The Prince's Lover (BL)

Chapter 2

Kahit na naiinis ako sa kanya dahil parang napipilitan lang siya kanina nang umamin siya sa mga kaibigan namin ay maingat ko pa rin siyang inalalayan na maupo sa kama.

Nang umupo ako sa tabi niya ay bahagya pa siyang lumayo sa akin at nag-iwas ng tingin. Naikuyom ko ang kamay ko at pilit na pinahinahon ang galit na bumabangon sa dibdib ko. Ngunit ano pa nga ba ang aasahan ko? Nikolai was forced to accept me. I forced him kaya siya ganito sa akin ngayon. I sighed.

"Nik," tawag ko sa kanya.

Nang lingunin niya ako ay napunta ang mga mata ko sa mga labi niyang bahagyang nakabuka. Bago ko pa makontrol ang instinct ko ay niyuko ko na siya at inangkin ang mga labi niya. His fúcking delicious, sweet lips.

Naramdaman ko ang pagtulak ng mga kamay niya sa dibdib ko ngunit hindi ko hinayaan na maghiwalay ang mga labi namin. Pinigilan ng kamay ko ang batok niya bago pa siya makaatras palayo sa akin.

I deepened the kiss kahit na naramdaman ko ang lalo pa niyang pagtulak sa akin. Nang halos hindi na kami makahinga ay saka lang ako kumalas sa mga labi niya ngunit dumiretso naman ang mga labi ko sa leeg niya at saka ko siya itinulak pahiga sa kama. Dali-dali akong pumatong sa kanya at idiniin ang sarili ko sa harapan niya.

"Vik! Stop it!" bulyaw niya sa akin nang akmang itataas ko na ang t-shirt niya para hubarin iyon sa kanyang katawan.

Humihingal na bumitaw ako sa kanya at pabagsak na nahiga sa tabi niya. Kung hindi ko lang iniisip ang epekto sa katawan niya ng ginawa ko kagabi, ay hindi ko pipigilan ang sarili ko.

"Our friends are just outside, please control yourself. Please!" matigas niyang sabi ngunit punung-puno iyon ng pakiusap.

Umungol ako nang may pagtanggi ngunit hindi muna nagsalita.

"Vik, please!" ulit niya sa pakiusap niya sa akin. Tumingin ako sa kanya at tumitig sa mga mata niya. Natunaw ako nang makita ko ang pagsusumamo sa mga ito.

"Fine," napipilitan kong sabi.

"But let me have kisses whenever and wherever I want them," pahabol ko. Of course, hindi ako magbibigay kung wala akong makukuha pabalik.

Nakita ko ang pagpasok ng pagkagimbal sa kanyang mga mata.

"Not in front of our friends," matigas niyang saad.

Ngumisi ako sa kanya.

"Whenever and wherever, Nik," mas matigas kong saad.

Nagtitigan kami hanggang sa siya ang unang sumuko at tumalikod sa akin. Lumapit naman ako at niyakap siya.

"We're lovers now, Nik. Kailangan na nilang masanay na naglalambingan tayo sa harap nila," waring pagpapaliwanag ko sa kanya sabay halik sa batok niya. Naramdaman ko naman ang pagsiko niya sa akin na ikinatawa ko. Pagkatapos niyon ay binalot na kami ng katahimikan.

"This is fúcking weird," narinig kong bulong niya.

"Yeah," sagot ko, admitting that I feel the same.

Dati ay hindi kami nahihiga nang magkatabi. At kung magkakatabi man kami sa upuan at hindi ganito kalapit. Ang pinamalapit lang na pagkakataon na nagkakalapit ang aming mga katawan at kapag inaakbayan ko siya na sandaling-sandali lang dahil kaagad siyang umiiwas. Ngunit ngayon, damit na lang ang nasa pagitan naming dalawa.

"But even if it gives us a weird feeling, I am enjoying it," pag-amin ko sa kanya.

Hindi na siya sumagot pagkatapos niyon. Ipinikit ko ang aking mga mata hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa likuran niya.

...

Mahihinang katok ang gumising sa akin. Naaalimpungtang bumangon ako at mabilis na tinungo ang pinto para buksan iyon. Nik was still sleeping at ayokong maabala siya ng kung sinomang istorbing kumakatok sa pinto.

"What?!" angil ko kay Jethro na akmang kakatok ulit.

"You told us na oorder ka nang pagkain. Dalawang oras na ang lumipas. Nalampasan na tayong lahat ng gutom. May balak ka pa ba o idadamay mo kami sa Hindi mo pagkain?" nanunuyang sabi niya sa akin bago sumulyap kay Nikolai na natutulog pa. Mabilis ko namang tinakpan ang linya ng paningin niya.

"Pati ba naman pagtingin ay bawal na rin?" nang-iinis niyang sabi sabay halukipkip sa harapan ko.

"Shut up, you dork. C'mon! Wag tayong dito mag-usap."

Lumabas na ako at isinara ang pinto.

"Did you fúck him all night that's why he's so exhausted?"

"None of your business," malamig kong sagot sa katanungan niya.

Naabutan namin si Pavel na halatang naiinis na sa gutom.

"He was sleeping," kaagad na sabi sa kanya ni Jethro na tila sinusumbong ako.

"Well, are you still planning to order us food or kanya-kanya na lang tayong bili?" Inis niyang tanong sa akin.

"Jethro has that magic card of his. Sana umorder na lang kayo kaninang hindi na ninyo ako mahintay."

Lalong nanggalaiti sa inis si Pavel.

"Kung alam lang namin na matutulog ka Pala, umorder na kami. And what the hell, lalong nalampasan ng gutom si Niko niyan. It's already 1pm, you shit."

Napamura ako sa sarili ko. Oo nga pala. Wala pang almusal si Niko.

"I'll wake him. Oorder na rin ako ng pagkain natin."

Hindi ko na sila hinintay na sumagot pa. Kaagad na akong bumalik sa kuwarto at hinanap ang phone ko. Magpapa-deliver na sana ako ng pagkain namin ngunit naisip kong ito na ang huling araw namin dito sa Japan kaya bakit hindi na lang kami lumabas para makapamasyal kami kahit konti?

Nag-chat ako sa group chat naming lima na magbihis na ang dalawa dahil sa labas na kami kakain. Pagkatapos niyon ay naligo ako nang mabilis, nagbihis, at saka ginising si Niko.

"Hey." Bahagya ko siyang niyugyog upang magising na siya.

"We're going out. I want you to come with us," bulong ko sa kanya.

"My body still hurts," ungol niya.

"C'mon, Nik. This is our last day here. Pagkatapos nito ay babalik tayo agad at uuwi na sa Russia. Pavel and Jethro are waiting."

Tumango siya at saka bumangon. Papikit-pikit pa ang kanyang mga mata.

"Gusto mo bang tulungan kitang maligo? Or huwag ka na lang kayang sumama? Maiwan ka na lang at magpahinga. Iuuwian na lang kita ng pagkain mo."

Dahil sa sinabi kong iyon ay kaagad siyang nagmulat.

"No, kaya ko."

Tumayo na siya at kaagad na dumiretso sa banyo. Ako na ang kumuha ng bihisan niya.

Weird.

Nasabi ko sa sarili ko dahil sa unang pagkakataon ay naghahanda ako ng mga damit na Hindi para sa akin. Kahit ang mga babaeng nakakasama ko sa gabi ay hindi ko ipinaghahanda kahit na nakikita ko noon na nahihirapan silang gumalaw.

Well, Nikolai is special. He's actually so special that I wouldn't mind preparing his clothes for him. Kung dapat na naming sanayin ang mga kaibigan namin na kumikilos kami in a romantic way, dapat ay sanayin na rin namin ang sarili namin na pagsilbihan ang isa't isa, hindi ba?

Nang maayos ko na ang mga bihisan niya ay lumabas ako ulit sa kuwarto to give him some privacy. Nadatnan kong nagpalit lang ng shirt ang dalawang kaibigan ko at naghihintay na sa amin.

"Where's Nik?" Pavel demanded. Inikutan ko siya ng mga mata.

"Taking a bath. He's coming with us. Chance na rin nating mag-sightseeing dito sa Osaka kahit sandali lang."

"Great. Akala ko nilumpo mo na naman siya," pagpaparinig sa akin ni Jethro. Hindi ko na lang siya pinansin at inabala ang sarili ko sa paghihintay sa kanya. I did some reservations in my phone as well para sa aming apat sa isang restaurant dito sa Osaka.

After 30 minutes, Niko finally came out from the room.

All eyes were on him when he walked towards us. Kahit na may dinaramdam siya, he seems like glowing in his white button up shirt and blue jeans. May nag-iba sa kanya. Alam kong may nag-iba. O baka ako lang ang nakapansin niyon? Nang saglit kong sulyapan ang mga kaibigan ko, my question was answered. They too see what I see. Akala ko ay mga babae lang ang gumaganda kapag nagkaka-experience na sila o kapag katatapos lang romansahin ng mga lalaki. But looking at Niko right now changed what I was thinking.

I swallowed hard while my mind was overthinking again. He has this strong aura right now that is attracting men that even our friends seem to admire his glow. Parang ayaw ko na siyang isama dahil baka mas marami pang tao ang ma-attract sa kanya.

"Let's go? I'm so hungry," mahina niyang saad na nag-iwas ng tingin. Hindi lang niya nakikita kundi nararamdaman din niya ang paghanga sa mga mata ng mga kaibigan namin dahil alam ko, hindi lang paghanga ang ipinapakita ng mga mata ko. Naroon din ang matinding gutom para sa kanya. Hindi na Ako sa pagkain nagugutom ngayon kundi sa katawan na niya. Lalong-lalo na sa bahagi niyang ako pa lang ang nakakakita, nakatitikim, at nakakaangkin.

I can feel my length hardening, wanting to enter that small hole between his legs.

Ngunit bago ko pa siya maitulak pabalik sa kuwartong pinanggalingan naming dalawa ay lumapit na ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya. Naramdaman ko ang palihim na pagpupumiglas niya ngunit hindi ko pinakawalan ang kamay niya.

"Let's go," yaya ko sa kanilang tatlo at hinila na si Niko. Tahimik namang sumunod sa amin ang dalawa.