็นความจริงหรือเป็นเพียงสิ่งที่เธอคิดไปเอง @คอนโดมิเนียมของขุนเขา แล้วก็เป็นแบบที่คิด ทันทีที่ประตูห้องชุดหรูปิดลง ร่างสูงโปร่งเข้าจู่โจมทันที ร่างแบบางถูกดันประชิดเข้ากับผนังเย็นเฉียบ ริมฝีปากร้อนผ่าวขยับเข้ามาจูบปิดปาก กระแทกกลีบปากนุ่มบดเบียดกันซ้ำๆ ก่อนจะสอดปลายลิ้นเข้ามาเกี่ยวควานความหวานจนเธอได้สัมผัสกับรสขมฝาดของแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มเข้าไปก่อนหน้า เขาเคยบอกว่าเขาไม่ชอบจูบใคร แต่ไม่รู้ว่าเขาจะรู้ตัวไหมว่าเขาจูบเธอทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน “รีบเหรอ อ๊ะ~” ปลาวาฬเชิดใบหน้าขึ้น เปิดทางให้ใบหน้าคมคายซุกไซ้เข้ากับซอกคอขาว ลมหายใจที่เริ่มติดขัดของเขาเป็นสัญญาณที่ทำให้รู้ว่าเขาต้องการเธอมากแค่ไหน ขุนเขาไม่เคยอดทนกับเรื่องแบบนั้นได้ตอนที่อยู่ใกล้เธอ “อยาก” คำสั้นๆ ดังออกมาจากปากก่อนที่ริมฝีปากหนาจะขบเม้มลำคอขาวอย่างมันเขี้ยว มือหนาลูบไล้เรือนร่างของเธอแทบทุกสัดส่วนเหมือนเป็นการสำรวจ ทั้งบีบเคล้นก่อนจะเปลี่ยนเป็นเป็นขย้ำไม่ต่างจากเสือหนุ่มที่กำลังหิวโซ “ตัวเธอโคตรหอมเลย” “อ๊ะ~” ร่างบางถูกดันไปที่โซฟาหรูกลางห้อง ไอ้ที่เขาบอกอยากให้เธอมาเก็บของ เหมือนตอนนี้จะยังไม่มีอะไรให้เก็บ คงนานจนกว่าทั้งเธอและเขาจะสุขสมจึงจะได้เก็บเสื้อผ้าที่กำลังถูกถอดออกทีละชิ้นทั้งเธอและเขา กระทั่งเราสองเปลือยเปล่าไปพร้อมกัน ___________________ พี่ขุนดูหิวนะคะ ใดๆ คือเนมเชื่อว่าปลาวาฬนางไม่ยอมเป็นฝ่ายเสียใจแน่ๆ ☺️ อ่านแล้วชอบ ฝากคอมเมนต์หน่อยนะคะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more