วันต่อมา…
“เนลว่าไม่ดีแน่ ๆ ค่ะพี่เรซ” พูดพร้อมส่ายหน้าไปมา
“ดีสิ พยาบาลสอนวิธีพี่มาหมดแล้ว” มันไม่เกี่ยวกันไหม ที่ฉันพะวงไม่ใช่เรื่องนี้
“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ เนลว่าเราจ้างพยาบาลพิเศษมาดีกว่าเนอะ” ฉันเสนอความคิด
“ไม่เอา พี่ไม่ชอบอาศัยอยู่ร่วมกับคนอื่น”
“ก็ให้เขามาเฉพาะเวลาเนลอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้ นะคะพี่เรซ นะคะ นะคะ”
“ไม่อะ พี่ไม่ชอบให้คนอื่นเข้าห้อง” ยังยืนยันเสียงแข็ง นี่เขาโง่จริงหรือว่าแกล้งโง่ หรือเป็นฉันที่คิดมาก ส่วนเขาไม่ได้คิดอะไรเลย
“เนลก็ทำใจไม่ได้ถ้าจะให้พี่เรซอาบน้ำให้แต่งตัวให้”
“เชื่อใจพี่สิ พี่ไม่ทำน้องเจ็บหรอกครับ” ยัง ยังหน้านิ่งตีหน้าซื่อ
“มันไม่ใช่แบบนั้นค่ะพี่เรซ คือเนลอายไหมอ่า เนลต้องแก้ผ้าต่อหน้าพี่เรซเลยนะ ไม่ไหวหรอก”
“ไม่ต้องอายหรอก ปะ อาบน้ำกัน”
“พิ พี่เรซ ดะ เดี๋ยว” ไม่ฟังฉันเลยแม้แต่นิดเดียว อุ้มฉันเข้าห้องน้ำมาแล้ว เอาสิ จะขัดขืนยังไงในเมื่อแ
