การชิงความรักคืนของนางร้าย

สตรีน่าสมเพช

คืนนี้ลู่จิวเตรียมตัวมานอนที่บ้านภรรยา เขาตั้งใจจะเปิดใจคุยเรื่องลูกพร้อมทั้งขอโอกาสแก้ตัว แต่นางกลับหนีไปนอนกับลูก ให้เขานอนในห้องนาง ทุกวันนี้เขาเครียดและอึดอัดใจมากจนไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว ไม่ใช่เขาไม่โกรธแค้นที่ชิงอีอยู่ในเหตุการณ์ตกน้ำของลูก แต่เขาไม่รู้ว่าชิงอีทำจริงหรือไม่ ทั้งเป็นเขาเองที่นำนางเข้ามาในครอบครัว ตอนตัดสินใจตกลงรับนางมาเขาคิดว่าภรรยาเขาอาจจะรับได้เพราะนางก็มีแต่ลูกชาย นางชอบของสวย ๆ งาม ๆ

เขาจึงคิดแทนนางว่านางอาจจะอยากได้ลูกสาว แต่เขาคิดผิด นางไม่ได้รักเด็ก นางแค่รักลูก เมื่อเห็นว่านางเมินเฉยต่อชิงอี ทำให้เขารู้สึกผิดและสงสารจึงเอ็นดูชิงอีออกหน้าเกินลูกของตนเอง ไม่ผิดที่นางจะเกลียดชังและโกรธแค้น แต่มาคิดได้ตอนเสียลูกไปแล้วมันได้อะไร ทุกวันนี้เหมือนนางจำใจจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ

ตั้งแต่เกิดเรื่องนั้น เขาก็เริ่มไม่ชอบใจในตัวชิงอี แต่ทำอะไรมากไม่ได้ นางมีเขาแค่คนเดียว พ่อของนางก็เคยช่วยชีวิตเขาไว้ มันไม่ชัดเจนว่านางตั้งใจผลักลูกเขาหรือเปล่า แต่ก็อย่างที่ภรรยาเขาพูด มีนางคนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์ แล้วยังพาน้องไปเล่นริมน้ำทั้งที่นางค่อยบอกลูกเสมอว่าห้ามเล่นใกล้น้ำ ถ้าจะเล่นต้องมีนางหรือเขาอยู่ด้วยเท่านั้น ใครเล่าจะไม่คิดว่านางตั้งใจทำ

แกร๊ก

เป็นซูฉีที่นอนไม่หลับ คิดเรื่องราวต่าง ๆ เหตุและผลที่ตัดกันย้อนแย้งกันจนเธอทนไม่ไหว ตัดสินใจจะมาคุยกับเขาเลยดีกว่า เธอโกรธที่เขาปกป้องชิงอีทั้งที่เธอต้องเสียลูกไป

หลังจากที่คิดดูดี ๆ แล้ว มันก็ไม่ชัดเจนว่าชิงอีเป็นคนผลัก รู้เพียงว่านางเป็นคนวิ่งมาเรียกคนไปช่วยเท่านั้น แต่จะด้วยอคติหรืออะไรก็แล้วแต่ เธอนั้นโทษชิงอีที่ไม่ดูแลลูกเธอให้ดี โทษที่เธอไม่ห้ามลูกของเธอไม่ให้เข้าใกล้ลำธาร ยิ่งสามีปกป้องเธอก็ยิ่งเกลียด

แต่เธอสัมผัสได้ ว่าเขาเสียใจ เธอมีสัญชาติญาณที่เฉียบคม ทุกครั้งที่เจอกันในตาเขาจะแฝงความรู้สึกผิดและขอโทษ ที่ชัดที่สุดคือความเสียใจ เธออยากเมินเฉยแต่ใจเธอมันรักเขาไปแล้ว ช่างน่าสมเพชจริง ๆ อยากเกลียดแต่เกลียดไม่ลง

หลายครั้งเธอพยายามให้อภัย คิดที่จะเริ่มต้นใหม่ แต่พอเห็นชิงอีเรียกเขาว่าท่านพ่อ ความเกลียดก็ตีขึ้นมาในใจเธอทุกที แต่จะให้เธอกำจัดเด็กเธอทำไม่ลง เธอมีลูก และเข้าใจดีว่าเลยล่ะการเสียลูกไปมันเป็นยังไง เธอไม่อยากให้พ่อของชิงอีทรมานแบบเธอ

เนื้อเรื่องมันกำลังใกล้เข้ามาหาเธอและครอบครัวเต็มทีแล้ว พรุ่งนี้เช้าคงเริ่มแล้วสินะ...เธอยังต้องรักษาครอบครัว

เรื่องของลี่ชิงอีก็ควรจะจบได้แล้ว เธอจะปล่อยวางเพราะไม่มีใครรู้ความจริงเลยนอกจากชิงอี แต่ถ้าเธอสัมผัสได้ว่าชิงอีคิดร้ายกับลูกเธออีกแม้แต่นิด เธอก็คงปล่อยไว้ไม่ได้เหมือนกัน ดังนั้นเธอต้องปรับความเข้าใจกับเขาภายในคืนนี้ ไม่ให้อภัยหมดใจแต่ก็ยังมีเยื่อใย

“ท่านนอนหรือยัง”

“ยัง...เข้ามาก่อนสิ”

“ข้าอยากคุยกับท่าน..เรื่องของเรา”เอาเถอะ มาลองเริ่มกันใหม่

“อืม..”หรือนางจะพอกับเขาแล้วนะ

“ข้าว่า..เราเลิกเป็นแบบนี้กันเถอะ..ข้าอึดอัด”เธอน้ำตาไหลอาบแก้มโดยไม่มีเสียงสะอื้น เธอรู้สึกเพียงแค่ว่ามันต้องการไหลออกมาเท่านั้น

“เจ้าจะยกโทษให้ข้าได้จริงหรือ..”ถึงนางจะบอกยกโทษให้เขาได้ แต่นัยน์ตานางมีความเกลียดชังแฝงอยู่ทุกครั้งที่มองมาที่เขาเสมอ

“ข้าเกลียดท่าน”เธอครางแผ่วเบาในลำคอ

“แต่ข้าก็รักท่าน ฮือออ ท่านเอานางมาทำไม! เอานางมาทำร้ายข้าและครอบครัวของเราทำไม! ข้าเกลียดท่านที่สุด! อื้ออออ”เธอทุบเขาด้วยแรงที่มี แต่เขากลับนั่งก้มหน้านิ่งๆ

“ท่านเลือกข้าไม่ได้หรือ เลือกครอบครัวของเรา เลือกลูกของเราไม่ได้หรือ...ท่านพี่ ฮืออออ”เธอรู้สึกหมดแรงจัง ทำยังไงดีนะ ทำยังไงเขาถึงจะเลือกเธอ รักเธอคนเดียว รักเธอด้วยใจของเขา ดูแลเธอและลูกแบบที่ไม่ใช่เพราะหน้าที่ของสามีหรือหน้าที่ของพ่อ แต่เป็นหน้าที่ของคนรัก

“ข้าเลือกเจ้า...ฮึก ข้าขอโทษ ข้าไม่รู้ว่ามันจะเป็นเช่นนี้ ฮือออ นางไม่ใช่ลูกข้าจริง ๆ นางเป็นลูกของเพื่อนผู้มีพระคุณของข้าเท่านั้น พ่อของนางบาดเจ็บ ตระกูลนางไว้ใจไม่ได้ ข้าจึงช่วยเอามาดู..ฮึก..แล ทำไมข้าจะไม่โกรธเกลียดนางล่ะ นางอาจจะเป็นคนฆ่าลูกของเราเลยนะ...ฮือออแต่ข้าโทษนางไม่ได้ ข้าขอโทษ..ซูฉี”

“ฮือออออ ข้าเกลียด..เกลียดท่านที่สุด”ทำไมกัน ทำไมถึงต้องทำตัวเป็นคนดีรับเลี้ยงลูกคนอื่น

“ข้าขอโทษ เจ้าจะให้ข้าอย่างไรก็ได้ แต่อย่าหนีจากข้าไปเลย”ชายหนุ่มนั่งคุกเข่ามองหน้าเธออย่างอ้อนวอนด้วยน้ำตาอาบหน้า

ทำไมกันนะ ทั้งที่ควรเกลียดสิ เจ้าคนใจง่ายโลเลแบบนี้จะไปรักทำไม ต้องโกรธ ต้องเกลียดเขาสิ ความรักนี่ช่างง....ทำร้ายทุกคนเสียจริง ไม่เคยมีใครที่มีมันแล้วไม่ทรมานเลยสักคน เธอหลีกเลี่ยงมันมาตลอด ฮ่าฮ่า แต่ดูตอนนี้สิ ทะลุมิติมามีลูกมีสามีและมี..ความรัก น่าแค้นใจจริง ๆ ทั้งที่เธอรักเขาขนาดนี้ แต่เขาก็ยังไปตกหลุมรักลี่เหลียนฮา เธอต้องทำยังไงถึงจะฉุดยื้อเขาไว้ได้นะ

หรือเธอจะต้องเป็นตัวร้ายตามเรื่อง ตอนเธออ่าน เธอจำได้ว่าเธอคิดตำหนินางร้ายเสมอ ว่าทำไมถึงลดคุณค่าตัวเอง ทำไมไม่จากไป หนีไปหาอะไรที่ไม่ทำให้ทุกข์สิ อยู่แล้วทรมานจะอยู่ทำไม แต่ดูตอนนี้สิ เธอกำลังร้องไห้ทุกข์ใจ กังวลว่าผู้ชายคนนี้จะมีใจรักคนอื่น ในสมองไม่ได้คิดเรื่องลูกตายเท่าเรื่องหึงหวงผู้ชายคนนี้เลย ทุเรศสิ้นดีเลย..ความรัก

“ได้สิ เรามาเริ่มกันใหม่นะ”ทุเรศใช่ไหมล่ะ ฮ่าฮ่า

ในห้องนอนมืดมิด มีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์ให้ความสว่าง มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังร้องสะอื้นกอดกันกลม

คืนนี้ทั้งคู่นอนกอดกันเป็นครั้งแรก หลังจากครั้งสุดท้ายนั้นนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่มีใครจำได้แม้แต่ทั้งคู่เอง

เช้าหลังจากสามีภรรยาปรับความเข้าใจกัน ซูฉีตื่นมาทำอาหารตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง วันนี้เธอเลือกทำมื้อเช้าที่หลังท้องอย่างผัดกะเพรารวมมิตร ผักผักรวมมิตรและต้มยำกุ้งน้ำข้น เสริฟพร้อมข้าวสวยร้อน ๆ ทำให้ทั้งบ้านเจริญอาหารยิ่งนัก บรรยากาศดูเป็นครอบครัวสุขสัน

เธอมีความสุข แต่ก็มีเศษเสี้ยวของความกังวลในใจ ลี่เหลียนฮวาอยู่ที่บ้านหยิน โอกาสที่เหลียนฮวากับสามีของเธอจะพบหน้ากันสูงมาก แต่มันก็ห้ามไม่ได้ ยังไงตอนนี้สามีเธอก็ยังไม่ได้ย้ายมาอยู่กับเธอ จริงสิ..ลี่เหลียนฮวา ตระกูลลี่

หลังอาหารเช้า เธอบอกให้ลูกออกไปเล่นนอกบ้าน พอใกล้เที่ยงให้กลับมากินข้าวที่บ้านจะทำอาหารให้กิน แม้ว่าทุกคนจะสงสัยว่าเธอไปเอาอาหารทะเลราคาแพงนี้มาจากไหน แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร เด็ก ๆ นั้นรู้แค่ว่าของอร่อยก็พอแล้ว ตอนนี้เธอกับสามีนั่งอยู่ใต้แคร่ไม้ข้างแปลงผักที่เธอใช้ให้สามีขุด อะไรกัน ความใฝ่ฝันของคนอ่านนิยายคือปลูกผักขาย ใช้ชีวิตสงบ ๆ ก็จริง แต่เธอไม่ชอบความลำบากหรอกนะ ฝันก็ส่วนฝัน นี่ความเป็นจริง มีผัวก็ใช้ซะสิ

“ท่านพี่ ชิงอีนางมาจากตระกูลใดหรือ”

“หืมม นางมากจากตระกูลลี่ ลี่ชิงอี ตระกูลนางไกลจากเมืองเราพอสมควรนะ มีอันใดหรือ”

“ข้าได้ยินว่าเพื่อนของน้องสาวท่านที่มาพักที่บ้านน่ะ นางมิใช่มีนามว่า ลี่เหลียนฮวาหรือ ใช่คนตระกูลลี่เดียวกันกับเพื่อนของท่านหรือไม่ ทำไมไม่ลองถามดู”

“นางมีนามอันใดนะ เมื่อวานตอนไปเตรียมตัวมานอนนี่ข้าไม่ได้สนใจนางนัก เพียงเก็บของแล้วรีบเดินออกมาเลยไม่ทันได้ทักทายกัน”

“ลี่เหลี่ยนฮวา เราลองไปถามนางดูดีหรือไม่ จะได้ให้นางดูแลชิงอี ข้าไม่ชอบใจเท่าใดนักท่านก็รู้นี่”ต้องให้เสียงแข็งตลอดเลยนะตาคนนี้

“ลี่เหลียนฮวาหรือ เหมือนจะเป็นชื่อน้องสาวเพื่อนข้านะ แต่เดี๋ยวเราไปลองถามดูก็ได้ ไม่แน่ใจนักว่าจำถูกหรือไม่”

“ดี ท่านรีบขุดดินเสียสิ จะได้รีบไป”

สามีนางใช้พลังจิตวิญญาณออกมาพลวนดิน โซ่เส้นดำงอกออกมาจากหลังคอของเขาพุ่งทะลวงดิน ส่วนที่ออกมาจากมือนั้นเขาคุมให้มันถอนหญ้ารอบตัวบ้าน สะดวกจริงเชียว หงเซ่อทำอะไรแบบนี้ได้บ้างมั้ยนะ เอาไว้เธอลองเรียกออกมาบ้างดีกว่า ตอนนี้พลังของหงเซ่อยังไม่กลับเข้าที่สมบูรณ์ เอาไว้สมบูรณ์เมื่อไหร่ค่อยเรียกออกมาก็แล้วกัน