Ep.2 เลือดขึ้นหน้า
1039 Words
‘เอาเป็นว่าถ้าว่างตรงกันก็ค่อยไปส่งละกัน’
ในเมื่อปลาวาฬบอกมาแบบนั้น หรือเขาควรปั่นเธอคืน!
ขุนเขานิ่งอยู่กับความคิดของตัวเองก่อนจะมองหาใครอีกคนที่เข้ามาวุ่นวายอยู่ในจิตใจ
เธอที่มองไปเมื่อไหร่ก็เจอเลย ปลาวาฬคนที่สวยที่สุด ขาวที่สุด น่ารักที่สุด ในเมื่อคนที่เป็นที่สุดแบบเธอเคยเป็นของเขา ซึ่งเขาได้เป็นผู้ชายคนแรกด้วยซ้ำ แบบนั้นใครจะอยากปล่อยไป เธอแม่งดีต่อใจทุกอย่าง บอกตรงๆ กูยังเสียดาย!
“มึงหายหัวไปไหนมาวะขุน นานจัด”
“เออ หายไปเป็นชาติ” สิงโตกับซีดีตวัดสายตามองเพื่อนตัวดีที่บอกว่าไปเข้าห้องน้ำ แต่อยู่ๆ กลับหายไปเป็นชาติกลับมาอีกทีถึงกับนั่งเหม่อ ว่าแต่เหม่ออะไรของมัน
“อะไรของมึงครับ ถึงขั้นเหม่อ”
“อาการนี้คือเจอคนที่อยากได้แต่ไม่ได้ปะ”
“หัดเสือกอีกแล้วนะ”
“อ้าว ออกตัวแรงนี่หว่า ด่ากูปุ๊บความเสือกของกูอัพเลเวลขึ้นเลยนะ”
“รำคาญ!” ขุนเขาตอบกลับก่อนจะสบตาไอ้สองตัวนี่แบบเรียงตัว ทำไมวันนี้ไอ้คาลวินไม่มาบ้างวะ อย่างน้อยๆ ไอ้คุณคนดีนั่นมันก็ช่วยสงบปากไอ้พวกนี้ให้เขารู้สึกรำคาญน้องลง
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์ของขุนเขาสั่นสะเทือนจนหนุ่มหล่อต้องละสายตาจากปลาวาฬแล้วจ้องหน้าจอโทรศัพท์
“ว่า…”
(อยู่ไหน ออกมารับหน่อย)
“รับที่ไหนพลอย ดึกดื่นป่านนี้ไปแรดที่ไหนอีก”
(ปากเสีย ฉันเป็นเพื่อนแกนะ พูดแบบนี้เลยเหรอขุน แกนี่มัน…)
“เออๆ อยู่ไหน ตกลงเกิดอะไรขึ้น”
(ฉันอยู่หน้าผับที่แกโพสต์รูปพร้อมกับแท็กร้านนั่นแหละ ออกมารับหน่อย วันนี้คนเยอะมาก)
“อะไร อย่าบอกนะว่ามาคนเดียว”
(ใช่ไง ฉันมาคนเดียว)
“เธอแม่ง สิงสาราสัตว์เยอะฉิบหาย แต่งตัวโชว์ตูดโชว์นมมาโดนลากกลับบ้านแน่พลอย”
(บ่นอะไรนักหนา สรุปเป็นเพื่อนหรือเป็นผัวกันแน่ฮะ สรุปจะมาไหม คนมอง)
“เออเนี่ย กำลังเดิน” ถึงจะบ่นแต่ก็ใช่ว่าจะปล่อยเพื่อนไว้แบบนั้นได้ ให้พึ่งพาไอ้สิงโตกับไอ้ซีดีน่ะเหรอ ให้พวกมันสองตัวมัดรวมกันก็สู้คนอย่างขุนเขาคนเดียวไม่ได้อยู่ดี
ขุนเขาเดินออกจากโต๊ะโดยมีโทรศัพท์แนบที่ข้างหู เพราะห่วงคนที่อยู่คนเดียวในตอนนี้มากกว่าเลยไม่ได้มองใครอีกคนที่เขากำลังเดินผ่าน กลับกลายเป็นเธอที่มองตามเขาแทน
ขุนเขาชักสีหน้าใส่คนที่ยืนสวยๆ ทั้งที่รู้ว่าผู้ชายกำลังมองเธอด้วยความสนใจ มีเพื่อนเหี้ยๆ ตั้งหลายคน มันไม่ทำให้เธอคิดได้ขึ้นมาเลยหรือไงว่าที่นี่มันไม่ได้ปลอดภัยสำหรับเธอ
“มองเหี้ยอะไร” แน่นอนว่าไม่แรงไม่ใช่ขุนเขา หันไปตลาดใส่คนที่มองเพื่อนเขาตาเป็นมันก่อนจะเดินไปโอบร่างบางต่อหน้าผู้ชายคนนั้น
อย่าได้คิดว่าจะใกล้เพื่อนกูได้ เห็นแบบนี้แล้วยังกล้ามึงก็เข้ามา จะเหยียบหน้าให้!
“แล้วแกจะแรงเพื่อ เดี๋ยวก็ได้มีเรื่องกันอีกหรอก”
“มีก็ช่างแม่ง เธอไม่เห็นมันมอง?”
“เห็น แล้ว?”
“ตอบแบบนี้มันน่าลากกลับไปส่งบ้านเลยว่าไหม หรืออยากให้โทรตามพี่ไอ้วินว่ามาเลย”
“ปากเสีย” ใบหน้าสวยหุบยิ้ม แบบนั้นมันก็ยิ่งทำให้เขารู้จุดอ่อนของเธอ
“แล้วมาทำไมเนี่ย ไหนบอกว่านอนแล้ว”
“ตากระตุก”
“แล้ว?”
“มีลางสังหรณ์ว่าแกจะมีเรื่องไง”
“มีรงมีเรื่องอะไรพลอย มีที่ไหน”
“ไม่รู้แหละ รู้สึกแบบนี้ทีไรไม่เคยพลาด” ขุนเขากดปลายลิ้นเข้ากับกระพุ้งแก้มพลางชักสีหน้ากลับ
“เลอะเทอะว่ะ มั่วมาก”
“ไม่รู้แหละ ว่าแต่แก ไปอ้อนตีนใครเขาไว้หรือเปล่า”
“มีซะที่ไหน”
“ไม่เชื่อ เรื่องผู้หญิงอีกแน่ๆ ใช่ไหมขุน”
“โอ๊ยแม่ง! ซักเหมือนเป็นเมียเลยว่ะ”
“หน้าอย่างแกใครเขาจะเอาทำผัวห๊ะ! มีดีแค่หล่อ”
“ใครบอกว่ามีแค่นั้น” ระดับขุนเขาจะมามีดีแค่หล่อได้ยังไงกันวะ
แล้วจังหวะที่กำลังยืนเถียงกับเพื่อนอย่างเอาเป็นเอาตาย และไม่รู้เลยว่าเผลอดึงพลอยชมพูเข้ามาใกล้ขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหน ที่รู้ๆ ตอนนี้ใกล้มากจนหน้าแทบจะชนกัน และจังหวะนั้นปลาวาฬดันเดินออกมาพอดี
มันจะไม่มีปัญหาเลยถ้าเธอเดินออกมาคนเดียว แต่มันไม่ใช่ไง เธอเดินออกมาพร้อมคนอื่น คนอื่นที่หมายถึงผู้ชายเสื้อสีดำ
เธอชะงักมองหน้าเขาสลับกับคนที่เขากอดอยู่ ไม่รู้แหละว่าตอนนั้นเธอคิดอะไร แต่เขาสบตาเธอและมองคนข้างๆ ของเธอเหมือนถามผ่านสายตาว่าจะไปไหนด้วยกัน
“น้องวาฬจะรอพี่ตรงนี้แล้วให้พี่ไปเอารถมารับหรือเดินไปที่รถพร้อมกันดีครับ”
เอารถมารับ กลับพร้อมกัน? เหี้ยอะไรวะเนี่ย เขาบอกเธอแล้วว่าเขาจะไปส่งเธอเอง บอกแล้วว่าไม่ให้กลับกับคนอื่น เธอทำแบบนี้ทำไมวะ
“วาฬรอตรงนี้ละกันนะคะ ดื่มเยอะ เวียนหัวนิดหน่อยค่ะ” เธอหันไปยิ้มให้มัน ยิ้มหวานกว่าตอนยิ้มให้กูอีก ยอมได้เหรอขุน มึงยอมได้เหรอ
“ได้ๆ” ไอ้เหี้ยเสื้อดำมันตอบ มึงได้ แต่กูไม่ได้โว้ย จะเอาปลาวาฬกลับ คุยกับส้นตีนของกูหรือยัง เหี้ยเอ๊ย! เลือดขึ้นหน้าเลยกู!
“ขุน ไอ้…” และก่อนที่พลอยชมพูจะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น เขารีบลากเธอเข้าด้านใน
เป้าหมายคือเอาเธอไปฝากไว้กับไอ้ซีดีและสิงโต ส่วนเขาน่ะเหรอ จะกลับไปขยี้ไอ้เหี้ยที่ใส่ชุดสีดำ กล้ามากที่มาคุยกับเด็กกู!
ความสัมพันธ์แบบใด หวงทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน 5555555555
- Writer
