อุ้ย ผู้ชายสะกิดแหละ
876 Words
กินของหวานกันเสร็จเธอก็พาลูกชายตัวผอมของเธอไปล้างปาก เตรียมกินนมนอน แต่สามีมาสะกิดแขนไว้สะก่อนเลยให้ลูกไปบ้านปากแล้วไปนั่งย่อย
“มีอะไรเจ้าคะ”
“คือ...คือ...”
“พูดมาเถอะเจ้าค่ะ”
“คือข้าขอโทษที่ผลักเจ้า”เขารู้สึกผิดจริง ๆ เขาไม่คิดว่านางจะเป็นขนาดนั้น ถึงขั้นหลับไป 2 เดือน พอตื่นมานางคงหมดรักเค้าและแค้นใจเขามากถึงได้ไม่สนใจแล้วรีบขอหย่าเขาทันที เขาไม่เคยคิดเรื่องหย่ามาก่อนเลย ถึงจะไม่ได้รักแต่ก็ไม่คิดหย่า เขารู้ว่านางทุกข์ใจเรื่องชิงอี แต่เขาก็เอาแต่เงียบไม่พูดให้นางฟังจนเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ เขาเสียลูกคนเล็กไป ทั้งหมดก็เป็นเพราะเขา
“...”
“มันเป็นความผิดของข้าเอง แต่ชิงอีนางไม่เกี่ยวอะไรด้วย เจ้าเห็นใจนางหน่อยเถอะนะ ถือว่าข้าขอร้อง อย่าผลักไสนางเลย อีกอย่างข้าไม่เคยคิดเร่องหย่ากับเจ้าเลย”
“ข้าขอถาม ชิงอี เป็นลูกใคร”
“...”
“ได้ ในเมื่อท่านไม่พูด ก็ไม่ต้องพูด แล้วท่านก็ไม่ต้องพูดอีก ข้าจะถือว่าท่านตัดสินใจแล้ว ว่าท่านเลือกนาง ท่านจะรักนางแม่ของนาง ญาติพี่น้องนางข้าไม่สน ท่านลองตรองดูเถิด ท่านเสียลูกไป ท่านทำอะไรบ้างนอกจากมาบอกข้าว่านางไม่ผิด แต่นาง 6 หนาวแล้ว นางพาเจ้าเล็กไปใกล้น้ำทำไม เพราะนางยังเด็กไงข้าถึงเพียงแค่ตีนาง หากนางโตกว่านี้ข้าจะให้หงเซ่อฉีกนางเป็นชิ้น ๆ หากท่านเป็นเช่นนี้เราคงอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก หย่าให้ข้าเถอะ”นางรู้ดีเลยล่ะว่าเด็กชิงอีเป็นใครมาจากไหน แต่จะให้นางเลี้ยงลูกคนอื่นนางทำไม่ได้เหมือนกัน ทำถึงต้องมาเป็นภาระให้นางและครอบครัวด้วย ชาวบ้านต่างนินทาลับหลังว่านางใจดำแม้แต่เด็กน้อยก็ยังรังเกียจ ถามจริง ๆ เถอะ เด็กที่อาจจะเป็นลูกของเมียน้อยแล้วผัวเอามาให้เลี้ยงจะรักลงหรอ นางผิดอะไรที่ไม่รักเด็กคนนี้ล่ะ นางผิดจริงหรือ เหอะ ลองเป็นตัวเองกันสิ ผัวเอาลูกเมียน้อยเข้าบ้านคงตีจนเด็กนั่นแทบตาย นี่นางปล่อยให้อยู่ในบ้านเพียงแค่นางไม่สนใจเท่านั้น ถึงขั้นเรียกสามีนางว่าท่านพ่อ เรียกนางว่าท่านแม่หรือ ช่างกล้านัก เอามาเลี้ยงก็ใช่ว่าพ่อเด็กจะให้อะไรมาสักอย่าง ทุกอย่างตกเป็นภาระครอบครัวนางหมด
“ทำไมเจ้าพูดไม่รู้เรื่อง”เห็นนางยังดื้อดึง เขาก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาบ้าง
“หึ”ไอ้โง่นี่น่าตบบ้องหูซะทีจริง ๆ
“เห้อ จะให้ข้าทำอะไรเจ้าถึงจะยอม”เขารู้สึกว่านางทิ้งเขาแน่ ลูกก็น่าจะเลือกอยู่กับนางอยู่แล้ว ถึงนางจะนิสัยดุร้ายแต่ก็เป็นนางเลี้ยงลูกมาตลอด เขาเพียงเข้าป่าล่าสัตว์ ถ้าโชคดีก็จะเจอสัตว์อสูรบ้างเท่านั้น แต่จิตวิญญาณของเขาก็ไม่ได้ดีเลิศอะไรเป็นเพียงโซ่เท่านั้น แต่ก็ถือว่าไม่แย่ ไม่งั้นนางจะมายอมแต่งกับเขาหรอถ้าจิตวิญญาณเขาแย่มาก
“เอานางไปคืนที่บ้านนางซะ ข้าไม่ชอบที่เห็นนาง”ยังไงนางก็รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ใช่พ่อเด็กแต่อาเด็กน่ะสิจะทำให้ครอบครัวนางร้าวฉานแน่ เหมือนมีแสงสว่างในหัว นางตัดสินใจทันที ถ้าเขายอมเอาเด็กไปคืน นางจะมัดใจเขาซะ ยังไงนี่ก็ผู้ชายในอุดมคติ เวลานั้นค่อยไปแหกหน้านางเอกทีหลัง นี่ก็ใกล้ช่วงที่นางเอกจะย้ายมาอยู่หมู่บ้านนางแล้วต้องรีบควบคุมเขาก่อน แต่มันจะยุ่งเกี่ยวกับพวกขุนนางนี่สิที่ยุ่งยาก อยากเป็นชาวบ้านธรรมดาไม่ได้รึไงกันนะ
“เห้อ นางไม่ใช่ลูกข้าหรอก”ถ้าไม่บอกก็ไม่มีทางออกอื่แล้วนอกจากหย่ากับนาง เหตุใดฟื้นมาจึงดื้อดึงเพียงนี้นะ ว่าแต่ทำไมนางไม่ดูดีใจเลยที่ไม่ใช่ลูกเขา
“ที่ผ่านมาหลอกให้ข้าทุกข์ใจสนุกหรือไม่”ถึงจะรู้อยู่แล้วแต่ก็น้อยใจแฮะ นี่ความรู้สึกที่หลงเหลือในร่างหรือเปล่านะ
“ข้าไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้น”แย่แล้ว
“ท่านกลับไปซะ”พูดจบก็เดินเข้าห้องปิดประตู ไม่รู้ทำไมแต่รู้สึกน้อยใจมาก อะไรกันหรือเธอจะใจง่ายขนาดนั้นเลยหรอ พึ่งเจอกันเองมาน้อยใจอะไรเขาเล่า
“เห้อ”เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับบ้านก่อน นี่เขาก็ฝากให้ท่านแม่ดูแลชิงอีให้ก่อน แล้วเขาจะเอานางไปไว้ไหนกัน ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ค่อยมาหานางใหม่ นางไล่กลับแต่ไม่ได้ห้ามให้มาเสียหน่อย
- Writer
